Μια σταγόνα γέλιου δημιουργει σιντριβάνια χαράς

Τι είναι αυτό άραγε που μας κάνει να πιστεύουμε ότι η ζωή δεν είναι παιχνίδι;

Ποιος είναι αυτός που μας έκανε να πιστέψουμε ότι αν παίρναμε τη ζωή στα σοβαρά θα είχαμε μια καλύτερη ζωή! Μια ευτυχισμένη Ζωη!

Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε ότι η σοβαρότητα είναι η αρρώστια του μυαλού ενώ η χαρωπότητα, κρατά σε εγρήγορση και ακμαιότητα τόσο το μυαλό όσο και την καρδιά μας!!!

Είναι αυτή, που παίρνει το βάρος από τους ώμους μας ούτως ώστε να μην λυγίζουν τα γόνατα μας και κάνει ανάλαφρο το βηματισμό μας. 

Είναι αυτή που δίνει μια φρεσκάδα δροσιάς στα χείλη και μας κάνει να βλέπουμε την ομορφιά ακόμα κι εκεί που οι άλλοι δυσκολεύονται να την αντικρίσουν. Και πάντα, εξαιτίας της μπορούμε να αντικρίζουμε μια σπίθα φωτός ακόμα και στα πιο βαθιά σκοτάδια σκοτάδια μας.

Και αυτά, δεν υπάρχουν γύρω μας, όπως οι περισσότεροι  από εμάς πιστεύουν, αλλά μέσα μας. Στο μυαλό μας… 

ΠΡΈΠΕΙ!! 
ΠΡΕΠΕΙ… ΠΡΕΠΕΙ…!!! 
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ!!!!

Ας απαρνηθούμε τον καθωσπρεπισμό και ας ζήσουμε την ζωή μας όπως την ορίζει η ψυχή μας. Και ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι κάποιος εραστής του εφήμερου και λιγότερο υπεύθυνος αν είναι πιο χαρωπός, αν είναι αισιόδοξος και έχει παιχνιδιάρικη διάθεση... 

Η υπευθυνότητα δεν είναι ποιότητα μυαλού αλλά καρδιάς.

Και ο πραγματικά υπεύθυνος αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του αναγνωρίζοντας στους άλλους το δικαίωμα να είναι και εκείνοι υπεύθυνοι για την δική τους ζωή.

Χρειάζεται να γελάμε και να βρίσκουμε ένα λόγο να έχουμε καλή διάθεση καθημερινά. Μια σταγόνα γέλιου μπορεί να δημιουργήσει σιντριβάνια χαράς αρκεί να βγαίνει από την καρδιά μας. Και σίγουρα η ενέργεια του γέλιου μπαίνει παρακαταθήκη στα κιτάπια της ζωής μας ούτως ώστε αργότερα, όταν την χρειαστούμε, να έχουμε την δυνατότητα να μεταμορφώσουμε τα δυσβάστακτα Αχ και Βαχ που φλερτάρουν με την καθημερινότητά μας.

namaste
despoina palamari