Αποδυναμώνοντας το αίσθημα του Θυμού

Ερώτηση: Αισθάνομαι μεγάλη επαφή με το σύμπαν όταν με περιβάλλει η φύση. Έχω όμως ένα πρόβλημα που πρέπει να δουλέψω. 
Όταν δεν είμαι συνειδητή, αν κάποιος με προκαλέσει, νιώθω τρομερό θυμό. Βλέπω την απόλυτη ανοησία και τη γελοιότητα, δεν μπορώ όμως να βγω απ' αυτό!

OSHO: Μην προσπαθείς να βγεις απ’ αυτό.
Ερώτηση: Τότε όμως θυμώνω ολοένα και περισσότερο.

OSHO: Θύμωνε! Πρέπει κανείς να ζει οτιδήποτε συμβαίνει. 
Εσύ δημιουρ­γείς δυαδικότητα μέσα σου. Ένα μέρος σου θέλει να είναι θυμωμένο, ένα άλλο μέρος προσπαθεί να το κουμαντάρει, οπότε δημιουργείς διαμάχη κι αυτή η διαμάχη είναι σκέτο χάσιμο ενέργειας και ποτέ δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Τα δύο μέρη είσαι εσύ, οπότε η νίκη είναι ανέφικτη. Δεν είναι αυτός ο τρόπος. 

Ο τρόπος είναι να είσαι ένα, ενιαία. Έτσι, όταν νιώθεις θυμωμένη, δεν υπάρχει λόγος να θυμώνεις εναντίον κάποιου. Να είσαι απλώς θυμωμένη. Άφησέ το να είναι διαλογισμός. Κλείσε το δωμάτιο, κάθισε με τον εαυτό σου κι άφησε το θυμό να ανέβει όσο πιο πολύ μπορεί. Αν νιώθεις ότι θέλεις να χτυπήσεις κάτι, χτύπα ένα μαξιλάρι.

Εκείνη: Αυτό δεν είναι αποτελεσματικό για μένα. Είμαι περισσότερο θυμωμέ­νη, παρά με βοηθάει το να χτυπάω ένα μαξιλάρι.

OSHO: Κάνε λοιπόν ό,τι θέλεις να κάνεις. Το μαξιλάρι δεν θα αντιδράσει ποτέ. Αν θέλεις να σκοτώσεις το μαξιλάρι, σκότωσέ το. Πάρε ένα μαχαίρι και σκότωσέ το. Αυτό βοηθάει. Βοηθάει τρομερά. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μπορεί να σε βοηθήσει ένα μαξιλάρι.

Χτύπησε το, δάγκωσέ το, πέταξέ το. Αν είσαι θυμωμένη με ένα συγκεκριμένο άνθρωπο, γράψε το όνομά του πάνω στο μαξιλάρι ή κόλλησε μια φωτογραφία του πάνω του.

Θα νιώσεις γελοία, ανόητη, όμως ο θυμός είναι γελοίος. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό. Άφησέ τον λοιπόν να υπάρχει κι απόλαυσε τον σαν ενεργειακό φαινόμενο. Είναι ένα ενεργειακό φαινόμενο. Αν δεν πληγώνεις κανέναν, δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό. Όταν όμως είσαι θυμωμένος με κάποιον, θέλεις να τον πληγώ­νεις.

'Όταν το δοκιμάσεις αυτό, θα δεις ότι η ιδέα του να πληγώσεις κάποιον εξαφανίζεται σιγά-σιγά. 

Κάνε το καθημερινή πρακτική — απλώς είκοσι λεπτά κάθε πρωί. Ύστερα παρατήρησε ολόκληρη τη μέρα. Θα είσαι πιο ήρεμη, επειδή η ενέργεια που γίνεται θυμός έχει πεταχτεί έξω.

Η ενέργεια που γίνεται δηλητήριο πετάγεται έξω από το σύστημα. Κάνε το αυτό για δύο βδομάδες τουλάχιστον κι ύστερα από μία εβδο­μάδα θα εκπλαγείς, βρίσκοντας ότι όποια κι αν είναι η περίσταση, δεν βγαίνει θυμός. Απλώς δοκίμασέ το. 

Και η φύση είναι καλή. Να συντονίζεσαι μαζί της ολοένα και περισσότερο. Όποτε βρίσκεσαι μέσα στη φύση, να γίνεσαι όλο και πιο πολύ σαν παιδί. Μίλα στα δέντρα.

Πρώτα κάνε αυτό το πείραμα με το θυμό. Ύστερα, το επόμενο: Αν κάθεσαι δίπλα από ένα δέντρο ή από ένα φυτό, μίλα του δυνατά. Κάνε διάλογο. Κι αυτό θα είναι γελοίο στην αρχή. 

Ο OSHO τοποθετηθεί μπροστά τns ένα μικρό φυτό.

Έχε ένα μικρό διάλογο με το φυτό. Ξέχνα όλους τους άλλους. Μόνο αυτό το ον βρίσκεται εδώ, οπότε οτιδήποτε νιώθεις, πες του το. Μπορεί ακόμα και να πάρεις απαντήσεις από την πλευρά του. Μπες σ’ αυτό.

Εκείνη:Εσύ κι εγώ είμαστε φύση, είμαστε το ίδιο. 'Έχω δει πιο όμορφα φυτά, έτσι όμως είσαι εσύ.

OSHO: Τώρα! Πες κάτι από τη δική του πλευρά. Απλώς συντονίσου μαζί του, επειδή κάτι έχει να σου απαντήσει.

Εκείνη:Νομίζω πως έχεις πολλά να μάθεις... Ελπίζω όμως ότι μια μέρα θα γίνει.

OSHO:Σωστά. Πολύ καλά. Και σου απάντησε καλά! Σου απάντησε καλά. Αυτό ακριβώς ήθελε να σου πει. Κι αυτό που πρέπει να μάθεις είναι να μη συγκρίνεις. Αυτό ήθελε να σου πει, ότι δεν λες, «έχω δει πιο όμορφα φυτά από σένα,» γιατί αυτό πληγώνει.

Και η σύγκριση δεν έχει κανένα νόημα, επειδή το κάθε τι είναι μοναδικό. Η σύγκριση είναι του νου — όταν μπαίνει η σκέψη και χάνεται η αίσθηση. Αυτό σου είπε αμέσως το φυτό και σου το είπε μέσα από το ασυνείδητό σου, επειδή το ασυνείδητό σου μπορεί να το νιώσει, ότι έφερες τη σύγκριση κι ότι αυτό είναι άσχημο.

Πρέπει να αποδέχεσαι το κάΘε τι. Ναι. Όχι μόνο να αποδέχεσαι, πρέπει να αγαπάς.

Εκείνη: Εκεί έχω δυσκολία. Βλέπεις, είπες στην πρωινή ομιλία να αγαπάμε το Θεό, εγώ όμως θεωρώ ότι ο Θεός είναι τόσο πάνω από μένα, που δεν θα μπορούσα να νιώσω αγάπη. Είναι σαν συμφωνία του Μπαχ. Δεν υπάρχει αγάπη... είναι όμως καθαρή.

OSHO: Καταλαβαίνω και η ερώτηση σου είναι σχετική. Εξαρτάται από το πώς αντιλαμβάνεσαι το Θεό. Αν είναι καθαρότητα, τότε είναι πάρα πολύ μακριά. Αν τον θεωρείς μια αφηρημένη ιδέα, δεν μπορείς να τον αγγίξεις, να τον νιώσεις, να τον καταλάβεις — και δεν μπορείς να τον αγαπήσεις. Αν αντιλαμβάνεσαι το Θεό σαν εκδήλωση μέσα στο κάθε τι - και μέσα σ’ αυτό το φυτό επίσης - τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Τότε μπορείς να αγαπήσεις. Κι όταν έχεις αγγίξει αυτό το φυτό, έχεις αγγίξει το Θεό.

Αυτό εννοούσα το πρωί, όχι το θεό των φιλοσόφων, αλλά το Θεό του Αβραάμ, το Θεό του Ιησού, των απλών ανθρώπων, όχι των σκεπτόμενων, των πολύ απλών αλλά έντιμων ανθρώπων.

Στην Ινδία, έχεις τον χειροπιαστό θεό. Κάπου λατρεύουν ένα δέντρο, κάπου αλλού λατρεύουν μια πέτρα — ούτε καν ένα άγαλμα. Το βάφουν κόκκινο κι έχει γίνει θεός. Αυτό έχει μια αυθεντικότητα. Και η Ινδία δεν σκοτίζεται για το τι είναι θεός. Θεωρεί δεδομένο ότι υπάρχει. Δεν είναι ζήτημα αμφισβητούμενο. Απλώς υπάρχει.

Συνέχισε λοιπόν να μιλάς σε φυτά και σε δέντρα και πολλά πρό­κειται να συμβούν απ’ αυτό. Κάνε διαλογισμό το θυμό κι αργότερα θα σου δώσω κάτι για την αγάπη... 

Και θα έρθει.

Από το  βιβλίο του OSHO

"το σφυροκόπημα στο βράχο"