H Δύναμη και τα βάσανα είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα

Μια ζωή στα μέτρα σου αναζητάς….

Τόσος πόνος, τόσο γέλιο, τόσο κλάμα…

Περιορίζεσαι σε ένα κόσμο μικρό και δεν το καταλαβαίνεις.
Πως μπορείς εσύ, εκπαιδευμένος στο λίγο και στο μικρό, να ορίσεις το ποιος είσαι; Το που μπορείς να φτάσεις; Τι είσαι ικανός να κάνεις;

Γι’ αυτό έρχεται η Ζωή, που δεν καταλαβαίνει από “δεν αντέχω” και παρακάλια, να σου δείξει ότι αντέχεις, ότι μπορείς κι άλλο, ότι δεν είσαι το μικρό ανθρωπάκι που πιστεύεις ότι είσαι αλλά έχεις άπειρες δυνατότητες.

Κι όσες πιο πολλές δυσκολίες σου φέρνει, όσο περισσότερο σπας τα καβούκια σου και ξεπερνάς αυτό που νομίζεις ότι είναι ο εαυτός σου, τόσο πιο πολύ αφουγκράζεσαι τον παλμό της δύναμής σου και αφήνεσαι να την γευτείς… 

Κι όσο αυξάνονται οι δοκιμασίες σου και αυξάνεται ταυτόχρονα και η συνειδητότητά σου, παίρνοντας τα μαθήματα σου μέσα από τις εμπειρίες, τόσο περισσότερο αγγίζεις την ολοκλήρωση, την πληρότητα.

Κι όταν αγγίξεις την πληρότητα, οι δοκιμασίες αλλάζουν ποιότητα και τα βάσανα σταματούν να υπάρχουν. Γιατί η Γνώση της Δύναμης σου και τα βάσανα είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα. Όσο περισσότερο μαθαίνεις εσένα τόσο λιγοστεύουν τα βάσανα.

Ξέρεις, ο καθένας μας έχει τρεις επιλογές όσον αφορά τα εμπόδια που του παρουσιάζονται. Μπορεί να μάθει μέσα από αυτά και να τα χρησιμοποιήσει σαν εφαλτήριο για το επόμενο βήμα. Μπορεί να σέρνεται κάτω από αυτά προσπαθώντας να τα προσπεράσει ή μπορεί να κλείνει τρομαγμένος τα μάτια του, να τα μετατρέπει μέσα στο μυαλό του σε βάσανα και να βουλιάζει μέσα τους ξεχνώντας ότι αυτή δεν είναι η ζωή του…

Γι΄ αυτό η Ζωή όσο δεν μαθαίνουμε ανατρέπει τα πάντα. Αυτό που θεωρούμε ασφαλές και σίγουρο το κάνει σαθρό και επικίνδυνο. Ότι θεωρούμε δικό μας, κτήμα μας, φτάνουν λίγα λεπτά για να το πάρει μακριά μας. 

Αλλάζει τα δεδομένα στις σχέσεις, στις φιλίες, στις συνεργασίες, στην οικονομική κατάσταση και ξαφνικά χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας και μένουμε μετέωροι στην ανασφάλεια, στον πόνο και στο άγνωστο…

Αν είσαι σε μια τέτοια κατάσταση χρειάζεται να το γιορτάσεις. 

Κλείσε τα μάτια και άρχισε να βλέπεις εσένα. Τι έκανες και σε έφτασε μέχρι εδώ. Μην βλέπεις τους άλλους. Μη λες αυτοί φταίνε. Μην αποφεύγεις την ευθύνη της ζωής σου γιατί το δράμα που περνάς θα γίνει τραγωδία. 

Δες εσένα με τα μάτια της ψυχής σου κι άσε τα δάκρυα σου να κάνουν γόνιμη τη στέρφα γη του πόνου σου. 

Δες ποιος ήσουν, τι έκανες, τι αρνήθηκες, ποιον αρνήθηκες και αγκάλιασε τον εαυτό σου. Κλάψε μαζί του όσο περισσότερο μπορείς… Απ΄ όσο πιο βαθιά μπορείς… 

Πότισε με τα δάκρυά σου την εσώτερη γη σου και επίτρεψε να φυτρώσουν πάνω της τα λουλούδια της Χαράς, της ΑΓΑΠΗΣ. 

Ευγνωμόνησε τη ΖΩΗ για τα δώρα της και χόρεψε ξέφρενα καλωσορίζοντας τον καινούργιο σου ΕΑΥΤΟ.  

namaste 

despoina palamari