Τι είναι αυτό, ποιος είναι αυτός που με εμποδίζει να φέρω την αλλαγή στη ζωή μου;
Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω κανένα. Κρύβομαι για να δω ποιος καραδοκεί και δεν βλέπω κανένα. Δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να φέρει εμπόδια.
Κοιτάζω μέσα μου και...
Κοιτάζω μέσα μου και δεν βλέπω κανένα άλλο εμπόδιο εκτός από τον εαυτό μου...
Εγώ στέκομαι εμπόδιο στον δρόμο μου και εμποδίζω την ανάπτυξη μου. Και τώρα αναρωτιέμαι τι να κάνω; Αν ήταν κάποιος άλλος θα μπορούσα να τον πολεμήσω. Να του φωνάξω, να τον σπρώξω, να τον προσπεράσω...
Τώρα όμως πως μπορώ να τα βάλω με τον εαυτό μου. Πως μπορώ να τον αποφύγω, να τον προσπεράσω αφού όπου πάει πάω, όπου πάω έρχεται...
Το εμπόδιο μου είμαι Εγώ και αυτό βαραίνει τις σκέψεις μου, τις ανάσες μου, τα όνειρα μου. Βαραίνει τη ¨σκιά¨ μου και δεν με αφήνει να πετάξω και να αφεθώ στον κόσμο της αγάπης.
“Τι θες από εμένα;’”… με ρωτώ… “κουράστηκα να σε αποφεύγω… κουράστηκα να κρύβομαι να μην σε συναρτήσω… τώρα είμαι εδώ σε ακούω”…
Με κοιτάζει αμίλητος… θλιμμένος… στο βλέμμα του βλέπω ότι δεν με εμπιστεύεται…
Ναι, δεν λέω τα έχει ξανακούσει αυτά από μένα αρκετές φορές στο παρελθόν… Είχα πει: τέρμα πια τα πρέπει… τέρμα οι φόβοι και η αρνητικότητα… θέλω να ζήσω με χαρά… κι όπως τα είπα στο επόμενο βήμα μου στη ζωή τα ξέχασα και ξαναγύρισα στις ίδιες φοβικές συμπεριφορές…
"Καλά έκανες"… ακούω μια άλλη φωνή από μέσα μου να μου λέει… 'Αν δεν προσέξεις εσύ τον εαυτό σου ποιος θα το κάνει; Εκεί έξω καραδοκούν κίνδυνοι. Άνθρωποι έτοιμοι να σε εκμεταλλευτούν, να σε πληγώσουν"…
Τι περίεργο, αυτή η φωνή αλλάζει συνεχώς γίνεται μια αντρική, μια γυναικεία… μια ακούω τη φωνή της μητέρας μου, μια του πατέρα μου, μια του παππού, της γιαγιάς μου, της δασκάλας, των καθηγητών μου… ξαφνικά αρχίζουν να ουρλιάζουν όλες μαζί: ΠΡΟΣΕΧΕ… ΠΡΟΣΕΧΕ… ΠΡΟΣΕΧΕ…
Μέσα στο κεφάλι μου επικρατεί μια φονική υστερία… έτοιμη για άλλη μια φορά να σκοτώσει το θάρρος μου να απελευθερωθώ…
“Κυττάζω” ξανά τον εαυτό μου… δάκρυα κυλούν από τα μάτια του… κόκκινα δάκρυα που μου δείχνουν ότι αιμορραγεί η καρδιά μου…
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ..., ψιθυρίζει και κλείνει τα μάτια…
Πόσο με πληγώνει η θεά του… με συγκλονίζει συθέμελα… Κλείνω τα αυτιά μου στις σειρήνες τις δυστυχίας και τρέχω να τον αγκαλιάσω…
Μην ανησυχείς του λέω, τώρα είμαι πραγματικά εδώ…
Κουρνιάζει στην αγκαλιά μου όπως ένα μικρό παιδί στερημένο από την αγάπη. Δάκρυα τρέχουν κι από τα δικά μου μάτια. Κρυστάλλινα δάκρυα απελευθέρωσης… Κι όσο πιο πολύ τον αγκαλιάζω τόσο περισσότερο μεγαλώνει η αγάπη μου γι΄ αυτόν… για ΜΕΝΑ… ώσπου κάποια στιγμή νιώθω ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός… δεν υπάρχει εκείνος και εγώ…γίναμε ένα…
Και τώρα αρχίζω να τον νιώθω… να θυμάμαι πραγματικά πως ήμουν, τι ήμουν και τι ήθελα από τη ζωή μου. Πέρα από καθοδηγήσεις και προσδιορισμούς. Ξαναθυμάμαι πως είναι να είσαι ελεύθερος άνθρωπος.
Πες μου τι χρειάζεσαι από μένα, τον ρωτώ…
ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ μου λέει με ζωηρή φωνή και με κοιτάζει χαμογελαστά…
Άσκηση Αυτοαγάπης
Μέρος 1ο: Στέκεσαι μπροστά σε ένα καθρέφτη και αρχίζεις να ¨κυττάζεις¨ τον εαυτό σου στα μάτια. Στην αρχή για 3-4 λεπτά τον κοιτάζεις εσύ. Μετά για τα επόμενα 5 λεπτά του επιτρέπεις να σε ¨κυττάξει¨. Να σε δει μέχρι το βάθος σου… παρατηρώντας ταυτόχρονα το τι νιώθεις…
Μπορεί όταν αρχίσεις να νιώθεις την επαφή μαζί του να τον ακούσεις να σου ψιθυρίζει και η φωνή του ίσως να έχει ήχο, ίσως να έρχεται σαν σκέψη στο μυαλό σου… Δώσε του χώρο και χρόνο να εκφραστεί… Αυτή η επαφή σας είναι μια ιερή στιγμή, μην της βάζεις περιορισμούς…
Μέρος 2ο: Άπλωσε το χέρι σου και άγγιξε με απαλότητα το πρόσωπο σου. Άγγιξέ το αργά, με ευλαβικότατα όπως θα άγγιζες το πρόσωπο ενός μωρού… Νιώσε το χάδι σου να σε πλημμυρίζει και παρατήρησε τα καινούργια συναισθήματα που αφυπνίζονται…
Αν θέλεις με τον ίδιο τρόπο μπορείς να αγγίξεις όλο σου το σώμα. Του δίνεις ένα χάδι αγάπης προσεγγίζοντας το μέσα από διαλογιστική κατάσταση…
Μέρος 3ο: Κοιτάζοντας πάντα τον εαυτό σου στα μάτια αρχίζεις να του λες ότι τον αγαπάς. Όσο κι αν σε δυσκολεύει η επαφή σου μαζί του χρειάζεται να βρεις το θάρρος να το κάνεις.
Σε Αγαπάω…
Όταν εξοικειωθείς με αυτή την άσκηση άρχισε να του λες 10 πράγματα που έχει και για τα οποία τον αγαπάς.
Σε Αγαπάω γιατί…
Κάθε φορά και κάτι άλλο. Το σημαντικό είναι κάθε λέξη που θα βγαίνει από τα χείλη σου να την εννοείς και να την πιστεύεις.
Αυτή η άσκηση είναι μια πολύ καλή διαλογιστική άσκηση για να προσεγγίσεις, να γνωρίσεις και να αγαπήσεις πάλι τον εαυτό σου καθαρά, ατόφια φτιάχνοντας την μεταξύ σας σχέση.
Και πίστεψε με μόνο αν σταματήσεις Εσύ να μειώνεις τον Εαυτό σου και να πιστεύεις ότι δεν Αξίζεις την Αγάπη μόνο τότε δεν θα επιτρέπεις σε κανένα να σε κατευθύνει, να σε μειώνει και να σου πετάει ξεροκόμματα από τον πλούσιο μπουφέ της ΑΓΑΠΗΣ.
namaste
despoina palamari
