Ξέρω να αφουγκράζομαι, να δίνομαι, να μοιράζομαι;
Ξέρω να μην περιμένω, να μην προσδοκώ;
Ξέρω; Ξέρω, ξέρω…
Πόσο μυαλό κρύβεται πίσω από αυτή τη λέξη; Πόση μυαλουδίλα;
Και απλώνεται παντού μέσα μου, στον καθένα γύρω μου σαν ιός…
Κρύβεται πίσω από κάθε σκέψη, πίσω από κάθε αίσθηση, από κάθε συναίσθημα…
Και πως περιμένω να αγαπώ όταν αρχίζω με το ξέρω;
Η αγάπη είναι αγάπη.
Δεν μετρά, δεν αναμετρά, δεν υπολογίζει, δεν κοστολογεί.
Δεν αναμένει, δεν υπομένει, δεν περιμένει… δίνεται….
Δίνεται απλόχερα και κυλά σαν ποτάμι.
Μοιράζεται παντού και δεν αναγνωρίζει πρόσωπα, ονόματα, καταστάσεις…
Είναι πάνω από το εγώ.
Ακόμα πιο πάνω από το Εμείς…
Η ΑΓΑΠΗ δεν είναι μια απλή λέξη
δεν είναι ένα πάντρεμα φωνηέντων και συμφώνων
δεν μπορούμε να συζητάμε για ΑΓΑΠΗ
μπορούμε μόνο να τη βιώνουμε
είναι ενέργεια…
έχει χρώμα, δόνηση, ήχο ακόμα και πρόθεση…
όταν γίνεται φωτιά που καίει το παλιό και ανασταίνει το καινούργιο
όταν σε κάθε μας βήμα ανεβαίνει από τη γη και μας πλημμυρίζει
όταν αφηνόμαστε στο απαλό και καθάριο άγγιγμα του νερού
όταν γίνεται Ζωή στον αέρα που αναπνέουμε
όταν γίνεται δάκρυ, χαμόγελο, άγγιγμα, αγκαλιά
ένα βαθύ βλέμμα ένωσης, αναγνώρισης, αποδοχής...
namaste
despoina palamari
