Άφησε τους φίλους σου στην ησυχία τους

Όταν κάτι λειτουργεί για μας, συχνά επιθυμούμε να το μοιραστούμε με τους δικούς μας ανθρώπους και τις περισσότερες φορές επιμένουμε να το δοκιμάσουν και εκείνοι. Βλέποντας ίσως με καθαρότερο μάτι από εκείνους τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους αποφασίζουμε πως χρειάζονται ¨αλλαγές¨. 

Αρχίζουμε λοιπόν να τους πιέζουμε με ¨ειδικούς¨ τρόπους για να το καταφέρουν. Έτσι μιλάμε μαζί τους για ¨θέματα¨ ψυχής, τους κάνουμε δώρο βιβλία ή τους κάνουμε δώρο θεραπείες περιμένοντας να ανταποκριθούν σε αυτό το δώρο ζωής που τους κάνουμε. Όλα αυτά είναι πολύ όμορφα όμως εδώ τίθεται μια ερώτηση. 
Οι φίλοι μας, οι δικοί μας άνθρωποι, είναι έτοιμοι να αλλάξουν; Είναι έτοιμοι να αντικρύσουν τον κατασκευασμένο εαυτό τους και την αλήθεια τους;

Τις περισσότερες φορές δέχονται το δώρο για να μην μας στεναχωρήσουν. Μπορεί να αρχίσουν να διαβάζουν το βιβλίο, μπορεί και να μην το πιάσουν ποτέ στα χέρια τους. Μπορεί να πάνε σε μια θεραπευτική συνεδρία χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα έχει το επιθυμητό για μας αποτέλεσμα. Ο θεραπευτής δεν είναι θεός και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για κανέναν αν εκείνος δεν επιθυμεί να βαδίσει το μονοπάτι της αλλαγής μαζί του. Τις περισσότερες φορές οι φίλοι μας πηγαίνουν το θεραπευτή με κλειδωμένο μυαλό και σώμα παγωμένο. Λίγοι είναι εκείνοι που τελικά ανοίγονται στην θεραπευτική διαδικασία και δέχονται πραγματικά το δώρο της αλλαγής.

Μην σκέφτεστε μόνο την ωραιότητα της αλλαγής. Το πόσο ανάλαφροι και απελευθερωμένοι νιώθετε τώρα. Σκεφτείτε για λίγο πόσο δύσκολα ήταν, για τους περισσοτέρους από μας, τα πρώτα μας βήματα στο μονοπάτι της μεταμόρφωσης. Και η μεταμόρφωση, η αλλαγή, ήταν επιλογή μας. Πως μπορεί κάποιος να αλλάξει αν δεν είναι έτοιμος να το κάνει, ειδικά αν δεν το θέλει...Μπορεί να νιώθουμε πολύ όμορφα που έχουμε συναντήσει τον εαυτό μας. Μπορεί από αγάπη να θέλουμε να φέρουμε κι άλλους στο μονοπάτι. Είναι καλό όμως να μην ξεχνάμε τη βασική αρχή της αλλαγής που είναι η αποδοχή. Αποδέχομαι τον φίλο μου όπως είναι.  

Μπορούμε να τους μιλήσουμε για κάποια πράγματα που συναντήσαμε, που άγγιξαν το σώμα, το μυαλό και την καρδιά μας αλλά αυτό το κάνουμε σαν μοίρασμα όχι σαν εκπαιδευτική συνάντηση. Όταν μας το ζητήσουν με πολύ αγάπη μπορούμε να τους πούμε περισσότερα και να τους γνωρίσουμε και τους καταλλήλους ανθρώπους που θα σταθούν δίπλα τους στην επιθυμία τους για αλλαγή.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλά είναι τα μονοπάτια που οδηγούν στην θεραπεία, στην αλλαγή, στην αγάπη, στο φως. Μπορεί το μονοπάτι που έχουμε επιλέξει να βαδίσουμε εμείς να μην είναι το πλέον κατάλληλο για τους φίλους μας.

Όσον αφορά εμένα, η αλλαγή μου ήρθε βαδίζοντας στο μονοπάτι της φωτιάς που σημαίνει δράση. Δράση εξωτερική με τις δυναμικές τεχνικές του Osho (σώμα, κίνηση και έκφραση) και δράση εσωτερική με θεραπευτικά ταξίδια (βουτιές συνεχόμενες μέσα στο υποσυνείδητο με την μέθοδο της κρανιοϊερής θεραπείας). Όμως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι συμβατοί με την ενέργεια της φωτιάς. Αρκετοί είναι αυτοί που φέρνουν αλλαγή στη ζωή τους βαδίζοντας στο μονοπάτι του νερού (ρέικι, ηχοθεραπεία). Αν τότε παρασυρμένη από τα θεαματικά αποτελέσματα αλλαγής και την αγάπη που έχω για τα αγαπημένα μου πρόσωπα είχα επιμείνει να διαλέξουν το δικό μου μονοπάτι πιστέψτε με, οι περισσότεροι θα με είχαν απομακρύνει ή εγκαταλείψει.

Οι φίλοι μας, τα δικά μας πρόσωπα χρειάζονται την υποστήριξη και την αγάπη μας μέσα από τις ποιότητες της ελευθερίας. 

Αποδεχτείτε το μπορώ –δεν μπορώ, το θέλω – δεν θέλω και συνεχίστε να τους αγαπάτε σεβόμενοι τον τρόπο που έχουν επιλέξει εκείνοι να βαδίσουν στη ζωή.

namaste
despoina palamari