ΤΗΝΟΣ, ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

      «ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ»
"το φιλί της πεταλούδας"

ΤΗΝΟΣ

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Τετάρτη 29 Ιουλίου

Yupiyianna Yupi 

Στην ΤΗΝΟ την Τετάρτη 29 Ιουλίου στο Yupiyianna Yupi αρχίζει ένας καινούργιος κύκλος σεμιναρίων αυτοβελτίωσης βασισμένος πάνω στο βιβλίο της δέσποινας παλαμάρη «το φιλί της πεταλούδας» και θα αφορά τον μετασχηματισμό των ¨αρνητικών¨ συναισθημάτων, όπως συνηθίζουμε να τα λέμε, σε ενέργεια Αγάπης κατανόησης και δημιουργικότητας. 

Τα σεμινάρια θα  γίνονται κάθε Τετάρτη στις 20:15-22:30 μέχρι το τέλος Αυγούστου. Με την βοήθεια της Ηχοθεραπείας (Ενεργητικοί Διαλογισμοί, ΚινητικήΈκφραση,  Θεατρικά και Συστημικά Παιχνίδια, Ταξίδια Φαντασίας, Διαλογιστιικές Αναπνευστικές Ασκήσεις), των ήχων  (ηχογαβάθες & γκογκ) και της ανθρώπινης επαφής θα περάσουμε μέσα από το μονοπάτι του Θυμού, του Φόβου, του Πόνου (εσωτερικός κριτής και εσωτερικό παιδί) για να  συναντήσουμε τα αρχέτυπα του άντρα και της γυναίκας μέσα μας και να οδηγηθούμε στο τελευταίο σεμινάριο, να συναντήσουμε τον Αληθινό Εαυτό μας, απελευθερώνοντας όλο το ενεργειακό δυναμικό μας. 

Ο κύκλος θα κλείσει με ένα ανοικτό σεμινάριο στη θάλασσα όπου με ένα τελετουργικό ευγνωμοσύνης θα έρθουμε σε επαφή με τα στοιχεία της φύσης (Γη, Νερό, Φωτιά, Αέρας και Αιθέρας) αλλά και με τους προγονούς μας ώστε να ενδυναμώσουμε τα ταλέντα της ψυχής μας. 

Συντονίστρια Δέσποινα Παλαμάρη

Yupiyanna Yupi

Διεύθυνση: Βούλγαρη 1 Τήνος

Πληροφορίες :22830 25170

Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου στο 6973216895 ή με προσωπικό μήνυμα στο Face book https://www.facebook.com/despoina.palamari

Mεταμορφώνοντας το θυμό, το φόβο και τον πόνο

Αποσπάσματα από το βιβλίο 

«το φιλί της πεταλούδας» 

της δέσποινας παλαμάρη

Τα συναισθήματα είναι μια σφαίρα, στον πυρήνα της οποίας υπάρχει η αγάπη. Στα εξωτερικά στρώματα της σφαίρας θα συναντήσουμε το θυμό. Προχωρώντας προς το κέντρο θα βρούμε πρώτα το φόβο και μετά τον πόνο. Χρειάζεται να περάσουμε μέσα από όλα αυτά τα στρώματα για να έρθουμε στο κέντρο μας.

Αν αντιμετωπίσουμε το θυμό, το φόβο και τον πόνο, αλλάζει όλη η ενέργεια και ανοίγει ο δρόμος για να φτάσουμε στην πηγή μας που είναι φτιαγμένη από αγνή, καθαρή αγάπη.

Ο θυμός υπάρχει, γιατί κρύβει μια πληγή που θέλουμε να κρύψουμε. Μια πληγή που προέρχεται από τον εξωτερικό κόσμο. Κάποιος μας τη δημιούργησε. Ο ανέκφραστος θυμός γίνεται μίσος και το μίσος γίνεται αδιαφορία. Και όταν κάποιος μπει στην κατάσταση της αδιαφορίας, τότε δεν σταματά μόνο την επαφή του με τους άλλους αλλά και με τον

ίδιο του τον εαυτό.

Ο φόβος παρουσιάζεται, γιατί και εδώ υπάρχει μια πληγή που θέλουμε να κρύψουμε. Μια πληγή όμως που την έχουμε δημιουργήσει εμείς στον εαυτό μας. Αν δεν τον κοιτάξουμε κατευθείαν στα μάτια, τότε γίνεται τρόμος που μας οδηγεί σταδιακά στην αυτοκαταστροφή.

Ο πόνος μας προέρχεται από αυτές τις πληγές και όλοι προσπαθούμε να τον αποφύγουμε, κάνοντας ένα σωρό παιχνίδια για να μην τον νιώθουμε.

Για να μπορέσουμε να βιώσουμε ολοκληρωτικά την αγάπη χρειάζεται να μπορούμε να βιώνουμε τα συναισθήματα της επιβίωσης που είναι ο θυμός, ο φόβος και ο πόνος.

Συνάντηση με τον Εσωτερικό Κριτή

Εσωτερικό κριτή ονομάζουμε την εσωτερική φωνή που μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Που μας ασκεί συνέχεια αρνητική κριτική και δημιουργεί τις αρνητικές σκέψεις που κάνουμε για τον εαυτό μας. Η φωνή του εσωτερικού κριτή είναι η φωνή των γονιών και των δασκαλών μας που πολύ καλά εκπαιδευμένοι από την τελειομανή κοινωνία που ζούμε, μας ζητούσαν συνέχεια να είμαστε πρώτοι, να είμαστε οι καλύτεροι και μας συγκρίνανε συνεχώς με όλους τους άλλους γύρω μας.

Ο εσωτερικός κριτής είναι συνήθως απέναντι μας ανικανοποίητος και η φωνή του είναι πολύ αυστηρή, θυμωμένη, δυνατή και ακατάπαυστη. Έχει τόση μεγάλη δύναμη και εξουσία πάνω μας που μπορεί εύκολα να μας ρίξει μέσα σε μια ψυχολογική κόλαση και να μας βασανίζει είκοσι τέσσερεις ώρες το 24ωρο εμποδίζοντας τη δημιουργική ανάπτυξη μας. 

Η συνεχομένη αρνητική κριτική του σταδιακά μας οδηγεί στο να έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση και να νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά ικανοί να κάνουμε οτιδήποτε σωστά. Αυτό μας σπρώχνει μέσα σε ένα φαύλο κύκλο προσπάθειας για αναγνώριση αλλά και αποτυχίας αφού εμείς οι ίδιοι με την αρνητικότητα μας εμποδίζουμε τη ροή της ενέργειας. 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως «ότι σπέρνουμε... θερίζουμε» και ότι το Σύμπαν λειτουργώντας σαν καθρέφτης μας επιστρέφει την ποιότητα των προθέσεων και των σκέψεων μας.

Θεραπεύοντας το Εσωτερικό μας Παιδί

Η διαδικασία της επαφής μας με τον εξωτερικό κόσμο αρχίζει μέσα από τη μήτρα. O τρόπος με τον οποίο η μητέρα αντιλαμβάνεται το περιβάλλον επηρεάζει και το μωρό. Τα συναισθήματα της περνάνε στον πλακούντα και από εκεί μέσω του ομφάλιου λώρου στο μωρό. Γεννιόμαστε και είμαστε πολύ ανοικτοί στα πάντα.

Ό,τι μάθουμε μέχρι τα τρία μας χρόνια σχηματίζουν μια δομή στην προσωπικότητά μας και πιστεύουμε ότι όλα τα πράγματα είναι έτσι. Αν βιώσουμε ένα τραύμα μέχρι τα επτά μας χρόνια, τότε αυτό μένει ενεργειακά μέσα στο σώμα μας. Μετά τα επτά έχει ήδη διαμορφωθεί η προσωπικότητα και δεν επηρεαζόμαστε τόσο πολύ από το περιβάλλον. Αν όμως συμβούν κι άλλα τραυματικά γεγονότα, τότε κι αυτά με τη σειρά τους επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και βλέπουμε τον κόσμο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην έχει βιώσει τραυματικές εμπειρίες. Και λέω ευτυχώς γιατί στην ουσία, αν αυτές τις εμπειρίες τις δούμε σαν δώρα ζωής, σαν σκαλοπάτια που θα μας βοηθήσουν στην εξέλιξή μας, τότε θα μπορέσουμε να τις μεταμορφώσουμε, να τις θεραπεύσουμε για να γίνουμε άνθρωποι ελεύθεροι και καθαροί με τον εαυτό μας.

"Γνωρίζοντας τον εσωτερικό Άντρα και την εσωτερική Γυναίκα" 

Φτάνοντας στα “χρόνια της ωριμότητας” δεν σημαίνει ότι έχουμε ωριμάσει συναισθηματικά γιατί κουβαλάμε αθεράπευτες πληγές που μας υποβάλλουν σε συγκεκριμένες συμπεριφορές και επιλογές. Αυτές συχνά προκαλούνται από τον συναισθηματικό μας πόνο, τη  βαθιά λύπη που προέρχεται από διαλυμένες ρηχές σχέσεις, από τη μοναξιά και την αποξένωση, από την ανασφάλεια και τον φόβο μας για το μέλλον και από την πίκρα που έρχεται από το παρελθόν. Μένοντας στο πρώτο επίπεδο αντίληψης δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι η ρίζα του προβλήματος είναι πολύ πιο βαθιά και πηγαίνει στα χρόνια της αθωότητας όταν για πρώτη φορά έγινε ρήξη της σχέσης με τον εσωτερικό μας άντρα και την εσωτερική μας γυναίκα. Τότε που διασπάστηκε η ισορροπία που είχαμε με την εσωτερική αυτοεικόνα για το φύλο μας ή  με την εικόνα του εσωτερικού μας αντίθετου φύλου εξαιτίας της διαμάχης μας με τον γονιό του ίδιου ή του αντίθετου φύλου αντίστοιχα.

Κάνοντας ασυνείδητα προβολές αυτής της διαλυμένης εσωτερικής σχέσης πάνω στον εκάστοτε σύντροφό μας επιτρέπουμε η εσωτερική μας διαμάχη να εκδηλώνεται και στον εξωτερικό μας κόσμο ή ζώντας σε συνεχόμενες διενέξεις και εντάσεις  ή ζώντας σε μια καταθλιπτική αποστασιοποίηση. Όμως πολλές φορές αναρωτιόμαστε: Τι φταίει που δεν μπορούμε να έχουμε συναισθηματικά υγιείς σχέσεις.

Για να πετύχει όμως μια εξωτερική σχέση, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τις αρχέτυπες μορφές του άντρα και της γυναίκας μέσα μας έτσι ώστε να γιατρέψουμε τα αρσενικά και τα θηλυκά χαρακτηριστικά μας, να αποδεχτούμε και τις δυο μας ποιότητες για να τις φέρουμε σε ισορροπία.

Οι περισσότεροι από εμάς καταναλώνουμε πολλή ενέργεια για να αποφύγουμε το θυμό, το φόβο και τον πόνο και να διατηρήσουμε τα προβλήματα στη ζωή μας. Αν την ίδια ενέργεια την κατευθύνουμε ώστε να δούμε, να νιώσουμε και να κατανοήσουμε τα συναισθήματά μας, τότε θα βρεθούμε στο μονοπάτι της ελευθερίας.

Αν κρατήσουμε την καρδιά μας ανοικτή, τότε θα έχουμε μια θετική στάση ζωής. Τότε θα βρισκόμαστε στο στάδιο της ανάπτυξης και θα είμαστε ανοικτοί στις εμπειρίες.

Σε κάθε περίπτωση η επιλογή είναι δική μας. Είναι επιλογή καθενός μας αν θα αφήσει την αγάπη να τον πλημμυρίσει. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται καθένας από εμάς να είναι συνειδητός. Να γνωρίζει ποιος είναι, πού θέλει να οδηγηθεί και τι θέλει να βιώσει.

namaste

despoina palamari