Όλες οι αλλαγές στον κόσμο άρχισαν από ανθρώπους που έβλεπαν μακριά και πίστευαν ότι τίποτα δεν είναι ανέφικτο. Που δεν περιοριζόταν στα μέτρα και τα σταθμά της λογικής τους αλλά αφουγκραζόταν την καρδιά τους και έδιναν φως στο όραμα τους. Ένα όραμα που δεν αφορούσε την τσέπη τους, τις προσδοκίες τους, τον μικρόκοσμο τους αλλά το γενικότερο καλό…
Κι εμείς οι Έλληνες το ξέρουμε καλά αυτό! Tο δείχνει η ιστορία μας. Ποτέ δεν μας σταμάτησε τίποτα! Το ΟΧΙ που έβγαινε από τα χείλη μας ερχόταν από την καρδιά μας δονούσε το στερέωμα και έφερνε ανατροπές αλλάζοντας την ροή της ιστορίας…
ΟΧΙ φωνάζαμε και τρέχαμε στις Θερμοπύλες, στα Δερβενάκια, στη Βόρεια Ήπειρο… Και τώρα καλούμαστε να για άλλη μια φορά να πούμε ΟΧΙ!
ΟΧΙ στους εξουσιαστές που μας θέλουν πρόβατα… που θέλουν να ζούμε με σκυμμένο το κεφάλι και να εκλιπαρούμε για ένα πιάτο φακή…
ΟΧΙ στο παράλογο…
Γιατί λογικό δεν είναι να ζεις μέσα στο φόβο, την φτώχεια, την ανέχεια, την ανασφάλεια και να μαθαίνεις στα παιδιά σου να μην δρουν, να μην αντιδρούν και να γίνονται ρομποτάκια στους χειρισμούς των «επιτήδειων»…
Λογικό δεν είναι να καταστρέφεις το ελεύθερο πνεύμα σου και να ξεριζώνεις τα φτερά σου για να μην δοκιμάσεις να πετάξεις φλερτάροντας με την ελευθερία…
Γεννηθήκαμε με αδάμαστο Πνεύμα…
Τι είναι αυτό άραγε που μας ευνουχίζει και μας μεταλλάσσει από Ανθρώπους σε ανθρωπάκια;
Τι είναι αυτό που μας κάνει να επιλέγουμε να είμαστε Ραγιάδες και για ένα πιάτο φακή (που το χρυσοπληρώνουμε), να απορρίπτουμε τα πρωτοτόκια της Ελευθερίας;
Και αναρωτιέμαι: Ποιος είναι ο αληθινός πλούτος;
Αυτά που έχουμε, που νομίζουμε ότι κατέχουμε και που φτιασιδώνουν το προσωπείο μας τροφοδοτώντας το Εγώ μας;
Όλη σου τη ζωή μοχθείς, τρέχεις, χτίζεις…
Χτίζεις σπίτια στην άμμο και δεν το 'χεις καταλάβει. Αρκεί μια φωτιά, μια πλημμύρα, ένας σεισμός για να γκρεμίσουν τον ¨μόχθο¨ σου...
Τίποτε δεν είναι σίγουρο έξω από Σένα…
κ α τ ά λ α β έ τ ο…
Το μόνο σπίτι που δεν μπορεί να γκρεμιστεί ποτέ ούτε από φωτιές ούτε από πλημμύρες ούτε από σεισμούς ούτε από οικονομικές καταστροφές είναι το σπίτι του Εαυτού σου…
Και είναι καλό στις δύσκολες στιγμές να στρέφεσαι στο Θεό αλλά δεν αρκεί να πιστεύει ο Θεός σε σένα, πρέπει κι εσύ ο ίδιος να πιστέψεις στον εαυτό σου…
Εύχομαι μέσα σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση να καταφέρουμε να δούμε τον Eαυτό μας, να ξεπεράσουμε τα προγράμματα και τους προσδιορισμούς που έχουμε δεχτεί όλα αυτά τα χρόνια και η απόφαση που θα πάρουμε, όποια κι αν είναι αυτή, να μας οδηγήσει να γίνουμε καλύτεροι Άνθρωποι…
namaste
despoina palamari
