Η αυτογνω­σία είναι μια δύναμη μεταμόρφωσης.

Η μεταμόρφωση είναι δυνατή μόνον όταν παρατήσεις τις φαντασιώσεις. Όταν φτάσεις στο σημείο να καταλάβεις ότι δεν είσαι τίποτα, όταν φτάσεις το σημείο να καταλά­βεις το κενό σου, όταν φτάσεις το σημείο να καταλάβεις την μη αυθεντι­κή σου ζωή, τότε αμέσως το εγώ αρχίζει και πέφτει.

Η γνώση είναι επανάσταση. Όχι η γνώση που μαζεύεις με το νου, αλλά η γνώση που κατακτάς όταν αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου. Η αυτογνω­σία είναι μια δύναμη μεταμόρφωσης. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται να γίνει. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό: Οι άνθρωποι σκέφτονται: “Πρώτα θα μάθουμε κι ύστερα θα αλλάξουμε.” Όχι! Τη στιγμή που γνώρισες, η αλλαγή συμβαίνει. Η ίδια η γνώση μεταμορφώνει. Δεν πρόκειται πρώτα να μάθεις κι ύστερα να κάνεις κάτι για να αλλάξεις. Η γνώση δεν είναι μια μέθοδος, δεν είναι ένα μέσο. Η γνώση είναι και το ίδιο το τέλος.

Όταν όμως χρησιμοποιώ τη λέξη γνώση, εννοώ την αυτογνωσία. Οποιαδήποτε άλλη γνώση είναι ένα μέσο. Πρώτα πρέπει να μάθεις πώς να κάνεις κάτι κι ύστερα να το κάνεις. Με την αυτογνωσία όμως η ποιότητα είναι τελείως διαφορετική. Γνωρίζεις και η ίδια η γνώση σε αλλάζει. Παράτα τις φαντασιώσεις! Έχε κουράγιο να γνωρίσεις τον εαυτό σου. παράτα το φόβο και μην προσπαθείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου! 

Ο Ιησούς είπε: Όταν πετάξεις το δοκάρι από το μάτι σου, τότε θα δεις καθαρά... 

Μόνο όταν πέσουν οι φαντασιώσεις! Αυτές είναι το δοκάρι στο μάτι σου, έχουν γίνει μια ομίχλη, ένας καπνός, ένα σύννεφο στο μάτι σου. Δεν μπορείς να δεις καθαρά, δεν μπορείς να δεις τίποτα καθαρά, τα πάντα είναι θολά. Όταν πετάξεις το δοκάρι από το μάτι σου, τότε θα δεις καθαρά. Ο σκοπός πρέπει να είναι η διαύγεια, απλώς διαύγεια των ματιών, ώστε να μπορείς να κοιτάς άμεσα και να μπαίνεις μέσα στο γεγονός, χωρίς να κάνεις προβολές γύρω σου. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο, επειδή έχεις γίνει τόσο αυτόματος, τόσο μηχανικός.

Κοιτάζεις ένα λουλούδι κι αμέσως ο νους σου αρχίζει να φλυαρεί: “Τι όμορφο λουλούδι, δεν το έχω ξαναδεί!” Μια ποίηση, δανεική φυσικά, έρχε­ται στην επιφάνεια. Έχασες το λουλούδι, δεν υπάρχει διαύγεια. Τα λόγια θολώνουν. Δεν μπορείς να δεις ένα λουλούδι χωρίς να το ονομάσεις; Χρειάζεται το όνομα οπωσδήποτε; Ονομάζοντας το λουλούδι πρόκειται να γί­νει τίποτα; Θα είναι πιο ωραίο το λουλούδι, αν έχεις βοτανικές γνώσεις; Εκεί βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα σε ένα βοτανολόγο και έναν ποιητή. Ο βοτανολόγος ξέρει τα σχετικά με το λουλούδι, ο ποιητής γνωρίζει το ίδιο το λουλούδι. 

Γιατί χρειάζονται τα λόγια; Γιατί λες, “είναι όμορφο!” Δεν μπορείς να δεις την ομορφιά χωρίς να μιλάς; Είναι ανάγκη να επαναλάβεις ότι είναι όμορφο; Τι σημαίνει, όταν επαναλαμβάνεις; Σημαίνει ότι το λουλούδι δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται μια υπενθύμιση ότι είναι όμορφο και τότε μπορείς να δημιουργήσει ομορφιά γύρω του. Δεν βλέπεις το λουλούδι. Το λουλούδι δεν είναι παρά μια οθόνη, πρέπει να προβάλεις εσύ την ομορφιά πάνω του.

Κοίταζε το λουλούδι και μη λες τίποτα. Θα είναι δύσκολο, ο νους θα δυσανασχετήσει, γιατί του έχει γίνει συνήθεια να φλυαρεί συνεχώς. Κοίταξε το λουλούδι και κάνε το διαλογισμό! Κοίταξε το δέντρο και μην το ονομάζεις, μην πεις τίποτα! Δεν υπάρχει ανάγκη, το δέντρο υπάρχει, εσύ γιατί να μιλήσεις;
Διαλογίσου κοντά σε ένα δέντρο, διαλογίσου με τα άστρα, με το ποτάμι, με τον ωκεανό. Διαλογίσου στην αγορά με τους ανθρώπους που περνούν. Μη λες τίποτα! Μην κρίνεις! Μην βάζεις λόγια! Απλώς κοίτα! Αν ξεκαθα­ρίσεις την αντίληψή σου, αν μπορέσεις να αποκτήσεις μια διαυγή ματιά, τότε κατέκτησες τα πάντα. Και από την στιγμή που κατέκτησες αυτή τη διαύγεια, θα είσαι ικανός να δεις τον εαυτό σου.

Η αυτογνωσία συμβαίνει σε ένα διαυγή νου, όχι σε ένα νου γεμάτο γνώσεις, όχι σε ένα νου γεμάτο κρίσεις περί καλού και κακού, όχι σε ένα νου γεμάτο ομορφιά και ασχήμια, αλλά σε ένα νου που υπάρχει χωρίς λόγια. Η αυτογνωσία συμβαίνει σε ένα νου χωρίς λόγια. Υπάρχει πάντα, χρειάζεσαι μόνο τη διαύγεια τού νου για να τη διακρίνεις, ώστε να μπορέσει να αντικατοπτριστεί. Χρειάζεσαι ένα νου σαν καθρέφτη, ώστε να μπορεί να συμβεί η αντανάκλαση. Όταν συμβεί αυτό, τότε μπο­ρείς να βοηθήσεις το γείτονά σου, ποτέ πριν. Μη συμβουλεύεις λοιπόν κανέναν! Όλες σου οι συμβουλές είναι επικίνδυνες, διότι δεν ξέρεις τι κάνεις.

Μην προσπαθείς να αλλάξεις κανέναν ούτε καν τον γιο σου ούτε καν τον αδελφό σου. Κανένας δεν χρειάζεται τη δική σου αλλαγή, διότι είσαι επικίνδυνος. Μπορείς να ακρωτηριάσεις, μπορείς να σκοτώσεις, μπορείς να σακατέψεις, αλλά δεν μπορείς να βοηθήσεις τη μεταμόρφωση. Αν εσύ δεν έχεις μεταμορφωθεί μην μπαίνεις στην ζωή κάποιου άλλου. Όταν εί­σαι γεμάτος φως, μπορείς να βοηθήσεις. Πραγματικά, τότε δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια για να βοηθήσεις. Η βοήθεια διαχέεται από πάνω σου, όπως το φως διαχέεται από την λά­μπα, όπως η μυρωδιά βγαίνει από το λουλούδι ή όπως το φεγγάρι λάμπει τη νύχτα. Δεν υπάρχει προσπάθεια από το μέρος τού φεγγαριού, διαχέεται φυσιολογικά.

Κάποιος ρώτησε τον Μπασό, ένα δάσκαλο του Ζεν: “Πες κάτι για τις ομιλίες σου. Συνεχώς μιλάς αλλά πάντα μιλάς εναντίον των λέξεων. Πες λοιπόν κάτι γι’ αυτό!”

Τι απάντησε ο Μπασό; Ο Μπασό είπε: “Οι άλλοι μιλούν, εγώ ανθίζω!” 

Όταν δεν υπάρχει προσπάθεια, τότε είναι ένα άνθισμα. Τότε είναι ακρι­βώς όπως το λουλούδι που ανθίζει. Δεν υπάρχει προσπάθεια στο άνθισμα. Ένας Μπασό μιλά, ένας Βούδας μιλά...δεν υπάρχει προσπάθεια, απλώς συμβαίνει! Όταν μιλάει ένας Βούδας, είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο. Όταν μιλάς εσύ, δεν είναι φυσιολογικό φαινόμενο, μπαίνουν στη μέση και άλλα πράγματα, θέλεις να εντυπωσιάσεις τον άλλον, θέλεις να αλλάξεις τον άλλον, θέλεις να ελέγχεις, να χειρίζεσαι τον άλλον, θέλεις να κυρι­αρχείς πάνω στον άλλον. Θέλεις να δίνεις την εντύπωση ότι γνωρίζεις πολλά, θέλεις να ενισχύεις το εγώ σου. Πολλά άλλα πράγματα μπαίνουν στη μέση. Δεν ανθίζεις. Είναι ένα μεγάλο πολιτικό παιχνίδι. Όταν μιλάς, υπάρχει στρατηγική, διάφορες τακτικές.

Όταν όμως μιλάει ο Μπασό, ανθίζει. Αν βρίσκεται κάποιος εκεί, τότε θα ωφεληθεί. Ο σκοπός όμως δεν είναι να ωφελήσεις τον άλλον, το όφε­λος συμβαίνει χωρίς προσπάθεια. Το λουλούδι δεν ανθίζει για σένα. Αν περά­σεις δίπλα του, η μυρωδιά του θα σε φτάσει, μπορείς να την απολαύσεις,

Osho

Ο σπόρος του σιναπιού