Πάει ο παλιός ο χρόνος

Έχω κουραστεί κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια…

Πάντα να φταίω εγώ γιατί δεν έγιναν τα πράγματα στη ζωή σας όπως τα θέλατε…

Ποιος σας είπε αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά ότι εγώ είμαι ο κατασκευαστής των βασάνων σας; Ποιος σας είπε ότι γουστάρω να σας βλέπω μέσα στο κλάμα και τη δυστυχία; 

Έρχομαι με χαρές και πανηγύρια και με ανάλαφρα βήματα και φεύγω σκυφτός και ρακένδυτος γιατί κανένας πια δεν με θέλει… Όλοι σας εναποθέτετε πάνω μου τις αναποδιές και τα ευτράπελα που συνέβησαν και όλο «φύγε Γέρο Χρόνε ακούω και μην ξανάρθεις ποτέ» και πολλά άλλα, πιο σκληροπυρηνικά….

Όλοι ξαφνικά παρακαλάτε για το καινούργιο, για το άγνωστο… αυτό που αποφεύγατε όπως ο διάβολος το λιβάνι μέσα στη χρονιά που παρήλαυνα. Και τώρα ξαφνικά, χοροί και τραγούδια για τον καινούργιο χρόνο...

Ζητάω μια συγγνώμη από το Θεό

Ολοκληρώνοντας την περπατησιά μου μέσα στο 2017 

αφήνω λυτρωτικά  τα δάκρυα να κυλήσουν στο πρόσωπο μου

και πριν κάνω το βήμα στο καινούργιο 
ζητάω μια συγγνώμη από το Θεό 

για όλα όσα μου πρόσφερε και δεν τα δέχτηκα…

για όλα όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα…

για όλα όσα μου ζήτησε και δεν του τα έδωσα…

για όλες τις φορές που χαομένη μέσα στις σκέψεις του μυαλού μου έγινα αρνητής της Αγάπης Του… 

της Αγάπης Μου…

Να πω μια συγνώμη 

για όσα "σ’ αγαπώ" δεν είπα 

για όσες αγκαλιές δεν μοιράστηκα 

για όσα μάτια, σκύβοντας το κεφάλι, δεν αντίκρισα 

Αν θέλεις ευτυχία στη ζωή σου...

Όποιος περιμένει την ευτυχία να έρθει να τον συναντήσει υπογράφει χωρις να το ξέρει, με ανεξίτηλο μελάνι, συμβόλαιο με την δυστυχία. 

Γιατί η ευτυχία είναι ατίθαση, επαναστάτρια και δεν μπορεί να την υποχρεώσει κανένας να έρθει στο κατώφλι του. Όσο κι αν το θέλει.

Κι αν ΕΣΥ θέλεις να έχεις ευτυχία στη ζωή σου πρέπει να σπάσεις τα καλούπια σου και να αρχίσεις να απολαμβάνεις… 

Να απολαμβάνεις τον εαυτό σου, τους άλλους, τις στιγμές σου…

Και να σταματήσεις να γκρινιάζεις για ότι δεν έχεις. Να ξεκολλήσεις επιτέλους από αυτά που δεν έχεις και να αρχίσεις να ΖΕΙΣ και να ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ότι έχεις…

namaste

despoina palamari

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Κ Α Λ Α   Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Α 

Εύχομαι ολόψυχα διαβαίνοντας ο καθένας με τον δικό του τρόπο το μονοπάτι που ορίζει η Ψυχή του, 

η μοναξιά να μην σπείρει ποτέ την αμφιβολία στην καρδιά του

η δυστυχία να μην αγγίξει το χαμόγελο του, 

η συμπόνοια να μην χαθεί ποτέ από το βλέμμα του

τα όνειρα του, φωτεινοί σηματοδότες, σαν το αστέρι των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ να κατευθύνουν τα βήματα του 

και κάθε στιγμή να βιώνει την παρουσία της Αγάπης στη Ζωή του...

Να νιώθουμε όλοι μας ότι η ΑΓΑΠΗ: 

μας τυλίγει όταν κρυώνουμε

μας αγκαλιάζει όταν φοβόμαστε

μας νανουρίζει όταν κουρνιάζουμε, 

μας ηρεμεί όταν θυμώνουμε

μας δίνει το χέρι όταν δειλιάζουμε 

και μας χαμογελά κάθε φορά που την αντικρίζουμε...

Χρόνια Πολλά... Χρόνια Φωτεινά... 

namaste

despoina palamari 

Ποιος είναι πνευματικός άνθρωπος

Πνευματικός είναι ο άνθρωπος που δε ζει σαν αυτόματο, δεν εξαρτάται από το παρελθόν, τα δόγματα, τις κουλτούρες. Ζει σαν άτομο, όχι σαν γρανάζι μιας μηχανής. Η ζωή του δεν αποφασίζεται από τους άλλους, αλλά από τη δική του συνείδηση. Ουσιαστικό άρωμα της ζωής του είναι η Ελευθερία. 

Είναι ένας άνθρωπος που ζει ελεύθερα, επιτρέποντας σε όλους να ζουν ελεύθερα. Δεν ακολουθεί το πλήθος στις λεωφόρους και δε φοβάται να είναι μόνος. Αντίθετα, απολαμβάνει τις στιγμές μοναχικότητας σαν πολύτιμο θησαυρό. Η ζωή του είναι ριψοκίνδυνη, γιατί είναι πραγματικά ζωντανή. Είναι μια φλεγόμενη ψυχή, που εγκαταλείπει το συμβατικό βόλεμα και τη μαλθακή σιγουριά της εξασφάλισης, για να πετάξει στον ανοιχτό ορίζοντα του αγνώστου. 

Η θεραπεία θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματική αν εστιάζαμε στις θετικές μας εμπει­ρίες

Οι σκέψεις μας ασκούν ισχυρή επίδραση στην υγεία του μυαλού και του σώματός μας, και η διερεύνηση του εσωτερικού μας εαυτού είναι αναγκαία για τη διαδικασία της θεραπείας. Ωστόσο, δεν βρίσκονται πάντα οι αρνητικές εμπειρίες στη ρίζα της ασθένειας, και η αποτυχία να θεραπευτούμε δεν θα έπρεπε πάντα να αποδίδεται σε δυσάρεστα γεγονότα του παρελθόντος ή σε αρνητικές αντιλήψεις βαθιά θαμμένες στο υποσυνείδητο. 

Πάρα πολλοί άνθρωποι μου έχουν πει ότι έψαξαν για καιρό, ακούραστα, στο ιστορικό τους για τη χαμένη αρ­νητική εμπειρία, αλλά έμειναν με άδεια χέρια. Γιατί έγινε αυτό, αναρωτιούνται, και πώς μπορούν να φέρουν στο φως αυτό το χαμένο κομμάτι της ψυχής τους;

Ότι μεγαλώνει στην μοναξιά γίνεται άγριο...

Ότι μεγαλώνει στην μοναξιά γίνεται άγριο βλοσυρό, επιθετικό, φοβισμένο…

Νιώθει συνέχεια ότι του χρωστά η ζωή και απαιτεί τη χαρά… 

Τη χαρά που όμως έχει ξεχάσει να τη αναγνωρίζει, να τη γεύεται… και καθώς μένει ανικανοποίητο σκληραίνει περισσότερο…
Ο θυμός του γίνεται οργή και η οργή του, μίσος! Μισεί τους πάντες και τα πάντα…

Κι αν πρόκειται για άνθρωπο γίνεται ένα θηρίο που κυκλοφορεί ανάμεσά μας… Αν όμως πρόκειται για συναίσθημα, γίνεται ένα θηρίο που κυκλοφορεί μέσα μας και γεμίζει τη ματιά μας, το μυαλό μας, δηλητηριάζει την αγάπη μας, μέχρι να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι θηρία που θα κυκλοφορούμε ανάμεσα σε άλλα θηρία…

Τελειώνει μάτια μου η Αγάπη;

Μ’ αρέσει να βάζω τελείες...

Πολλές μικρές τελίτσες που δείχνουν ότι τίποτα δεν σταματά... 

Η ζωή δεν βάζει ποτέ τελεία. 

Πώς να βάλει τελεία στην δημιουργία, στον Έρωτα, στην Αγάπη. 

Τελειώνει μάτια μου η Αγάπη; 

Μπορεί να τελειώνει μια δουλειά όμως η ικανότητα για δημιουργία δεν σταματά...

Μπορεί να τελειώνει μια σχέση όμως ο έρωτας δεν σταματά...

Μπορεί να τελειώνει ένα χάδι, μια αγκαλιά όμως η αγάπη δεν σταματά...

Η ζωή δεν βάζει τελείες γιατί ρέει κυκλικά...

Ένας ερωτικός σύντροφος μπορεί να φύγει... 

Εε! Και! 

Μήπως δεν θα ξαναζήσεις ηλιοβασιλέματα αγκαλιά με ένα άλλο πρόσωπο; Μήπως δεν θα ξανασκιρτήσει η καρδιά σου, δεν θα αγγιχτείς, δεν θα ξαναγγίξεις, δεν θα ξανανιώσεις ρίγη στο σώμα σου;

Το ζήτημα είναι τι θέλεις να δεις. Θέλεις να δεις εσένα;

H Ζωή έχει δίκιο παντού και πάντα…

"Αν αλλάξεις τη λύπη σου σε γλέντι τότε θα είσαι σε θέση να αλλάξεις το θάνατο σου σε καινούριο ξεκίνημα...

Μάθε λοιπόν την τέχνη όσο είναι ακόμα καιρός..."

Osho

Πόσες φορές έχει συμβεί να βρισκόμαστε στο κέντρο των προβλημάτων, μια συναισθηματικής καταιγίδας και νιώθουμε ανήμποροι να διαχειριστούμε την κατάσταση. Μερικές φορές αναρωτιόμαστε γιατί να συμβεί αυτό σε μας και παραπονιόμαστε ολοένα και περισσότερο ότι η Ζωή είναι άδικη μαζί μας και ότι μας κατατρέχει.

Αυτό συμβαίνει γιατί συνήθως βλέπουμε το δέντρο και όχι ολόκληρο το δάσος…

«Αγκαλιάζοντας την Αγάπη»

Περισσότερες πληροφορίες στο:
https://pulseoflove.blogspot.gr/2017/12/blog-post_90.html

"Σεξουαλικά μυστικά"

Βιωματικές Ταντρικές συναντήσεις 

"Σεξουαλικά μυστικά"

Κάθε Τετάρτη

10 Ιανουάριου - 28 Φεβρουάριου 

Αλκαμένους 175  Αθήνα (μετρό Αττική)

Η Τάντρα λέει: Ο τελικός στόχος είναι η ενότητα!

Η Ταντρική ένωση είναι μια διαδικασία συγχώνευσης, ένα βαθύ άφημα με εμπιστοσύνη, όπου τα σώματα και οι ψυχές ενώνονται, αγκαλιάζονται, χορεύουν, τραγουδούν, χαϊδεύονται και απολαμβάνουν μέσα από μια όμορφη συμφωνία.

Μόνο μέσα από τον έρωτα και το "άφημα" μπορεί να αποκτήσει κάποιος την εμπειρία της βαθιάς ένωσης. Ο άνδρας και η γυναίκα μέσα από αυτήν την ένωση γίνονται Ένα. Γίνονται Αγάπη.

Η Tάντρα έχει σαν σκοπό να μεταμορφώσει αυτήν την Αγάπη σε Διαλογισμό, σε Φώτιση, σε μια Μυστικιστική Κορύφωση. (Ιερή Σεξουαλικότητα)

Η Αγάπη δεν κάνει υπολογισμούς ούτε απολογισμούς

Το Σύμπαν είναι αγάπη. 
Εμείς οι ίδιοι είμαστε φτιαγμένοι από αγάπη. Είμαστε αγάπη...

Η Αγάπη δεν περπατά σε χρυσοστόλιστους δρόμους με πολύχρωμα φώτα, ανάμεσα σε φίρμες και υπερφλύαρες, κραυγάζουσες επιθυμίες. Δεν το έχει ανάγκη. 
Το μυαλό εχει ανάγκη τα χρυσοποίκιλτα όνειρα. Το Εγώ έχει ανάγκη να δείχνει ότι είναι κάτι ξεχωριστό.

Η Αγάπη κυκλοφορεί παντού σε χρυσές λεωφόρους και στενά βρώμικα δρομάκια. Βουτά μέσα στις λάσπες για να αγκαλιάσει, να στηρίξει, να προσφέρει... 
Πέφτει, σηκώνεται, προχωρά, μοιράζεται...

Ένα μόνο πράγμα δεν κάνει η Αγάπη. 
Δεν κάνει υπολογισμούς ούτε απολογισμούς. Τόσα έδωσα εκεί, τόσα εδώ, πιο πέρα πρέπει να πάρω τόσα... Αυτά πρέπει να κάνω τώρα για να έχω αργότερα εκείνα....

Όλα αυτά μυρίζουν μυαλουδίλα και δείχνουν άδεια καρδιά.

Κρατώντας καθαρή την προσωπική μας δύναμη

Να σταματάτε για να δίνετε μιαν άλλη κατεύθυνση στις σκέψεις σας

Αρχίσατε μία εργασία και ξαφνικά βλέπετε ότι την αρχίσατε ενώ ήσασταν ταραγμένος. Μόλις θα το παρατηρήσετε αυτό, σταματήστε αμέσως! Αν δεν σταματήσε­τε θα εξακολουθείτε επ’ αόριστον μ' αυτή την ταραχή χω­ρίς να μπορείτε να σταματήσετε. Λοιπόν, διακόψτε την εργασία σας και μετά ξαναρχίστε μ’ έναν άλλο ρυθμό. Η νέα κατάσταση θα διαιωνιστεί με τη σειρά της.

Γιατί, όταν κάποιος έχει οργιστεί, αναποδογυρίζει όλα τα αντικείμενα, κτυπά τις πόρτες, σκοντάφτει στα έπιπλα; Γιατί θέλει να απαλλαγεί από αυτή τη δύναμη που δεν ξέ­ρει πώς να δαμάσει. Όσο όμως κινείται, τόσο είναι υποχρεωμένος να κινείται. Πρέπει λοιπόν να κάνει το αντίθε­το, να σταματήσει εντελώς να κινείται για μία στιγμή και μετά να εξακολουθήσει την εργασία του.

Η ανάγκη για αγάπη δημιουργεί "επαίτες" ή "αρπαχτικά"

Γεννιόμαστε όλοι πολύ αθώοι, πολύ αγνοί και κολυμπάμε μέσα στη θάλασσα της αγάπης. Σε κάθε μας βήμα, σε κάθε μας βλέμμα, σε κάθε μας λέξη, σε κάθε μας άγγιγμα δίνουμε και παίρνουμε αγάπη. Κι όλα αυτά μέχρι να αρχίσει η εκπαίδευση του καλού παιδιού. 
Αυτή η εκπαίδευση μας κάνει διαφορετικά παιδιά. Καταπνίγουμε τα συναισθήματα μας, ντυνόμαστε το ρόλο του καλού παιδιού, ακολουθούμε τους κανόνες, χάνουμε την αισθαντικότητα μας και απομακρυνόμαστε από την αγάπη. 

Η απουσία της αγάπης, μας ακολουθεί τους περισσότερους και στα ενήλικα βήματά μας και δημιουργεί μέσα μας την ανάγκη της αγάπης. Η ανάγκη για αγάπη εκδηλώνεται πολύ διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο. Το σίγουρο είναι ότι όλοι αυτοί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν βιώσει την έλλειψη αγάπης, την έλλειψη της τρυφερότητας, της αποδοχής, του θαυμασμού…

Όταν ξεκίνησα να λέω ΟΧΙ!!!

 Με μεγάλωσαν για να υπηρετώ.

Υπήρξα ένα παιδί που είχα την ανάγκη να με αναγνωρίζουν, να με επαινούν. Διψούσα για τον έπαινο, διψούσα για κείνο το μπράβο μα αντι γιαυτού εισέπραττα πάντα μια αντίδραση συνυφασμένη με το ποτέ δεν είναι αρκετά τα όσα κάνεις, πάντα χρειάζεται να κάνεις περισσότερα.

Στα πόσα περισσότερα βαφτίζεσαι όμως «καλό παιδί»;

Στο άπειρο! Ναι, δεν υπάρχει όριο στο περισσότερο ούτε στο λιγότερο όταν πρόκειται για το μεγάλωμα ενός παιδιού υπηρέτη.

Και έτσι περνούσαν τα χρόνια και εγώ προσπαθούσα να γίνομαι ολοένα και πιο «καλό» παιδί.

Για να είναι η ψυχή σου ανάλαφρη

Βαδίζοντας προς την αλλαγή του χρόνου χρειάζεται να κλείσουμε τις εκκρεμότητες που υπάρχουν στη ζωή μας … 

Χρειάζεται να συγχωρήσουμε αυτούς που μας πλήγωσαν και να ζητήσουμε συγνώμη από αυτούς που νιώθουμε ότι χρειάζεται να ζητήσουμε ώστε να ανοίξουμε χώρο μέσα μας για να υποδεχτούμε την Αγάπη και το Φως…

Να πούμε το σ’ αγαπώ εκεί που τόσες φορές θέλαμε να το πούμε αλλά διστάζαμε και το αναβάλλαμε. Να το πούμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση ή ανταπόκριση. 

Να το κάνουμε μόνο και μόνο για μας. 

Για να νιώσουμε εμείς καλά, για να ολοκληρωθούμε και να απελευθερωθούμε από αυτή την ενέργεια του φόβου που μας κρατάει δέσμιους χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Ας μην περιμένουμε το αύριο. 

Αυτό κάναμε μέχρι τώρα και ίσως η τύχη ήταν με το μέρος μας και το αύριο να ξανάρθε για μας και να έγινε σήμερα.

Η βαρυχειμωνιά μέσα μας είναι η πιο επικίνδυνη…

Αγαπητέ άγιε Βασίλη, δεν σου έχω γράψει ποτέ γράμμα…

Πως θα μπορούσα άλλωστε όταν όλα γύρω μου βροντοφωνάζουν ότι είσαι ψεύτικος. Όταν ενώ ακούω δεξιά και αριστερά για την μαγεία των Χριστουγέννων, αυτό που συναντώ είναι παγωνιά και αδιαφορία… 

Συνοφρυωμένα πρόσωπα, αδιάφορα βλέμματα, σφιγμένα χείλη, παγωμένα χαμόγελα λες και το κρύο που υπάρχει γύρω μας έχει περάσει μέσα στην καρδιά τους και την έχει παγώσει. 

Όλοι τρέχουν σαν τρελοί να προλάβουν να στολίσουν το σπίτι τους, να φορέσουν τη γιορτινή στολή της καλοσύνης και να κάνουν ότι γνωρίζουν τι είναι αγάπη…

Ένα κουτάκι σπίρτα… πάρτε παρακαλώ ένα κουτάκι σπίρτα…

Επιλέγω για μένα το καλύτερο και μόνο το καλύτερο

"Το μη χείρον βέλτιστον"…

Με αυτήν την π@π@ριά μεγαλώσαμε όλοι μας και περιορίσαμε την ευτυχία μας γιατί επαναπαυτήκαμε στο λίγο και ξεχάσαμε ότι αξίζουμε το πολύ… 

Συνδεθήκαμε με "το μη χείρον βέλτιστον" και το κάναμε κανόνα ζωής. Και με αυτό το μη χείρον ντύσαμε όχι μόνο την καθημερινότητά μας αλλά και τις επιλογές μας. Μας κατευθύνει στα πάντα. Στον τρόπο που ψηφίζουμε, στον τρόπο που σχετιζόμαστε, στον τρόπο που χρωματίζουμε την σχέση μας με τον εαυτό μας. 

Και με αυτόν το φτηνιάρικο τρόπο σκέψης επιλέγουμε τους λάθους πολιτικούς να μας κυβερνάνε, τους λάθους συντρόφους να γεμίσουμε τα κενά μας, τους λάθους ανθρώπους να δώσουν φτερά στα όνειρά μας, το λάθος τρόπο να ζήσουμε.

Ένας άγγελος που ξεχάστηκε είσαι…

Ένας άγγελος που ξεχάστηκε είσαι… Ξεχάστηκε και χάθηκε στους λαβύρινθους της σκέψης… 

Κοίταξες τους άλλους, τους είδες διαφορετικούς και σκέφτηκες ότι είσαι λάθος…
Ότι χρειάζεται να έχεις συγκεκριμένη συμπεριφορά για να μπορείς να ζήσεις ανάμεσα τους… και χάθηκες… 

Δεν κατάλαβες ότι χρειαζόταν να παραμείνεις διαφορετικός… 

Ότι χρειάζεται να γίνεις διαφορετικός μήπως και καταφέρεις να τους ξυπνήσεις από το λήθαργο που τους έφερε η ύλη… Μήπως καταφέρεις και τους κάνεις να ενθυμηθούν από πού έρχονται,  ποιοι ήταν κάποτε και πώς μπορούν να μεταμορφώσουν τις σκιερές τους στιγμές σε φωτεινές…

Μετανάστες στην ύλη όλοι μας αφήσαμε πίσω την κοινή πατρίδα και ντυθήκαμε ρούχα από χώμα και νερό… κυλήσαμε στην γη δακρύζοντας… 

«Αγκαλιάζοντας την Αγάπη»

Βιωματικό σεμινάριο με Donation

Την Τέταρτη 20 Δεκεμβρίου στις 20:30 - 23:00 κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και ελάτε να ζήσετε μαζί μας μια μέρα που θα τη θυμόσαστε πάντα σαν τη μέρα που δώσατε και πήρατε πολλή, μα πολλή ΑΓΑΠΗ

Όπως κάθε χρόνο, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, έτσι και φέτος θα γιορτάσουμε μαζί την ΑΓΑΠΗ με ένα σεμινάριο Donation (ο κάθε συμμετέχων δίνει το ποσό που επιθυμεί) όπου αρχικά θα ανοίξουμε την καρδιά μας με έναν υπέροχο διαλογισμό του OSHO το HEART MEDITATION και μετά θα στροβιλιστούμε με τους ρυθμούς σούφικων διαλογιστικών μουσικών μέσα στην ενέργεια της Αγάπης

Θα μοιραστούμε αγκαλιές, ευχές, ευλογίες και δώρα. Και γι΄αυτό είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ να φέρει ο καθένας μας ενα δωράκι… 

Ας κάνουμε ένα Σαματά!!!

Δεν έχεις καν τη δύναμη να αναρωτηθείς: Τι μου συμβαίνει; Που έχω οδηγήσει τη ζωή μου; Είναι ζωή αυτή που ζω;

Δεν έχεις καν τη δύναμη να σηκώσεις το κεφάλι. Να το σηκώσεις για πιο λόγο; Για να αντικρίσεις την κατάντια σου; Για να αντικρίσεις αυτό το ζαρωμένο πλάσμα που βλέπουν οι άλλοι; Αυτό το ζαρωμένο βλέμμα; 

Ξέρω ότι η ζωή μου είναι ζαρωμένη, σκέφτεσαι, δεν χρειάζεται να το επιβεβαιώνω βλέποντάς με και στον καθρέφτη…

Αυτός είναι ο τρόπος που ζεις τις στιγμές σου και θες εγώ να σε λυπηθώ και να σε αφήσω στην ησυχία σου. Να σε αφήσω να ρημάξεις μαζί με τον καναπέ σου. Να σε αφήσω να ρημάξεις σε δυο αναπαυτικά, ο Θεός να τα κάνει, τετραγωνικά… 

Αν είναι δυνατόν!!!

πόνος, φίλος ή εχθρός;

περισσότερα στο: https://pulseoflove.blogspot.gr/2017/11/blog-post_47.html#more

Κρατώντας καθαρή την ενέργειά μας

Μερικές φορές, συμβαίνει σε όλους, πριν προλάβει κάποιος να το αντιληφθεί  εγκαίρως, μπορεί  να νιώσει ότι είναι εξουθενωμένος,  χωρίς ενέργεια και ότι όλο το σύστημα του (φυσικό συναισθηματικό και πνευματικό σώμα) έχει μπει σε κατάσταση ανισορροπίας. 
Να νιώσει ότι δεν έχει πια δημιουργικότητα, ότι δεν είναι παραγωγικός και ότι έχει ένα συναίσθημα αδυναμίας και ανημπόριας που σταδιακά αυξάνεται.

Ιστορίες να σκεφτείς: Ο βασιλιάς και ο μάγος

Ο τρομερός εχθρός

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα βασίλειο μακρινό και απομονωμένο, ήταν ένας βασιλιάς που του άρεσε πολύ η δύναμη της εξουσίας. Όμως, δεν μπορούσε να ικανοποιήσει το πάθος του για εξουσία απλώς και μόνο κατέχοντας την. Είχε και την ανάγκη να τον θαυμάζουν όλοι για τη δύναμη του.

Έτσι, —όπως η μητριά της Χιονάτης που δεν της έφτανε μόνο να βλέπει την ομορφιά της— χρειαζόταν κι αυτός να κοιτάζεται σ’ έναν καθρέφτη που να του λέει πόσο δυνατός ήταν. Δεν είχε μαγικούς καθρέφτες, αλλά ένα σωρό αυλικούς και υπηρέτες τους οποίους ρωτούσε αν ήταν αυτός ο πιο δυνατός άνδρας του βασιλείου.

Απαράλλαχτα, όλοι του απαντούσαν:

«Μεγαλειότατε, είσαι πολύ δυνατός, αλλά ξέρεις ότι ο μάγος έχει μια δύναμη που κανένας άλλος δεν κατέχει. Αυτός, γνωρίζει το μέλλον».

Συγχώρεσε με που δεν σε κατάλαβα…

Θα ήθελα αυτά τα λίγα λόγια να μπορούσα να τα πω σε 'κείνη αλλά αυτό είναι αδύνατον τώρα πια…

Τα αφήνω όμως να ξεχειλίσουν μέσα από την καρδιά μου για να τα ακούσεις εσύ…

Εσύ, που νιώθεις την ενέργεια σου να αδειάζει από μέσα σου και τη ζωτική σου δύναμη να σε εγκαταλείπει… όπως πιστεύεις ότι έκαναν κι όλοι οι άλλοι… 

Εσύ, που δολοφόνησες τη χαρά σου και επίτρεψες στη δυστυχία και στο φόβο να κυριαρχήσει στη ζωή σου…

Εσύ, που βιώνεις την μοναξιά ακούγοντας τις πένθιμες τυμπανοκρουσίες του θανάτου…

Αυτή η Θάλασσα μέσα μου...

Η ζωή δεν έχει δοσομετρητές στα φιλιά, στον έρωτα, στην αγάπη…

Τι κάθομαι και κάνω εδώ, θέλω να πάω στη θάλασσα σκέφτεσαι…

Και αυτή η σκέψη σε ξεσηκώνει γλυκά και όλο το σώμα σου μπαίνει σε μια εγρήγορση…

Σηκώνεσαι γρήγορα χωρίς να καθυστερείς… αρκετά έχεις καθυστερήσει πολλά πράγματα στη ζωή σου άλλωστε… παίρνεις μαγιό, πετσέτες, φοράς το πιο χαρούμενο χαμόγελο που έχεις  και ανοίγεις τα γκάζια στο αυτοκίνητο… τίποτα δεν θα σε σταματήσει…

Η αυτογνωσία είναι δύσκολη, επειδή θέλεις να την αποφύγεις

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ

“...Στο κέντρο είσαι Θεός.

Στην περιφέρεια είσαι ο ανθρώπινος κόσμος. Κι αυτός ο κόσμος είναι άσχημος. Στην περιφέρεια είσαι μια κοινωνία σε μικρογραφία. Και η κοινωνία είναι άσχημη...

...Χρειάζεται θάρρος για να διασχίσεις την περιφέρεια, να είσαι παρατηρητής. Αν μπορέσεις να διαπεράσεις την περιφέρεια αυτή, την κοινωνία, την ιστορία, τότε στο κέντρο της είσαι ο ίδιος ο Θεός. Τότε υπάρχει ατελείωτη ομορφιά, ανέγγιχτη από την κοινωνία, γιατί δεν βρίσκεται στην περιφέρεια. Τότε είσαι αθώος σαν νεογέννητο παιδί, φρέσκος σαν δροσοσταλιά πρωινή, αμόλυντος. Αλλά για να το φτάσεις, έχεις να διασχίσεις όλη την ασχήμια. Πρέπει να διασχίσεις ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπου.

Πόνος, φίλος ή εχθρός;

Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ: ΘΥΜΟΣ - ΦΟΒΟΣ - ΠΟΝΟΣ

Βιωματικό σεμινάριο

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 

18:00 - 22:30

Αλκαμένους 175 (μετρό Αττική)

Ο πόνος που παρουσιάζεται στο σώμα δεν έρχεται για να μας τιμωρήσει αλλά για να μας αφυπνίσει. Έρχεται να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε με ποιο τρόπο φερόμαστε στον εαυτό μας, στο σώμα μας και πως αυτόν τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μπορούμε να τον αλλάξουμε και να μεταμορφώσουμε την ζωή μας

Όποτε ακούς μια αλήθεια αυτή δεν έρχεται από έξω

Ερώτηση: Εάν η αλήθεια της ύπαρξής μας βρίσκεται ήδη μέσα μας, γιατί άραγε την έχουν ανακαλύψει τόσο λίγοι άνθρωποι; Και πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και σε όλα τα άλλα άχρηστα πράγματα τα οποία βλέπουμε όταν ρίχνουμε μια ματιά μέσα μας;

OSHO: Η άγνοιά μας είναι ο μοναδικός λόγος. Όχι ότι αυτήν την αλή­θεια δεν τη διαθέτουμε! Βρισκόταν πάντοτε εκεί, αλλά έχουμε ξεχάσει την ύπαρξη της. Την έχουμε λησμονήσει, το βλέμμα μας έχει θολώσει. Η ματιά μας έχασε την καθαρότητα η οποία χρειά­ζεται για να την ανακαλύψει κανείς ξανά.

Για ποιο λόγο είμαστε αναποφάσιστοι;

Λίγο πολύ όλοι μας δυσκολευόμαστε στη λήψη κάποιων αποφάσεων, ακόμα και σε καθημερινή βάση. Οι αποφάσεις οι οποίες μας δυσκολεύουν είναι οι αποφάσεις στις οποίες εμπλέκεται το συναίσθημα συνήθως, και όχι αυτές που κρίνουμε ως καθαρά λογικές.

Δουλεύει το GPS σου;

Έτσι, αν πρέπει να αποφασίσουμε από ποιο δρόμο θα πάμε σε κάποιο προορισμό τότε βάζουμε το GPS και επιλέγουμε τη διαδρομή που θέλουμε. Αν όμως πρέπει να αποφασίσουμε με ποιον άνθρωπο θα σχετιστούμε, για παράδειγμα, τότε δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Δεν υπάρχει χάρτης που να μας δείξει το δρόμο που «πρέπει» να ακολουθήσουμε. Ο τρόπος για να πάρουμε τέτοιου είδους αποφάσεις είναι να φτιάξουμε το δικό μας χάρτη ακολουθώντας την εσωτερική μας πυξίδα η οποία θα μας οδηγήσει προς το μέρος το οποίο θέλουμε, δηλαδή το ποια απόφαση θα πάρουμε.

ΓΙΑΤΙ;

Τι γυρεύουν οι άνθρωποι από τους άλλους ανθρώπους; Γιατί γίνονται παρεμβατικοί, παραβιαστικοί, σκληροί, χυδαίοι; 

Γιατί περιφέρουν την ανάγκη τους και τον εγωισμό τους παντού και θέλουν να τα επιβάλλουν στους άλλους; 

Γιατί δεν νιώθουν την ενέργεια, την ανάγκη του άλλου και βλέπουν μόνο τη δική τους και μάλιστα κι αυτή διαστρεβλωμένα;

Και γιατί οι άλλοι να δείχνουν κατανόηση και αποδοχή, απλώς διότι αναγνωρίζουν πως οι απαίδευτοι και αδούλευτοι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση όλων όσων θα έπρεπε να έχουν δουλέψει ήδη με τον εαυτό τους;

10 τρόποι για να μην χάνεις την ενέργεια σου

Από τον Dalai Lama

1. Άφησε τους ανθρώπους που μοιράζονται μονάχα παράπονα, προβλήματα, καταστροφικές ιστορίες, φόβο και κριτική στους άλλους. Εάν κάποιος ψάχνει να βρει ένα κάδο απορριμάτων για να πετάξει τα σκουπίδια του, κοίταξε να μην είσαι εσύ!

2. Πλήρωσε τα χρέη σου στην ώρα τους.Ταυτόχρονα ζήτησε πίσω αυτά που σου χρωστάνε ή εάν δεν μπορείς άφησε το να πάει στην ευχή!

3. Να κρατάς τις υποσχέσεις σου. Εάν δεν το έχεις κάνει, αναρωτήσου το γιατί. Πάντοτε μπορείς να αλλάξεις γνώμη ζητώντας συγνώμη, να ξαναδιαπραγματευτείς ή να προσφέρεις μια εναλλακτική λύση σε μια υπόσχεση που δεν διατήρησες, μην το κάνεις, όμως, συνήθεια.

Ο πιο απλός τρόπος για να αποφύγεις να μην κάνεις κάτι που υποσχέθηκες είναι να πεις αμέσως «όχι».

Προβλήματα στον αυχένα: Ψυχοσυναισθηματικές αιτίες

Ο πόνος, η αρθρίτιδα και η δυσκαμψία στον αυχένα εμφανίζονται συχνά σε άτομα με καταπληκτικές επικοινωνιακές ικανότητες — τόσο στο να ακούν όσο και στο να εκφράζονται. Στην προσπάθεια τους να δουν και τις δύο πλευρές σε κάθε κατάσταση, συχνά αρρωσταίνουν όταν η ικανότητα τους να εκφράζονται δεν είναι όσο αποτελεσματική θα ήθελαν. 

Όταν μια διαφωνία δεν μπορεί να επιλυθεί με τα λόγια ή όταν κάτι πάει στραβά στη ζωή τους και δεν μπορούν να το ελέγξουν, εκνευρίζονται και πεισμώνουν, εμμένοντας στην άποψη τους και αρνούμενοι να εξετάσουν άλλες γνώμες. Η σύγχυση που οδηγεί σε διακοπή της επικοινωνίας προκαλεί συχνά παθήσεις του αυχένα. 

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι ασήμαντη.

Έχω συγχωρέσει λάθη που ήταν πράγματι σχεδόν ασυγχώρητα. 

Προσπάθησα να αντικαταστήσω ανθρώπους που ήταν σχεδόν αναντικατάστατοι και προσπάθησα να ξεχάσω εκείνους που ήταν αξέχαστοι. 

Έχω ενεργήσει παρορμητικά, έχω απογοητευτεί από ανθρώπους που πίστευα ότι ήταν αδύνατο να συμβεί. Αλλά έχω απογοητεύσει και εκείνους που αγαπώ. 

Γέλασα όταν πίστευα ότι δεν μπορούσα. 

Έχω κάνει αιώνιους φίλους. 

Έχω αγαπήσει και έχω αγαπηθεί αλλά έχω δεχτεί και την απόρριψη. 

Τα λόγια μας έχουν τη δύναμη να πληγώσουν ή να θεραπεύσουν

Η επιτυχημένη επικοινωνία δεν θέλει "κόπο αλλά τρόπο"  

Τα λόγια μας έχουν τη δύναμη να πληγώσουν ή να θεραπεύσουν

Ο τρόπος που μιλάμε, η χροιά και το χρώμα της φωνής μας, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, η ένταση που έχουν τα λόγια μας φανερώνουν όχι μόνο τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας αλλά και την εκάστοτε συναισθηματική μας κατάσταση.

Πως είναι η φωνή μας; Είναι έντονη και πομπώδης; Είναι πνιγμένη ή τσιριχτή; Είναι δυνατή και σκληρή; Είναι ειρωνική και καυστική; Εκφράζει την αλήθεια και τις εσωτερικές μας ανάγκες ή παρασυρμένη από πληγές του παρελθόντος βγαίνει ασυνείδητα ηχώντας ψεύτικη και αδύναμη;

Γιατί η δύναμη δεν φαίνεται από το πόσο δυνατά ή σιγά μιλάμε αλλά από το ποιο βάθος της κοιλιάς μας βγαίνει η φωνή μας. Από το πόσο αγγίζουμε την αλήθεια μας.

Ναι! Kαι οι Άντρες κλαίνε…

Μην κάθεσαι άκαμπτος, σκληρός… μην ακούς τι σου λένε… 

Ναι! Kαι οι Άντρες κλαίνε… και κλαίνε πολύ… κλαίνε δυνατά… βγάζουν όλο το πόνο και την πίκρα από μέσα τους… 
Xωρίς ντροπή, χωρίς έλεγχο, χωρίς να τους νοιάζει ποιος τους βλέπει και τι γνώμη θα σχηματίσει γι’ αυτούς… 
Γιατί τα δάκρυά τους, δεν είναι κροκοδείλια αλλά δάκρυα ψυχής. Και κανείς αληθινός άντρας, αληθινός άνθρωπος δεν ντρέπεται για την ψυχή του. 

Εχθρός του θάρρους δεν είναι η δειλία αλλά το βόλεμα…

Τη Ζωή δεν την φτιάχνουμε με λέξεις τη φτιάχνουμε με πράξεις!!!

Κι αν κάτι σε κρατά και μένεις δέσμιος στις σκέψεις… και βολοδέρνεις μέσα στη κύματα της αναποφασιστικότητας, θυμήσου: 

Εχθρός του θάρρους δεν είναι η δειλία αλλά το βόλεμα…

Βόλεμα σε μια θέση, σε μια σχέση, σε μια κατάσταση, σε ένα ρόλο, σε ένα προσωπείο…

Και καθώς έχεις απλωθεί και σαν γάτα γουργουρίζεις στα παχιά μαξιλάρια της συνήθειας, νομίζοντας ότι οι μέρες σου θα κυλήσουν ήρεμα, ήσυχα, βολεμένα έρχεται ο μεγαλύτερος εχθρός του βολέματος, η Ζωή, για να σε ταρακουνήσει…. 

Κι αν είσαι τυχερός, αν δεν είσαι πολύ βολεμένος δηλαδή, θα έρθει με έναν ήπιο τρόπο… Θα τη δεις να σεργιανίζει δίπλα σου, αγκαλιά με μια οικονομική αναποδιά, με έναν χωρισμό, με μια συγκυρία που θα σε βγάλει από το βόλεμα…

17 Νοέμβρη 2017

Η Ελλάδα δεν τρώει τα παιδιά της…. 

Οι Έλληνες τρώνε τα αδέλφια τους γι’ αυτό κι εκείνη, σήμερα κλαίει…

Ντυμένη το γκρι της προδοσίας αφήνει τα δάκρυά της να τρέξουν θυμωμένα μήπως και ταρακουνήσει τον "μαρμαρωμένο βασιλιά".

Και μην νομίζεις ότι αυτός κρύβεται κάπου στην Αγιά Σοφιά…. 

Μέσα μας κρύβεται… κάπου ανάμεσα στην καρδιά και την ψυχή μας….

Γι' αυτό κλάψε σήμερα μαζί της Έλληνα 

Στάματα να δίνεις αξία σε άψυχα πράγματα… 

Άσε την καρδιά σου να μαλακώσει…

Δέκα πράγματα για τα οποία μετανιώνει ο άνθρωπος

ΗΓΕΤΗΣ ΔΙΧΩΣ ΤΙΤΛΟ


1. Φτάνεις στη στερνή σου μέρα με το υπέροχο τραγούδι της ζωής σου θαμμένο στη σιωπή μέσα σου.

2. Φτάνεις στη στερνή σου μέρα χωρίς να έχεις βιώσει ποτέ τη φυσική δύναμη που κρύβεις μέσα σου και που θα σε έκανε σπουδαίο στη δουλειά σου και θα σε οδηγούσε να πετύχεις σπουδαία πράγματα.

3. Φτάνεις στη στερνή σου μέρα συνειδητοποιώντας ότι ποτέ σου δεν ενέπνευσες κάποιον άλλο με το παράδειγμά σου.

4. Φτάνεις στη στερνή σου μέρα γεμάτος θλίψη από τη συνειδητοποίηση ότι ποτέ σου δεν πήρες την ευθύνη ενός μεγάλου ρίσκου, κι έτσι δεν είχες την ανταμοιβή μιας μεγάλης επιτυχίας.

5. Φτάνεις στη στερνή σου μέρα καταλαβαίνοντας πως έχασες την ευκαιρία να αντικρύσεις τη λάμψη της υπεροχής, επειδή πίστεψες στο ψέμα πως ήσουν γεννημένος για την μετριότητα.