Η Αγάπη δεν κάνει υπολογισμούς ούτε απολογισμούς

Το Σύμπαν είναι αγάπη. 
Εμείς οι ίδιοι είμαστε φτιαγμένοι από αγάπη. Είμαστε αγάπη...

Η Αγάπη δεν περπατά σε χρυσοστόλιστους δρόμους με πολύχρωμα φώτα, ανάμεσα σε φίρμες και υπερφλύαρες, κραυγάζουσες επιθυμίες. Δεν το έχει ανάγκη. 
Το μυαλό εχει ανάγκη τα χρυσοποίκιλτα όνειρα. Το Εγώ έχει ανάγκη να δείχνει ότι είναι κάτι ξεχωριστό.

Η Αγάπη κυκλοφορεί παντού σε χρυσές λεωφόρους και στενά βρώμικα δρομάκια. Βουτά μέσα στις λάσπες για να αγκαλιάσει, να στηρίξει, να προσφέρει... 
Πέφτει, σηκώνεται, προχωρά, μοιράζεται...

Ένα μόνο πράγμα δεν κάνει η Αγάπη. 
Δεν κάνει υπολογισμούς ούτε απολογισμούς. Τόσα έδωσα εκεί, τόσα εδώ, πιο πέρα πρέπει να πάρω τόσα... Αυτά πρέπει να κάνω τώρα για να έχω αργότερα εκείνα....

Όλα αυτά μυρίζουν μυαλουδίλα και δείχνουν άδεια καρδιά.


Η Αγάπη μάτια μου δεν ξέρει τι είναι υπολογισμός. Ξέρει μόνο να βγάζει όση περισσότερη αγάπη μπορεί από το πηγάδι της για να μη στερέψει ποτέ...

Ξεχύνεται και δεν ψάχνει τις καταθέσεις σου, το χρώμα του δέρματος σου, την ηλικία σου, την εθνικότητα σου... Δεν ψάχνει τίποτα μόνο χαρίζεται...

Και καθώς σεργιανίζω ανάμεσα στις λέξεις ακούω κάποιον να λέει: γλυκανάλατες σαχλαμάρες. Και κάποιον άλλον: ωραία τα γράφει, έχει δίκιο... 

Όποιος κι αν είσαι, ότι και να λες, εγώ έχω να σου πω ότι ο Χριστός κυκλοφορεί ανάμεσα μας. Μπορεί να είναι ρακένδυτος, μπορεί να είναι άστεγος, μπορεί να είναι Πακιστανός ή να έχει μαύρο δέρμα, μπορεί να είναι ηλικιωμένος, μπορεί να είναι ετοιμοθάνατος, μπορεί να είναι το παραπεταμένο ζώο, μπορεί να είναι ένα παιδάκι με μάτια γεμάτα θλίψη και οστέινο σώμα από την ασιτία...

Ας μην γίνουμε οι αρνητές του. 
Ας μην γίνουμε οι σταυρωτές του κι ας προσφέρουμε την Αγάπη μας, χωρίς σκέψη, χωρίς ενδοιασμό τιμώντας την ίδια την ουσία μας... την ΑΓΑΠΗ!!!

namaste

despoina palamari