Βαδίζοντας προς την αλλαγή του χρόνου χρειάζεται να κλείσουμε τις εκκρεμότητες που υπάρχουν στη ζωή μας …
Χρειάζεται να συγχωρήσουμε αυτούς που μας πλήγωσαν και να ζητήσουμε συγνώμη από αυτούς που νιώθουμε ότι χρειάζεται να ζητήσουμε ώστε να ανοίξουμε χώρο μέσα μας για να υποδεχτούμε την Αγάπη και το Φως…
Να πούμε το σ’ αγαπώ εκεί που τόσες φορές θέλαμε να το πούμε αλλά διστάζαμε και το αναβάλλαμε. Να το πούμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση ή ανταπόκριση.
Να το κάνουμε μόνο και μόνο για μας.
Για να νιώσουμε εμείς καλά, για να ολοκληρωθούμε και να απελευθερωθούμε από αυτή την ενέργεια του φόβου που μας κρατάει δέσμιους χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Ας μην περιμένουμε το αύριο.
Ας μην περιμένουμε το αύριο.
Αυτό κάναμε μέχρι τώρα και ίσως η τύχη ήταν με το μέρος μας και το αύριο να ξανάρθε για μας και να έγινε σήμερα.
Όμως αύριο;
Όμως αύριο;
Αύριο ποιος ξέρει αν θα χρειαστεί να μετανιώσουμε για πράγματα που δεν είπαμε. Για τα σ’ αγαπώ που κρύψαμε μέσα από ψεύτικες συμπεριφορές και αν εκείνα τα πρόσωπα που έχουμε μαζί τους συναισθηματικές εκκρεμότητες θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη ζωή μας…
Αν αυτές οι λέξεις, αυτά τα λόγια σε δονούν με ένα περίεργο τρόπο μην τα προσπερνάς...
Αν είναι να κάνεις κάτι, κάντο για σένα, για να νιώσεις την ψυχή σου ανάλαφρη, κάντο σήμερα... κάντο τώρα….
namaste
despoina palamari