Αν επιλέξεις να αγαπήσεις μια γυναίκα που "ξύπνησε"

Αν προτιμάς μια φυσιολογική ζωή, μείνε με ένα φυσιολογικό κορίτσι. Αν επιλέξεις όμως να αγαπήσεις μια γυναίκα που "ξύπνησε" τότε χρειάζεται να καταλάβεις ότι μπαίνεις σε έναν νέο, ριζοσπαστικό και προκλητικό τρόπο ζωής.

Αν επιλέξεις να αγαπήσεις μια γυναίκα που "ξύπνησε", τότε δεν μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου στην λήθη

Αν επιλέξεις να αγαπήσεις μια γυναίκα που "ξύπνησε", τότε η ψυχή σου θα σείεται και θα δίνει ρυθμό, όχι μόνο στα σεξουαλικά σου όργανα αλλά και στον χτύπο της καρδιάς σου

Μπορείς να μεταμορφώσεις τον έρωτα σου από απλή εκσπερμάτωση της στιγμής σε εκσπερμάτωση Ψυχής.

Κάθε φορά που ερωτευόμαστε μας ερωτεύεται και η ζωή και νιώθοντας τη Ζωή να φτερουγίζει μέσα στην καρδιά μας, ζωντανεύουμε, ενθουσιαζόμαστε, γινόμαστε πιο δημιουργικοί και ανοίγουμε στις άπειρες δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας.

Πετάμε!
Γινόμαστε Ουράνιοι Χορευτές!

Ο έρωτας μας παρασύρει ώστε να γοητεύσουμε, να καταπλήξουμε και να μαγέψουμε όχι μόνο μέσα στην κρεβατοκάμαρα, αλλά στην κάθε μας στιγμή.

Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι από εμάς είναι ότι ο Έρωτας γεννιέται πάντα για να πεθάνει. Να μεταμορφωθεί, να μετουσιωθεί σε κάτι θεϊκό. Πεθαίνει για να σπάσει τα όρια του υλικού σώματος που χωρίζουν τους δυο εραστές και να τους ενώσει μέσα από την ποιότητα της ψυχής τους. 

Οι μικροδιαφωνίες σπάνια έχουν σχέση με μικροπράγματα.

Το ερώτημα που αναδύεται σχετικά με τις σχέσεις είναι το εξής: τι σημαίνει για κάποιον/α να είναι ανοικτός προς ένα άλλο ανθρώπινο ον, να λέει αλήθειες, να διακινδυνεύει και να πηγαίνει πιο βαθιά;

Επιτρέψτε στον εαυτό σας κάθε στιγμή να κοιτάζει και να αναρωτιέται: 

Είμαι αληθινός με τον εαυτό μου; 

Είμαι αληθινός με τη σχέση; 

Η σχέση μας έχει βάθος και πληρότητα; 

Αυτά που κάνω βαθαίνουν τη σχέση ή τη διαλύουν;

Κοιτάζουμε με μεγάλη προσοχή όταν βλέπουμε αυτόν/η που αγαπάμε με τα μάτια της καρδιάς. Η προσοχή είναι επιλογή. Επιλέγουμε που δίνουμε την προσοχή μας, και η επιλογή κάποιου πράγματος περικλείει, οπωσδήποτε, τον αποκλεισμό κάποιου άλλου. 

Δεν μπορούμε να είμαστε ευαίσθητοι και δοτικοί αν δεν έχουμε αποδεχτεί το θυμό μας.

Όλα όσα βλέπουμε  γύρω μας είναι εκφράσεις του εαυτού μας. Ο καθένας μας είναι ένας καθρέφτης για τον άλλον και αν μάθουμε να βλέπουμε εμάς μέσα στην αντανάκλαση των ανθρώπων που συναντάμε τότε θα μπορέσουμε να δούμε ευκολότερα τον “εαυτό” μας και να συνειδητοποιήσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε..

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι, ένα εργαλείο πνευματικής εξέλιξης, Τόσο εκείνοι που αγαπάμε όσο και αυτοί που αντιπαθούμε, αποτελούν καθρέφτες του εαυτού μας. Γιατί όμως κάποιοι άνθρωποι μας έλκουν και κάποιους τους αντιπαθούμε;

Γιατί υπάρχει η ανάγκη να κατανοήσεις το άλλο φύλο;

Αν απολαμβάνεις το να βρίσκεσαι μαζί με κάποιον, θα ήθελες να το απολαμβάνεις ολοένα και περισσότερο. Αν απολαμβάνεις την οικειότητα, θα ήθελες να εξερευνήσεις την οικειότητα ολοένα και περισσότερο. Και υπάρχουν μερικά λουλούδια της αγάπης, που ανθίζουν μετά από μεγάλη οικειότητα. 

Υπάρχουν και εποχιακά λουλούδια. Μέσα σε έξι εβδομάδες βγαίνουν στον ήλιο, αλλά και μέσα σε έξι εβδομάδες φεύγουν για πάντα. Υπάρχουν λουλούδια που χρειάζονται μήνες για να ανθίσουν και υπάρχουν λουλούδια που χρειάζονται χρόνια για να ανθίσουν. 

Όσο περισσότερο χρόνο παίρνει, τόσο πιο βαθιά πηγαίνει. Πρέπει όμως να υπάρχει εμπιστοσύνη από μια καρδιά σε μια άλλη καρδιά. Δεν χρειάζεται καν να ειπωθεί με λόγια, γιατί αν εκφράσεις την εμπιστοσύνη με λόγια, τη βεβηλώνεις. Πρέπει να είναι σιωπηλή εμπιστοσύνη: μάτι με μάτι, καρδιά με καρδιά, είναι με είναι. Πρέπει να κατανοηθεί, όχι να ειπωθεί.

Για τον άνθρωπο που δεν αγαπά, η κάθε στιγμή είναι θάνατος γιατί σε κάθε στιγμή χάνει κάτι από τον εαυτό του.

Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσει κανείς. Ο ένας είναι να φοβάσαι, κι ο άλλος είναι ν’ αγαπάς. Όταν ζεις με το φόβο δεν θα μπορέσεις να πας ποτέ βαθιά σε μία σχέση. Παραμένεις φοβισμένος και δεν μπορείς ν’ αφήσεις τον άλλον, δεν μπορείς ν’ αφήσεις τον άλλο να σε διαπεράσει μέχρι τον πιο βαθύ σου πυρήνα. Αφήνεις τον άλλο μέχρι ενός σημείου, ύστερα μπαίνει στη μέση ο τοίχος και όλα σταματούν.

Όταν δεν φοβάσαι, όταν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, τότε μπορείς ν’ ανοιχτείς, τότε μπορείς ν’ αποσύρεις όλα τα σύνορα. Και τότε μπορείς να προσκαλέσεις τον άλλο να μπει μέσα σου, μέχρι το μεδούλι σου. Και μην ξεχνάς ότι, αν αφήσεις κάποιον να σε διαπεράσει βαθειά, τότε και εκείνος θα σ’ αφήσει να τον διαπεράσεις, επειδή όταν αφήνεις κάποιον να μπει μέσα σου, δημιουργείται εμπιστοσύνη. Όταν δεν φοβάσαι, χάνει και ο άλλος το φόβο του.

Μήπως έχεις επιλέξει τον λάθος σύντροφο;

Τις περισσότερες φορές η ανάγκη μας για συντροφιά, για άγγιγμα, για έρωτα μας κάνουν να επιλέξουμε τους λάθος ανθρώπους για να μοιραστούμε μαζί τους αγάπη. 
Είναι άνθρωποι κλειδωμένοι, φυλακισμένοι έξω από την αληθινή ζωή που δεν αντιλαμβάνονται τις ανάγκες και τις επιθυμίες κανενός άλλου παρά μόνον του εαυτού τους.

Κάτι έχει συμβεί παλιότερα στη ζωή τους και “πάγωσε” την καρδιά και τα συναισθήματά τους αλλά αυτό δεν μας αφορά. Δεν μας αφορά το δυναμικό τους, οι δυνατότητες της ψυχής τους αλλά το τι μπορούν να κάνουν στο εδώ και τώρα. Τι μπορούν να προσφέρουν σε μια σχέση.

Όταν ο έρωτας, μας χτυπάει την πόρτα έρχεται για να μας ταρακουνήσει.

Ερωτευόμαστε αυτόν ή αυτήν που μας καθρεφτίζει το «Ποιος είμαι;». Όσο κι μας ακούγεται παράξενο, όσο κι αν ξεφεύγει από την ρομαντική προσέγγιση του έρωτα, αυτή είναι η ¨γυμνή¨ αλήθεια. 

Έχουμε μάθει να ντύνουμε αυτήν την αλήθεια με την στολή του κεραυνοβόλου έρωτα, με το πέπλο της αδελφής ψυχής αλλά και με πιο απτά πράγματα όπως ένα όμορφο παρουσιαστικό, ένα ερωτικό βλέμμα, ένα έξυπνο μυαλό, ένα κορμί που ξελογιάζει τις αισθήσεις… 

Αλλά για σκεφτείτε: Ερωτευόμαστε όλους τους ανθρώπους που είναι ερωτικοί, έξυπνοι, δημιουργικοί ή όμορφοι; Ερωτευόμαστε όλους τους ανθρώπους που έχουμε μαζί τους σεξουαλικές εμπειρίες; 

Όταν ο έρωτας έρθει να μας χτυπήσει την πόρτα έρχεται για να μας ταρακουνήσει. Και ενώ στην αρχή πιστεύουμε ότι με αυτή τη γνωριμία πιάσαμε το τζόκερ της χαράς, στην πορεία συνειδητοποιούμε ότι τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Γιατί πόσοι από εμάς είναι έτοιμοι να δουν τον εαυτό τους στα καθρεφτίσματα που μας κάνει ο έρωτας στο πρόσωπο του συντρόφου μας; Πόσοι από εμάς μπορούν να προσπεράσουν ακόμα και να ξεπεράσουν το Εγώ τους, τη Δύναμη του Ελέγχου και να παραδοθούν στα γρανάζια του σκανδαλιάρη θεού με εμπιστοσύνη και αποδοχή αναγνωρίζοντας ότι πίσω από κάθε συναίσθημα κρύβεται η σχέση τους με τον εαυτό τους; 

Σχέσεις, παιχνίδια του Εγώ

Osho: Σε μία ερωτική σχέση, πάντα κατηγορείς τον άλλον, αν κάτι δεν πάει καλά. Αν κάτι δεν συμβαίνει όπως θα έπρεπε να συμβεί, ο άλλος είναι υπεύθυνος. 

Αυτό καταστρέφει όλες τις πιθανότητες για μελλοντική ανάπτυξη. Να θυμάσαι πως εσύ είσαι πάντα ο υπεύθυνος. Άλλαξε τον εαυτό σου και απαλλάξου από εκείνες τις ιδιότητες που σε βάζουν σε δυσκολία. Άφησε την αγάπη να σε μεταμορφώσει.

Οι έμποροι λένε, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Εγώ θα ήθελα να σας πω: Στον κόσμο των σχέσεων εσύ έχεις πάντα άδικο και ο άλλος έχει πάντα δίκιο. Και έτσι αισθάνονται πάντα οι αληθινοί εραστές. Αν υπάρχει αγάπη, όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα έπρεπε, ο κάθε ένας νιώθει για τον εαυτό του πως κάνει κάτι λάθος. Όταν το νιώθουν και οι δύο, τότε τα κέντρα ανοίγουν, τα σύνορα συναντιόνται. Όταν όμως νομίζεις ότι ο άλλος έχει άδικο, κλείνεις και τον εαυτό σου και τον άλλον. Ο άλλος αισθάνεται ότι κι εσύ έχεις άδικο. Και οι σκέψεις είναι μεταδοτικές. 

Μια άλλη άποψη για τον κεραυνοβόλο έρωτα

Ο μύθος του κεραυνοβόλου έρωτα

Η εντύπωση ότι γνωρίζεις τον άλλο από πάντα προκαλεί μεγάλη σύγχυση. Για να την εξηγήσουν, μερικοί επικαλούνται τη μετενσάρκωση. Στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλός μας φαίνεται να διαβάζει το υποσυνείδητο του άλλου. Ανιχνεύει μια προβληματική που γνωρίζουμε, συμπληρωματική της δικής μας και η οποία μας επιτρέπει να ξαναπαίξουμε ορισμένες πλευρές της ιστορίας μας. Τις περισσότερες φορές, λοιπόν, είναι, δυο πληγές και όχι δυο ψυχές που καλούν η μία την άλλη.

Γιατί επιλέγουμε κάποιον που θα ξανανθίζει τις πληγές μας; Για να θεραπευτεί σωστά μια πληγή, χρειάζεται να καθαριστεί σε βάθος. Έχουμε ξεχάσει την πληγή, αλλά η αγκίδα της απογοήτευσης είναι ακόμα εκεί, χωμένη στη σάρκα. Η μία σχέση μετά την άλλη καταλήγει σε ναυάγιο, αφού επιλέγουμε πάντα τον ίδιο τύπο ανθρώπου (μη διαθέσιμους, ψυχρούς, υποκριτές...), επαναλαμβάνοντας τις ίδιες λανθασμένες συμπεριφορές (να προσπαθούμε να ευχαριστούμε τον άλλο, να κρύβουμε τις αδυναμίες μας, να αποσιωπούμε τις αμφιβολίες και τους φόβους μας...) Κάθε νέα αποτυχία είναι η ευκαιρία να σκεφτούμε: «Σίγουρα δεν είμαι άξιος να αγαπηθώ», ένα συμπέρασμα που έρχεται κατευθείαν από την παιδική μας ηλικία.

Η επιλογή συντρόφου είναι ένας «καθρέφτης» της προσωπικής μας εξέλιξης

Ταντρική Αλχημεία

Όλα είναι αλήθεια και ταυτόχρονα τίποτα δεν είναι αλήθεια. 
Εμείς είμαστε οι δημιουργοί είτε της αλήθειας είτε του ψέματος. 
Ότι βιώνουμε σαν αλήθεια αυτή είναι και η αλήθεια μας.

Τα αρχέτυπα είναι μια παγκόσμια γλώσσα, που εκφράζεται μέσα από σύμβολα και εικόνες, μύθους, παραμύθια ιδιότητες, συλλογικές ιδέες και ποιότητες. Αυτά μπορούν να μας οδηγήσουν σε βαθιά ενδοσκόπηση και αφύπνιση συνείδησης. Αντανακλούν τα συναισθήματα μας, τις πιο κρυφές επιθυμίες και πράξεις μας. Έχουν έναν εκπληκτικό τρόπο, να μας αποκαλύπτουν τις βαθύτερες αλήθειες μας για κάθε γεγονός και κατάσταση.

Ο Ιερός Γάμος

Θεραπεύοντας τον πατέρα και τη μητέρα μέσα μας...

Δεν υπάρχουν γονείς που να έχουν κατακτήσει την απόλυτη φώτιση. Τα παιδιά, ασυνείδητα, απορροφούν τους φόβους και τις προκαταλήψεις των γονιών τους. Ελπίζουμε πως, αργότερα στη ζωή, θα μάθουν να συνειδητοποιούν αυτές τις μαθημένες στάσεις και να βρίσκουν τρόπους που θα τα απελευθερώνουν. Αυτό είναι φυσιολογικό. Είναι η δουλειά που όλοι μας πρέπει να κάνουμε.
Ξεκινάμε να μαθαίνουμε τι είναι θηλυκό και αρσενικό παρατηρώντας τους γονείς μας. Κάθε παιδί επιθυμεί την αρχετυπική οικογένεια. Το παιδί βρίσκεται στο κέντρο και δέχεται την προστασία, τη φροντίδα και την αγάπη της μητέρας και του πατέρα που είναι εκεί ενωμένοι αρμονικά. Αυτή είναι η ενστικτώδης εικόνα που έχει μέσα του το παιδί για την οικογένεια ως μήτρα στον κόσμο.

«Ο καθρέφτης των σχέσεων».

«Όλοι είμαστε πολυδιάστατα όντα. Οτιδήποτε υφίσταται κάπου στον κόσμο, υφίσταται και μέσα μας. Όταν αποδεχόμαστε αυτές τις διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας, αναγνωρίζουμε τη σύνδεσή μας με την συμπαντική συνείδηση και διευρύνουμε την προσωπική μας επίγνωση.»

Deepak Chopra

Αν κοιτάξουμε γύρω μας με τα μάτια της ψυχής θα συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι και όλα σε αυτό τον κόσμο είναι απλώς μια άλλη όψη του εαυτού μας. Όλοι είμαστε ίδιο. Τα πάντα είναι το ίδιο πράγμα. Θα καταφέρουμε πραγματικά να συναντήσουμε τον εαυτό μας και να περπατήσουμε βαθύτερα στο μονοπάτι μας μόνο όταν μπορέσουμε να διακρίνουμε αυτή τη σύνδεση. Να νιώσουμε και να καταλάβουμε ότι όλοι μας αποτελούμε τμήματα της ίδιας συμπαντικής συνείδησης.

Οι Σχέσεις Καθρέφτης του Εαυτού μας

Απόσπασμα από το βιβλίο της Δέσποινας Παλαμάρη
¨Το Φιλί της Πεταλούδας¨

 Υπάρχει ένα παραδοσιακό Κρητικό τραγούδι που λέει:

«Ο έρωτας κι ο θάνατος ίδια σπαθιά βαστούνε»…

Αναρωτήθηκα, πώς είναι δυνατόν αυτό; Ο Έρωτας είναι Χαρά, είναι Ζωή, κι ο Θάνατος… 
Ξαφνικά όταν έπαψα να το σκέφτομαι και άδειασα το μυαλό μου, όταν παραδόθηκα σε αυτή τη φράση μπαίνοντας διαλογιστικά στη δόνησή της τότε, με γέμισε ολοκληρωτικά η απάντηση;

Ο Έρωτας κι ο Θάνατος κρατάνε τα ίδια σπαθιά γιατί και οι δυο σκοτώνουν το Εγώ. Και δεν μιλάω για τον έρωτα που είναι γέννημα θρέμμα του μυαλού, τον έρωτα του εγώ, αλλά για τον Άγιο Έρωτα που έρχεται από τη σφαίρα των ιδανικών. Για εκείνον τον Έρωτα που σε προάγει ως άνθρωπο, ως ψυχή, ως ύπαρξη…