Μην αφήνεις την μαυρίλα του παρελθόντος να χρωματίζει θλιβερά το μέλλον σου…

Θα ήθελα αυτά τα λίγα λόγια να μπορούσα να τα πω σε 'κείνη αλλά αυτό είναι αδύνατον τώρα πια…

Τα αφήνω όμως να ξεχειλίσουν μέσα από την καρδιά μου για να τα ακούσεις εσύ…

Εσύ, που νιώθεις την ενέργεια σου να αδειάζει από μέσα σου και τη ζωτική σου δύναμη να σε εγκαταλείπει… όπως πιστεύεις ότι έκαναν κι όλοι οι άλλοι… 

Εσύ, που δολοφόνησες τη χαρά σου και επίτρεψες στη δυστυχία και στο φόβο να κυριαρχήσει στη ζωή σου… 

Εσύ, που βιώνεις την μοναξιά ακούγοντας τις πένθιμες τυμπανοκρουσίες του θανάτου… 

Εσύ, που νομίζεις ότι όλα είναι μάταια και βρίσκεις θαλπωρή σε βαρβιτουρικά και υπνωτικά χάπια...

Κρίση πανικού και πως να τη διαχειριστείτε

 Μια κρίση πανικού εκδηλώνεται όταν το σώμα αρχίζει να βιώνει μια απροσδόκητη και απρόσμενη εγρήγορση. Όταν έντονα ψυχολογικά συμπτώματα όπως ο έντονος φόβος, η ανησυχία, το άγχος, βγαίνουν στην επιφάνεια και σωματοποιούνται. Τότε εμφανίζονται διάφορα σωματικά συμπτώματα όπως ναυτία, εφίδρωση, τρόμος, δύσπνοια, αδυναμία, μούδιασμα στα άκρα, μυϊκοί σπασμοί, πόνος στο στήθος, η αίσθηση ότι η καρδιά χτυπά ακανόνιστα, ένας ισχυρός φόβος ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό όπως εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο. Μπορεί επίσης κάποιος να νιώσει ότι κινδυνεύει να πεθάνει ή ότι χάνει το μυαλό του και τρελαίνεται.

Το μέγεθος των συμπτωμάτων αλλά και η συχνότητα εμφάνισης των κρίσεων πανικού εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης και τον χώρο ύπαρξης που τους δίνει ο «παθών» μέσα στη ζωή του.

Όταν δεν αποβάλουμε τον πόνο και τον φόβο από το σύστημά μας, παθαίνουμε κατάθλιψη.

Όταν βιώνουμε μια τραυματική εμπειρία, η φύση μάς προσφέρει ενεργειακά  κάτι παραπάνω για να μας προστατέψει από αυτήν την άγονη περίοδο της κρίσης, αλλά αυτό το "δάνειο" έχει συ­γκεκριμένη χρονική διάρκεια. Κανένα δάνειο δεν διαρκεί για πάντα, και καταλαβαίνουμε ότι η προθεσμία πλησιάζει όταν αρ­χίζουμε να νιώθουμε ότι ο χρόνος έχει παγώσει κι ότι η ζωή μας δεν προχωράει. 

Όταν αρνούμαστε να αποβάλουμε τον πόνο και τον φόβο από το σύστημά μας, παθαίνουμε κατάθλιψη. 

Η τοξική ενέργεια της κατάθλιψης τροφοδοτεί την αρνητική μας στάση απέναντι στους άλλους και αποστραγγίζει ακόμη περισσότερο τα αποθέματά μας. Και πολύ γρήγορα αρχίζουμε να προβάλλουμε πάνω στους άλλους τα αίτια της αποτυχίας μας και να τους κατηγορούμε για τη θλιβερή μας κατάσταση.

Ξέρεις πού μπορείς να βρεις ακλόνητη ηρεμία και γαλήνη;

Όταν δεν είστε σε επαφή με το κέντρο του είναι σας, νιώθετε σκόρπιοι και αποδιοργανωμένοι. Τα συναισθήματά σας αντιπαλεύουν μεταξύ τους. Δεν υπάρχει σταθερότητα στις αντιδράσεις σας, επειδή το επόμενο συμβάν μπορεί να σας τραβήξει προς τη μια ή την άλλη μεριά. 
Ο πανικός είναι η υπέρτατη κατάληξη της έλλειψης επαφής με το κέντρο του είναι σας, μα υπάρχουν και πολλές ηπιότερες καταστάσεις, όπως η αφηρημάδα, η νευ­ρικότητα, η σύγχυση, το άγχος και ο αποπροσανατολισμός. 
Δυστυχώς, το να γνωρίζεις πως είναι προτιμότερο να είσαι σε επαφή με το κέντρο του είναι σου δεν σημαίνει και πως θα κατορθώσεις τόσο εύκολα να το πετύχεις.

Η κατάθλιψη δεν ξέρει τίποτα για εσένα! Μόνο ψέματα έχει να σου πει

Η κατάθλιψή σου, σου λέει ότι είσαι μόνος σου. Ότι κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει και ότι τα προβλήματά σου είναι χειρότερα από τα προβλήματα των άλλων.

Σου λέει ότι υπερβάλλεις συνεχώς, ότι αντιδράς χωρίς λόγο, ότι κανένας δεν θα σε πιστέψει και κανένας δεν σε συμπαθεί.

Η κατάθλιψη σου λέει ότι όλοι θα σε παρατήσουν—και πως, όταν συμβεί αυτό, θα φταις εσύ για όλα.

Σου λέει ότι είσαι ένα βάρος. Στους φίλους σου, στην οικογένειά σου, σε ολόκληρο τον κόσμο. Σου λέει πως δεν αξίζεις αυτά που επιθυμείς, και ότι δεν θα τα αποκτήσεις ποτέ.

Όταν δεν αποβάλουμε τον πόνο από το σύστημά μας, παθαίνουμε κατάθλιψη

Η προσκόλληση σε αρνητικά γεγονότα του παρελθόντος μας έχει κόστος — απαγορευτικό κόστος. Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να ζωντανέψει τους νεκρούς, και απαιτεί τεράστιο όγκο ενέργειας. 

Όταν βιώνουμε μια τραυματική εμπειρία, η φύση μάς δίνει κάτι παραπάνω για να μας προστατέψει την άνυνδρη περίοδο της κρίσης, αλλά αυτό το "δάνειο" έχει συ­γκεκριμένη χρονική διάρκεια. Κανένα δάνειο δεν διαρκεί για πάντα, και καταλαβαίνουμε ότι η προθεσμία πλησιάζει όταν αρ­χίζουμε να νιώθουμε ότι ο χρόνος έχει παγώσει κι ότι η ζωή μας δεν προχωράει. 

Όταν αρνούμαστε να αποβάλουμε τον πόνο από το σύστημά μας, παθαίνουμε κατάθλιψη. Η τοξική ενέργεια της κατάθλιψης τροφοδοτεί την αρνητική μας στάση απέναντι στους άλλους και αποστραγγίζει ακόμη περισσότερο τα αποθέματά μας. Σύντομα αρχίζουμε να προβάλλουμε πάνω στους άλλους τα αίτια της αποτυχίας μας και να τους κατηγορούμε για τη θλιβερή μας κατάσταση.

Πως μπορείτε να αποβάλλετε σκέψεις φόβου και άγχους.

Πού μπορείτε να βρείτε ακλόνητη ηρεμία και γαλήνη;

Να είστε πάντα σε επαφή με τον πυρήνα της ύπαρξής σας. Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ως τώρα πόσο σημαντι­κό είναι να έχουν επαφή με τον πυρήνα της ύπαρξής τους είναι μια κατάσταση ηρεμίας και σταθερότητας. 
Όταν δεν είστε σε επαφή με το κέντρο του Είναι σας, νιώθετε σκόρπιοι και αποδιοργανωμένοι. Τα συναισθήματά σας αντιπαλεύουν μεταξύ τους. Δεν υπάρχει σταθερότητα στις αντιδράσεις σας, επειδή το επόμενο συμβάν μπορεί να σας τραβήξει προς τη μια ή την άλλη μεριά. 
Ο πανικός είναι η υπέρτατη κατάληξη της έλλειψης επαφής με το κέντρο του είναι σας, μα υπάρχουν και πολλές ηπιότερες καταστάσεις, όπως η αφηρημάδα, η νευ­ρικότητα, η σύγχυση, το άγχος και ο αποπροσανατολισμός. Δυστυχώς, το να γνωρίζεις πως είναι προτιμότερο να είσαι σε επαφή με το κέντρο του είναι σου δεν σημαίνει και πως θα κατορθώσεις τόσο εύκολα να το πετύχεις.

Απαιτείται πνευματική διαύγεια για να εγκαταλείψεις όσα δεν σε εξυπηρετούν πραγματικά.

Να είστε διαυγείς.

Απαιτείται πνευματική διαύγεια για να εγκαταλείψετε όσα δεν σας εξυπηρετούν πραγματικά. Πρέπει να μπορείτε να διακρίνετε την αλήθεια από το ψέμα, έτσι ώστε να αναγνωρίσετε τι είναι αυτό που θέλετε να αφήσετε πίσω σας. 
Όταν φοβάστε, ο φόβος δίνει την εντύπωση πως είναι εσείς. Όταν θυμώνετε, ο θυμός σάς καταλαμβάνει. Όμως πίσω από αυτό το δράμα και τη συναισθηματική αναταραχή, ο αληθινός εαυτός σας βρίσκεται ακόμα εκεί και περιμένει να συνδεθείτε μαζί του.

Μπορώ να σας δείξω καλύτερα αυτό το τελευταίο μέσα από την ιστορία του Τζέικομπ, ενός άνδρα ο οποίος ήρθε να με δει επειδή υπέφερε από κατάθλιψη καθ’ όλη τη διάρκεια της ενή­λικης ζωής του τώρα είναι γύρω στα πενήντα. Ο Τζέικομπ δεν ζητούσε θεραπεία. Ήθελε κάποιες συμβουλές σχετικά με το πώς θα πετύχει μια πραγματική αλλαγή. Του είπα ότι μπορεί να ξεπεράσει την κατάθλιψη μέσα από την εγκατάλειψη. Για να το κάνει αυτό, έπρεπε πρώτα να ξεκαθαρίσει ορισμένα βασικά πράγματα.

Εγώ και η θλίψη μου…

Βιωματική εμπειρία

Από πολύ μικρή είχα να επιλέξω ανάμεσα στο θυμό και τη θλίψη για να επιβιώσω και επέλεξα τον θυμό. Βλέπεις η εγκατάλειψη κτύπησε την πόρτα της καρδιάς μου στα πρώτα μου βήματα… όχι ότι στην πραγματικότητα με εγκατέλειψε κάποιος, απλά έτσι βίωνα την αναγκαστική απουσία του μπαμπά μου από το σπίτι.

Και ο θυμός, με άρπαξε βάναυσα και με πέρασε από συμπληγάδες… 

Μου έδωσε την όψη της δυνατής και τον τσαμπουκά του ατρόμητου άνθρωπου. Έκανε τη φωνή μου να ακούγεται ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα… και καθώς μεγάλωνα, μεγάλωνε μέσα μου και η απόσταση με την κάρδια μου και μέρα με τη μέρα εξαφανιζόταν η αγάπη για τον ευαίσθητο εαυτό μου …

Ώσπου έφτασε η στιγμή που δεν μπορούσα να μου κρυφτώ άλλο και ένιωθα ότι κάτι έπρεπε να κάνω για μένα, γιατί μια ταφόπλακα που έγραφε το όνομά μου και καραδοκούσε για να με σκεπάσει, πλησίαζε επικίνδυνα…

Ας κάνουμε ένα Σαματά!!!

Δεν έχεις καν τη δύναμη να αναρωτηθείς: Τι μου συμβαίνει; Που έχω οδηγήσει τη ζωή μου; Είναι ζωή αυτή που ζω;

Δεν έχεις καν τη δύναμη να σηκώσεις το κεφάλι. Να το σηκώσεις για πιο λόγο; Για να αντικρίσεις την κατάντια σου; Για να αντικρίσεις αυτό το ζαρωμένο πλάσμα που βλέπουν οι άλλοι; Αυτό το ζαρωμένο βλέμμα; 

Ξέρω ότι η ζωή μου είναι ζαρωμένη, σκέφτεσαι, δεν χρειάζεται να το επιβεβαιώνω βλέποντάς με και στον καθρέφτη…

Αυτός είναι ο τρόπος που ζεις τις στιγμές σου και θες εγώ να σε λυπηθώ και να σε αφήσω στην ησυχία σου. Να σε αφήσω να ρημάξεις μαζί με τον καναπέ σου. Να σε αφήσω να ρημάξεις σε δυο αναπαυτικά, ο Θεός να τα κάνει, τετραγωνικά… 

Αν είναι δυνατόν!!!

H λύπη είναι παθητικός θυμός και ο θυμός είναι ενεργητική λύπη.

Είναι δύσκολο για ένα λυπημένο άνθρωπο να είναι θυμωμένος. Αν μπορείς να θυμώσεις ένα λυπημένο άνθρωπο, η λύπη του θα εξαφανιστεί αμέσως. Όπως είναι πολύ δύσκολο για ένα θυμωμένο άνθρωπο να είναι λυπημένος. Αν μπορείς να τον κάνεις να νιώσει λύπη ο θυμός του θα εξαφανιστεί αμέσως.

Σε όλα σου τα συναισθήματα συνεχίζεται η βασική πολικότητα του άντρα και της γυναίκας, του γιν και του γιανγκ, του αρσενικού και του θηλυκού. Ο θυμός είναι αρσενικός, η λύπη είναι θηλυκή. Έτσι, όταν είσαι συντονισμένος με τη λύπη, είναι δύσκολο να μετατοπιστείς στο θυμό, θα σε ήθελα όμως να μετατοπιστείς. Με το να εκρήγνυται μέσα σου, δεν θα βοηθήσει και πολύ, επειδή και πάλι ψάχνεις έναν τρόπο για να είσαι παθητικός. Όχι. Βγάλε τον έξω, εξωτερίκευσέ τον. Ακόμα κι αν φαίνεται ανοησία, ακόμα και τότε.

Είσαι σε κατάθλιψη; Ε! και; Ο πρώτος είσαι ή ο τελευταίος;

Μην πολεμάς τον καταθλιπτικό εαυτό σου

Είσαι σε κατάθλιψη; Ε! και; Ο πρώτος είσαι ή ο τελευταίος; 

Δεν χρειάζεται να πολεμάς τον καταθλιπτικό εαυτό σου ούτε να τον κρίνεις. Αυτό συμβαίνει τώρα. Αποδέξου το. Και αυτό σίγουρα δεν είναι μόνιμο. Είναι κάτι που θα περάσει. Θα φύγουν τα μαύρα σύννεφα από το κεφάλι σου και έρθει πάλι η λιακάδα στην καρδιά σου.

Μην νιώθεις άσχημα που νιώθεις άσχημα. 

Ξέρεις, είσαι άνθρωπος και μπορείς να είσαι ευάλωτος. Μην πιστέψεις ότι είσαι λιγότερο ικανός απ’ ότι ήσουν πριν, λιγότερο άξιος ή λιγότερο έξυπνος. Μπορείς να έχεις ανάγκη και από βοήθεια. Εμπιστεύσου και άνοιξε την καρδιά σου. Μοιράσου με κάποιον που αγαπάς τις σκέψεις σου, την δυσκολία σου. 

Να συστηθούμε; Εσύ είσαι η κρίση πανικού κι εγώ η Σοφία…

Να λοιπόν που ξανασυναντιόμαστε.

Εσένα σε είχα ονομάσει τερατάκι κι εγώ είχα κρατήσει το όνομά μου.

Εσύ για τους πολλούς λέγεσαι «κρίση πανικού» κι εγώ Σοφία.

Σου έλειψα και με θυμήθηκες;

Ήθελες να δεις τι κάνω κι είπες να έρθεις άλλο ένα βράδυ και να ξυπνήσεις τα φαντάσματα;

Δεν πειράζει… Ας είναι.

Κάναμε μεγάλη διαδρομή οι δυο μας.

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε. Ήμουν δεν ήμουν στα είκοσι.

Μην πολεμάς τον καταθλιπτικό εαυτό σου

Τι είναι κατάθλιψη

Η κατάθλιψη, όσο κι αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν και την ταυτίζουν με την θλίψη ή τη βαθιά μελαγχολία, είναι ασθένεια που δημιουργείται από ψυχολογικά αίτια. Σύμφωνα με την ψυχιατρική ανήκει στην κατηγορία των συναισθηματικών διαταραχών ή διαταραχών της διάθεσης. 

Τίποτα στη ζωή δεν είναι μόνιμο. Όπως η μέρα διαδέχεται τη νύχτα έτσι και οι χαρούμενες στιγμές δίνουν την θέση τους σε δυσκολίες και προβλήματα. Αυτά όμως δεν αντιμετωπίζονται από όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν, ότι και να συμβαίνει στη ζωή τους, πως “κι αυτό θα περάσει” γι’ αυτό και βλέπουν τις δυσκολίες σαν ευκαιρίες για να εξελιχτούν.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που οι δύσκολες καταστάσεις της ζωής όπως η απώλεια, ο θάνατος, ο χωρισμός ή η ανεργία, η κάθε εμπειρία “αποτυχίας” τους δημιουργούν συναισθήματα λύπης και απογοήτευσης ή μια αίσθηση κενότητας που δεν διαρκούν λίγες μέρες όπως θα ήταν φυσικό αλλά παραμένουν για αρκετές εβδομάδες. Και καθώς αυτοί οι άνθρωποι βουλιάζουν μέσα σε αυτά τα δύσκολα συναισθήματα και αφήνονται στο έλεός τους αλλάζουν σταδιακά όχι μόνο τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς τους αλλά και τις λειτουργίες του σώματός τους.

Κρίση πανικού και πως να τη διαχειριστείτε

Μια κρίση πανικού εκδηλώνεται όταν το σώμα αρχίζει να βιώνει μια απροσδόκητη και απρόσμενη εγρήγορση. Όταν έντονα ψυχολογικά συμπτώματα όπως ο έντονος φόβος, η ανησυχία, το άγχος, βγαίνουν στην επιφάνεια και σωματοποιούνται. Τότε εμφανίζονται διάφορα σωματικά συμπτώματα όπως ναυτία, εφίδρωση, τρόμος, δύσπνοια, αδυναμία, μούδιασμα στα άκρα, μυϊκοί σπασμοί, πόνος στο στήθος, η αίσθηση ότι η καρδιά χτυπά ακανόνιστα, ένας ισχυρός φόβος ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό όπως εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο. Μπορεί επίσης κάποιος να νιώσει ότι κινδυνεύει να πεθάνει ή ότι χάνει το μυαλό του και τρελαίνεται.

Το μέγεθος των συμπτωμάτων αλλά και η συχνότητα εμφάνισης των κρίσεων πανικού εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης και τον χώρο ύπαρξης που τους δίνει ο «παθών» μέσα στη ζωή του. Σε οποιαδήποτε μορφή κι αν εκδηλώνονται  και με οποιαδήποτε συχνότητα είναι καλό να γνωρίζουμε ότι παρόλο που είναι πάρα πολύ ενοχλητικές και κάνουν το άτομο να δυσλειτουργεί και να υποφέρει δεν απειλούνται από αυτές ούτε η σωματική ούτε η ψυχική μας υγεία.