Για τον άνθρωπο που δεν αγαπά, η κάθε στιγμή είναι θάνατος γιατί σε κάθε στιγμή χάνει κάτι από τον εαυτό του.

Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσει κανείς. Ο ένας είναι να φοβάσαι, κι ο άλλος είναι ν’ αγαπάς. Όταν ζεις με το φόβο δεν θα μπορέσεις να πας ποτέ βαθιά σε μία σχέση. Παραμένεις φοβισμένος και δεν μπορείς ν’ αφήσεις τον άλλον, δεν μπορείς ν’ αφήσεις τον άλλο να σε διαπεράσει μέχρι τον πιο βαθύ σου πυρήνα. Αφήνεις τον άλλο μέχρι ενός σημείου, ύστερα μπαίνει στη μέση ο τοίχος και όλα σταματούν.

Όταν δεν φοβάσαι, όταν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, τότε μπορείς ν’ ανοιχτείς, τότε μπορείς ν’ αποσύρεις όλα τα σύνορα. Και τότε μπορείς να προσκαλέσεις τον άλλο να μπει μέσα σου, μέχρι το μεδούλι σου. Και μην ξεχνάς ότι, αν αφήσεις κάποιον να σε διαπεράσει βαθειά, τότε και εκείνος θα σ’ αφήσει να τον διαπεράσεις, επειδή όταν αφήνεις κάποιον να μπει μέσα σου, δημιουργείται εμπιστοσύνη. Όταν δεν φοβάσαι, χάνει και ο άλλος το φόβο του.

Στη δική σου αγάπη, υπάρχει πάντα ο φόβος. Ο άντρας φοβάται τη γυναίκα, και η γυναίκα φοβάται τον άντρα. Οι εραστές φοβούνται πάντα. Αυτή όμως δεν είναι αγάπη. Είναι απλώς η συμφωνία δύο ανθρώπων που φοβούνται και που ο ένας εξαρτάται από τον άλλο, εκμεταλλευόμενοι ο ένας τον άλλον, ελέγχοντας κατακτώντας ο ένας τον άλλον, αλλά δεν πρόκειται για αγάπη. Αν μπορέσεις ν’ αφήσεις την αγάπη να συμβεί, δεν υπάρχει ανάγκη προσευχής, δεν υπάρχει ανάγκη διαλογισμού, δεν υπάρχει ανάγκη για εκκλησίες και ναούς. 

Αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις, μπορείς να ξεχάσεις το Θεό τελείως, επειδή με την αγάπη σου συμβαίνουν τα πάντα: διαλογισμός, προσευχή, θεός. Σου συμβαίνουν τα πάντα. Αυτό εννοεί ο Ιησούς όταν λέει: Η αγάπη είναι Θεός. Αλλά η αγάπη είναι δύσκολη. Ο φόβος πρέπει να πέσει. Και το περίεργο είναι ότι αν και φοβάσαι τόσο, δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Τι έχεις να χάσεις; Τίποτα! Ο θάνατος θα πάρει αυτό το σώμα. Πριν το πάρει ο θάνατος, δώσε το στην αγάπη. Ό,τι έχεις, θα το χάσεις. Πριν το χάσεις, γιατί να μην το μοιραστείς; Είναι ο μόνος τρόπος που μπορείς να το έχεις. Αν μπορείς να δίνεις και να μοιράζεσαι είσαι ο κύριος. 

Τίποτα δεν μπορείς να κρατήσεις για πάντα. Ο θάνατος θα καταστρέψει τα πάντα. Αν λοιπόν με παρακολουθείς σωστά, η διαμάχη βρίσκεται μεταξύ αγάπης και θανάτου. Αν μπορείς να δίνεις, ο θάνατος δεν θα υπάρξει. Πριν σου πάρουν οτιδήποτε, θα το έχεις δώσει κιόλας, θα το έχεις δωρίσει. Ο θάνατος δεν θα μπορεί να υπάρξει.

Για τον άνθρωπο που αγαπά, ο θάνατος δεν υπάρχει. Για τον άνθρωπο που δεν αγαπά, η κάθε στιγμή είναι θάνατος, επειδή, κάθε στιγμή, κάτι ξεκολλά από πάνω του. Το σώμα χάνεται. Βρίσκεται χαμένος την κάθε στιγμή. Κι ύστερα θα έρθει ο θάνατος και τα πάντα θα εξαφανιστούν. Τι φοβάσαι; Γιατί φοβάσαι τόσο; Ακόμα κι όταν ξέρεις τα πάντα για τον εαυτό σου και είσαι ανοιχτό βιβλίο, γιατί φοβάσαι; Τι μπορεί να σε βλάψει; 

Απλώς ψεύτικες ιδέες, κοινωνικές συμβάσεις πως πρέπει να κρύβεσαι, πως πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου, πως πρέπει να είσαι συνέχεια μαχητικός, πως όλοι είναι εχθροί, πως όλοι είναι εναντίον σου. Κανένας δεν είναι εναντίον σου. Ακόμα και αν νιώθεις πως κάποιος είναι εναντίον σου, ακόμα και αυτός δεν είναι εναντίον σου, επειδή όλοι ασχολούνται με τον εαυτό τους, όχι με σ’ εσένα. Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς. Αυτό πρέπει να το καταλάβεις, πριν μπορέσει να συμβεί μία αληθινή σχέση. Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς.

Διαλογίσου πάνω σ’ αυτό. Κι ύστερα άφησε τον άλλον να μπει μέσα σου, προσκάλεσέ τον να μπει μέσα σου. Και μη δημιουργείς εμπόδια πουθενά. Γίνε ένα πέρασμα, πάντα ανοιχτός, χωρίς λουκέτα, χωρίς πόρτες, χωρίς κλειστές πόρτες. Τότε η αγάπη είναι δυνατή.

OSHO

πηγή: http://enallaktikidrasi.com