Από τον πόνο στην απόλαυση

Οι περισσότερες από εμάς  ζούμε σε ένα μέρος πόνου γιατί όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, μας είναι πιο εύκολο, το γνωρίζουμε. Το ξέρουμε καλά. Κι αυτό μας δίνει άνεση, μας δίνει ασφάλεια.

Όταν επιλέγουμε την ζωή, όταν νιώθουμε όλες μας τις αισθήσεις να λειτουργούν σαν πυροτεχνήματα τότε φεύγουμε από αυτόν τον γνώριμο χώρο της «άνεσης».  

Μπαίνουμε σε ένα χώρο δύναμης, επιλογής, δυνατότητας. Μπαίνουμε σε ένα χώρο όπου τίποτα δεν είναι σίγουρο πέρα από την ανάσα μας και βαδίζουμε χέρι-χέρι με το Μυστήριο.

Μπαίνουμε σε ένα χώρο όπου ρίχνουμε τις ψευδαισθήσεις και βλέπουμε πέρα από το πέπλο. Μπαίνουμε σε ένα χώρο όπου η Ζωή μας ζητά να δημιουργηθεί ξανά, από την μια στιγμή στην άλλη μέσα από εμάς. Μέσα από το χορό μας, το τραγούδι μας, το άγγιγμά μας, τα λόγια μας, την ολοκληρωτική παρουσία μας…

Μπαίνουμε σε ένα χώρο όπου με κάθε αναπνοή, επιλέγουμε να ζούμε στον ιερό χώρο της καρδιάς. 

Επιλέγουμε  να περνάμε από την απόλαυση, την ευχαρίστηση και τη γιορτή της Ζωής στην ακινησία, στην σιωπή για να ακούσουμε το δικό της τραγούδι. Να το αφήσουμε να αντηχήσει μέσα μας για να μπορέσουμε να φέρουμε στο σκοτάδι μας το φως

Είμαστε Γυναίκες
Επιλέγουμε να ζούμε με οικειότητα… 

Οικειότητα, με τον εαυτό μας και τους άλλους επιτρέποντας στο άγγιγμα να μας εξυψώσει θυμίζοντας μας την αξία της ανθρώπινης επαφής

• Επιλέγουμε στα μάτια του εραστή μας, στο φιλί του, στην ανάσα του να βλέπουμε και να νιώθουμε εμάς… να νιώθουμε όλα όσα υπάρχουν μέσα μας.
• Επιλέγουμε να κοιτάζουμε κατάματα κάθε επιθυμία και να ταξιδεύουμε βαθιά μέσα μας στα μέρη όπου κατοικούν τα όνειρά μας. 

Κι αν συναντήσουμε στο διάβα μας φωτιά να καίει μπαίνουμε μέσα θαρρετά για να κάψουμε το παλιό και να αναστήσουμε το καινούργιο βάζοντας έτσι στα όνειρα μας φτερά. 

Επιλέγουμε καθημερινά να αγαπάμε, να ανοίγουμε λίγο περισσότερο, ακόμα περισσότερο…. 

Μέχρι να γίνουμε η ίδια η ΑΓΑΠΗ!!!

namaste 
despoina palamari