Πλησιάζει η 25η Μαρτίου.
Μια πολύ σημαντική μέρα. Η μέρα που όλοι θυμόμαστε με καμάρι τους προγόνους μας και τους τιμούμε σαν ήρωες όπως τους αξίζει. Δεν ήταν τα τουφέκια και τα σπαθιά που τους έκαναν μεγάλους αλλά η Ψυχή. Η αδάμαστη Ψυχή τους που τους ένωσε όλους κάτω από το λάβαρο της Ελευθερίας και τους έκανε θεριά ανήμερα μπροστά στον κατακτητή.
Φέτος όμως είναι η πρώτη χρονιά που δεν θα ρίξω την ματιά μου στο παρελθόν. Όχι γιατί δεν τιμώ τους προγόνους μου αλλά γιατί έχω να τιμήσω τους σημερινούς ήρωες. Αυτούς που στα μάτια τους βλέπω το ηρωικό πνεύμα των προγόνων μας.
Γιατί μπορεί να μην φαίνεται ξεκάθαρα αλλά είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Είμαστε σε πόλεμο με έναν αόρατο εχθρό. Και μόνο Ενωμένοι κάτω από το λάβαρο της Λευτεριάς και της Αγάπης μπορούμε να τον νικήσουμε.
Πλησιάζει η 25η Μαρτίου.
Και τους σημερινούς μας ήρωες τους αντικρίζω με συγκίνηση παντού.
Στον άνθρωπο που βλέπω στο απέναντι μπαλκόνι, στον υπάλληλο του σουπερ μάρκετ, του φαρμακείου, στην καθαρίστρια, στον κούριερ, στον οδοκαθαριστή, στον αστυνομικό, στον δημοσιογράφο, στον φαντάρο…
Στον άνθρωπο που αγόγγυστα τρέχει μέσα στα νοσοκομεία και στις κλινικές για να φροντίζει όποιον έχει την ανάγκη του
Σε σένα και σε μένα που κλειστήκαμε οικειοθελώς στα σπίτια μας για να αυξήσουμε τις πιθανότητες της ζωής ολόγυρα μας
Πλησιάζει η 25η Μαρτίου...
Πολιορκημένοι αλλά Ελεύθεροι ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον χωρίς φόβο, γιατί ξέρουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε. Έχουμε αυτήν την αδάμαστη σπίθα στην ματιά μας και την άσβεστη φλόγα στην καρδιά μας που μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να μας μεταμορφώσει σε Ηρωικούς Ανθρώπους
Και δακρύζω από συγκίνηση και θαυμασμό όχι γιατί θυμάμαι τους ένδοξους προγόνους μας αλλά γιατί είναι η πρώτη φoρά που νιώθω ότι μας χειροκροτούν και μας εμψυχώνουν για να συνεχίσουμε ενωμένοι να σπέρνουμε φως στα σκοτάδια μας τιμώντας Τους.
Σε όλους εμάς στέλνω όλη την αγάπη και το σεβασμό μου
namaste
despoina palamari
