Osho: Γιόγκα Ένα Αυθόρμητο Συμβάν

Ο Osho μιλά για τη γιόγκα και τις asana

Μην εξασκείσαι σε συγκεκριμένες στάσεις. Και, όταν έρθουν, μην προσκολληθείς σ' αυτές. Άφησέ τις να έρθουν από μόνες τους, άφησέ τις να φύγουν από μόνες τους. Μην τις εξασκείς. Να μην αρχίσουν να σε αφορούν καθό­λου. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι είμαι αντίθετος με όλες τις ασάνες. Να μη σε αφορούν καθό­λου.

Κάτι ακόμα: Οι ασάνες βοηθούν στην κάθαρση, επειδή συνήθως ο νους δουλεύει μόνον όταν συνδέεται με κάποιον ή κάποια κατάστα­ση. Αυτό σημαίνει ότι ο νους μόνο αντιδρά. Ποτέ δεν δρα. Και, όταν κάποιος αρχίζει να δρα, τότε τον βάζουμε στο τρελοκομείο, γιατί θα φαίνεται παράλογος και ανόητος. Αν αρχί­σει να δρα, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι συνδεδεμένος με καμιά κατάσταση και δρα από μέσα του. Ακριβώς επειδή δεν μπορείς να δράσεις, είναι τόσα πολλά μέσα σου καταπιεσμένα.


Πάντα αντιδράς και περιμένεις από τους άλ­λους να αντιδράσουν επίσης. Αν είσαι θυμω­μένος, δεν μπορείς απλώς να είσαι θυμωμένος, μα περιμένεις να έρθει η κατάλληλη στιγμή, ώστε κάποιος να δημιουργήσει την κατάσταση στην οποία θα μπορέσεις να αντιδράσεις. Αν εκφράσεις το θυμό σου χωρίς να σε έχουν προκαλέσει, τότε θα θεωρηθείς τρελός. Βέβαια είσαι τρελός και όταν σε προκαλούν, αλλά τότε δικαιολογείσαι στον εαυτό σου και στους άλλους. Αν όμως δράσεις χωρίς πρόκλη­ση, τότε δεν θα δικαιολογηθείς ποτέ.

Είναι τόσα πολλά εκείνα που χρειάζεται να εκφραστούν και που ποτέ δεν εκφράζονται, για­τί δεν προκύπτει η κατάσταση για να εκφρα­στούν! Συνεχίζεις, λοιπόν, να τα καταπιέζεις και να μάχεσαι. Δεν μπορείς να εκφράσεις την αγάπη στον αέρα, έτσι η αγάπη θα καταπιεστεί. Τότε, εμφανίζεται ένα άλλο περίεργο φαινόμενο: Είσαι γεμάτος αγάπη, αλλά δεν μπορείς να την εκφράσεις -γιατί δεν μπορείς να εκφράσεις την αγάπη στον αέρα- και τότε κάποιος εμφανίζε­ται, στον οποίο μπορείς να δώσεις αγάπη, αλλά εσύ δεν είσαι ερωτευμένος μαζί του. Αρχίζεις λοιπόν να προσποιείσαι.

Η αλήθεια καταπιέζεται και ενεργούμε σύμ­φωνα με το ψεύτικο. Έτσι, όλη η ζωή γίνεται φαύλος κύκλος. Χρειάζεται να απελευθερωθεί ό,τι έχεις κα­ταπιέσει. Αυτά που έχεις καταπιέσει όμως, οι καταπιεσμένες δονήσεις σου, πρέπει να ξεφύγουν όχι ως αντιδράσεις, αλλά ως αυτόνομες πράξεις. Να απελευθερωθούν, χωρίς να είναι συνδεδεμένες με κάποιον άλλο, αλλά σαν πλημ­μύρα, χωρίς να απευθύνονται σε κάποιον, χωρίς σκοπό.

Αρχίζεις να κλαις ή αρχίζεις να γελάς. Μόνον όταν το γέλιο ή το κλάμα σου είναι χωρίς σκοπό, μπορεί η έκφραση να είναι ολοκληρωμένη. Και αυτή η έκφραση δεν χρειάζεται καμιά αναγνώριση, γιατί μόνο η χωρίς σκοπό έκφρα­ση είναι η ίδια η δικαίωση τού είναι. Και, το είναι σου είναι ολοκληρωμένο, γιατί δεν συν­δέεται με τίποτε άλλο. Όταν εκφράζεσαι αληθινά, το κάνεις ολο­κληρωτικά, δεν το καταπιέζεις. Τώρα μιλάς με τους ουρανούς, τώρα αγαπάς τον αέρα, τώρα είσαι θυμωμένος με τους θεούς. Είσαι όμως ασύνδετος, δεν σου απευθύνεται κανείς! Έτσι γί­νεσαι ολοκληρωτικά εκφραστικός και ο κατα­πιεσμένος νους χάνεται.

Αυτό είναι η κάθαρση: Το να εκφράζεσαι αληθινά, χωρίς να αντι­δράς στις καταστάσεις. Ο νους είναι τόσο καταπιεσμένος, που αν συνεχίσουμε να τον εκφράζουμε αντιδρώντας μόνο στις καταστάσεις, τότε δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από την καταπίεση. Και κάτι άλλο: Να σταματήσεις να προσποι­είσαι, γιατί η προσποίηση είναι υποκατάστατο και είναι αναπόσπαστο μέρος της καταπίεσης. Οι συνήθειές σου και οι ανάγκες σου δεν συμπίπτουν. Όταν έχεις ανάγκη, οι περιστάσεις δεν είναι ευνοϊκές και όταν οι περιστάσεις είναι ευνοϊκές, η ανάγκη σου έχει περάσει από καιρό. Προσποιείσαι λοιπόν.

Όταν συμβεί η κάθαρση και έχεις απελευθε­ρώσει ό,τι έχεις καταπιέσει, θ’ αρχίσεις να αι­σθάνεσαι μια καινούργια ζωή να κλυδωνίζεται μέσα σου. Δεν θα είσαι σε θέση ποτέ πια να υποκριθείς ξανά. Τώρα θα είσαι αρκετά τολμηρός να γελάσεις χωρίς κανένα λόγο και αρκετά τολμηρός να θυμώσεις χωρίς κανένα πρόσωπο, καμιά κατάσταση! Και τώρα, θ’ ακολουθήσει η επόμενη τόλμη: Θα είσαι αρκετά τολμηρός, για να μην προσποιείσαι. Και αυτό είναι ένα από τα μεγα­λύτερα σημάδια θάρρους, το να μην προσποιεί­σαι. Τότε, αρχίζεις να είσαι αυθεντικός. Μόνο τότε έρχεται σ' εσένα η αυθεντικότητα.

Οι ασάνες της κάθαρσης είναι ξεχειλίσματα της έκφρασης. Και όσο πιο πολύ ξεχειλίζουν, τόσο πιο ανάλαφρος γίνεσαι. Και τότε, έρχεται μια μέρα, που είσαι τελείως ελαφρύς. Έρχεται μια στιγμή, που είσαι χωρίς βαρύτητα, ανάλαφρος! Μόνο μέσα σ’ αυτή τη χωρίς βάρος κατά­σταση μπορεί να επιτευχθεί η πτήση τού μόνου προς το μόνο. Αν όμως, ασκείσαι στις ασάνες, δεν θα υπάρξει κάθαρση, αλλά απλώς θα μεγα­λώσει η καταπίεση.

Αυτή είναι η βασική διαφορά. Αν ασκείσαι στις ασάνες, θα καταπιέζεσαι περισσότερο. Αν οι ασάνες έρθουν σ' εσένα, θα είναι εκφρα­στικές. Και, μόνο αν έρθουν σ’ εσένα, μπορεί να συμβεί η κάθαρση. Αν επιβάλεις τις ασάνες στον εαυτό σου, τότε θα προσποιείσαι και θα καταπιέζεσαι. Τις επιβάλλεις, μα ο νους σου δεν είναι έτοιμος γι’ αυτές. Υποχρεώνεις το σώμα σου σε μια ορι­σμένη στάση και αυτό ακολουθεί τη θέλησή σου. Αυτός ο τύπος άσκησης προκαλεί διχασμό στην προσωπικότητα. Θα γίνεις σχιζοφρενής. Αν συνεχίσεις να επιβάλεις στον εαυτό σου πράγματα που δεν σου χρειάζονται, τότε θα γίνεις δύο: Εκείνος που καταπιέζεται κι ο άλλος που καταπιέζει.

Η Γιόγκα, για μένα, είναι το να γίνεις ένα, όχι δύο. Η Γιόγκα είναι ολοκλήρωση, δεν είναι διχασμός. Ασάνα, λοιπόν, ονομάζω μόνο εκείνη τη σω­ματική στάση που έρχεται αυθόρμητα. Αν επιβάλλεται, τότε δεν έχει καμιά σχέση με τη Γιόγ­κα! Οι γιόγκικες ασκήσεις είναι γυμναστική, ποτέ Γιόγκα. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν χρησιμο­ποίησα τη λέξη Γιόγκα αλλά τη λέξη ασάνα.

Η ασάνα της Γιόγκα είναι αυτό που έχει έρθει σ' εσένα, που έχει συμβεί σ' εσένα αυθόρ­μητα. Αλλιώς, είναι απλή επιβολή πειθαρχίας. Μπορεί να δίνει υγεία, αλλά ποτέ δεν θα είναι πνευματική, ποτέ δεν θα είναι ολοκληρωμένη. Και, η υγεία αυτή θα σου κοστίσει πολύ ακρι­βά, γιατί η προσωπικότητά σου θα διχαστεί στα δύο. Όσοι ασκούνται στις ασάνες, το όλο σύστη­μα αυτής της εμπειρίας αρχίζει να γίνεται όλο και λιγότερο πνευματικό, όλο και περισσότερο σωματικό. 

Αυτό είναι ένα περίεργο φαινόμενο. Αν και υποτίθεται πως όλες αυτές οι ασάνες γίνονται για να βοηθήσουν το διαλογισμό, στην πραγματικότητα, στους κύκλους εκείνων που ασχολούνται μ' αυτές, ο διαλογισμός, είναι το λιγότερο συζητημένο θέμα. Έχουν μετατρέψει το διαλογισμό σε ασάνα. Σε διδάσκουν, λοιπόν, τις ασάνες και επίσης σε διδάσκουν διαλογισμό. Ο διαλογισμός είναι γι' αυτούς απλώς μία ασάνα ενώ στην πραγμα­τικότητα δεν είναι αυτό. Ο διαλογισμός είναι ο λόγος, είναι η βάση, είναι ο σπόρος. Το κάθε τι πρέπει να είναι προσανατολισμένο προς το διαλογισμό. Για μένα, πρώτα έρχεται ο διαλογισμός και κάθε τι άλλο ακολουθεί.

Osho

Γιόγκα: Ένα Αυθόρμητο Συμβάν