Χθες έκανες ένα λάθος...
Κάπου δεν κατάλαβες, κάπου θύμωσες, κάπου δεν είπες τα σωστά λόγια…
Κάπου μια πόρτα έκλεισε, κάπου μια άλλη θ’ ανοίξει...
Ένα δάκρυ έτρεξε, ένα χαμόγελο θ’ ανθίσει...
Έκοψες μια μαργαρίτα και την πέταξες πότισες όμως με πολύ φροντίδα ένα άλλο λουλούδι, μια άλλη καρδιά...
Προσπέρασες κάποιον που ίσως σε χρειαζότανε, άγγιξες όμως κάποιον άλλον και τον κοίταξες με τρυφερότητα...
Σε πνίξανε οι κραυγές της ψυχής σου και ούρλιαξες σιωπηλά, κοίταξες όμως την αθωότητα στα μάτια ενός παιδιού και γέμισες εμπιστοσύνη...
Μη στεναχωριέσαι, μάτια μου έτσι είναι η ζωή...
Μην ψάχνεις για αμαρτίες και ξεφορτώσου πια τα ενοχικά σύνδρομα.
Μην ¨μικραίνεις¨ τον εαυτό σου μέσα στις ενοχές. Ένα λάθος δεν καταστρέφει τον κόσμο… που ξέρεις μπορεί και να τον ομορφύνει…
Είσαι αυτό που είσαι. Είσαι λίγο απ’ όλα. Λίγο κακός και λίγο καλός, λίγο τρυφερός και λίγο σκληρός, λίγο δειλός και λίγο θαρραλέος, λίγο φως και λίγο σκοτάδι…
Είσαι άνθρωπος.
Αυτή είναι η ομορφιά σου και αυτό σου επιτρέπει να επιλέγεις τι θες να είσαι και τι θες να γίνεις ανά πάσα στιγμή βαδίζοντας στο μονοπάτι της Ζωής. Αρκεί να μην ξεχνάς να είσαι συνειδητός μέσα στις αντιθέσεις… Είτε βρέχει είτε έχει λιακάδα, είτε κάνεις το λάθος είτε το σωστό, είτε γελάς είτε δακρύζεις απλά και μόνο για να μην σκοτεινιάζεις την ψυχή σου...
namaste
despoina palamari
