Η έννοια του ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ δεν είναι καινούργια και είναι μέρος του κόσμου μας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Κάρλ Γιούνκ Το ονόμασε το "ΘΕΙΚΟ ΠΑΙΔΙ" που είναι η ΟΥΣΙΑ του ποιοι πραγματικά είμαστε.
Είμαστε τα "ΘΕΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ" του Μεγάλου Πνεύματος, του ΘΕΟΥ, του Δημιουργού και επομένως το Εσωτερικό Παιδί δεν είναι μια ξεχωριστή ύπαρξη, δεν είναι κάτι το ξεχωριστό από εμάς τους ίδιους, είναι ο Ενεργειακός, Δημιουργικός και Αυθεντικός Εαυτός μας.
Γεννηθήκαμε σε αυτόν τον κόσμο Γνωρίζοντας. Γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, γιατί ήρθαμε και ο αληθινός λόγος είναι να υπάρχουμε. Με την πρώτη αναπνοή μας αρχίζουμε την εκμάθηση, την τέχνη να είμαστε Άνθρωποι. Είμαστε Πνευματικά Όντα που έχουν σαν αποστολή την Ανθρώπινη Εμπειρία.
Από την ημέρα της γέννησης μας θεωρούμαστε ανίδεοι. Ξεκινάμε ένα ταξίδι διαχωρισμού, διαχωρισμό από τον Δημιουργό και διαχωρισμό από τον πραγματικό και αληθινό μας Εαυτό. Μας διδάσκουν πως ο εξωτερικός κόσμος προσδιορίζει το ποιοι είμαστε, τι πρέπει να κάνουμε και πως πρέπει να είμαστε. Η εσωτερική μας αλήθεια και πραγματικότητα δεν είναι νομιμοποιημένη και μας διδάσκεται να μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, στις εσωτερικές μας παρορμήσεις ή στις γνώσεις μας, που μας δείχνουν το αληθινό μονοπάτι της Ψυχής μας και του Πνεύματος μας.
Αυτός ο χωρισμός οδηγεί στον φόβο. Ένα μέρος όπου μας μαθαίνουν πως ο νους είναι ο δάσκαλος μας και όλα όσα χρειαζόμαστε μπορούμε να τα μάθουμε από τους άλλους, από τους γονείς, από το σχολείο και από την κοινωνία.
Μας λένε συνέχεια πως πρέπει να δοκιμάζουμε πάντα τον εαυτό μας και την αξία μας μέσα από εξωτερικούς παράγοντες και οδούς. Μας δείχνουν συνέχεια πως να βάλουμε στην άκρη και να ξεχάσουμε την ζωτική όψη του εαυτού μας εκείνη της Καρδιάς μας. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι πως μεγαλώσαμε σε ένα κόσμο που βασίζεται στην ντροπή, σε ένα κόσμο συναισθηματικά ανέντιμο και σε ένα κόσμο που στερείται πνευματικότητας.
Αυτός ο κόσμος μας δημιούργησε τους διαχωρισμούς και επομένως μας βοήθησε εις το να δημιουργήσουμε το Δικό μας Εσωτερικό Παιδί.
Μπορούμε να κατηγορήσουμε τους γονείς μας, την κοινωνία μας και την εκκλησία μας; Ναι, αλλά αυτό θέλει να πει πως παίζουμε τον ρόλο του θύματος, που παίζει το παιχνίδι του διαχωρισμού. Είμαστε όλοι μέρος αυτού του κόσμου και όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι των τρόπων του, των μονοπατιών του και των διαχωρισμών του. Οι γονείς μας δεν γνώριζαν πως να αγαπούν τον εαυτόν τους ή πως να είναι συναισθηματικά ειλικρινείς, επομένως δεν σχηματίσαμε τις κεντρικές σχέσεις με τους εαυτούς μας βασιζόμενοι σε αυτές τις γνώσεις της παιδικής ηλικίας και έτσι "χτίσαμε" την σχέση μας με τους άλλους πάνω σε αυτό το θεμέλιο.
Ζήσαμε μια ζωή αντιδρώντας στις πληγές του παρελθόντος και στα δυσλειτουργικά προγράμματα που έχουμε υποστεί και που έχουμε δημιουργήσει τώρα σε αυτή την ανισόρροπη κοινωνία μας.
Έχουμε δημιουργήσει ένα κόσμο σύγχυσης, απελπισίας και χαοτικής ενέργειας. Αυτός ο κόσμος μας έχει φέρει σε μια κατάσταση συν-εξάρτησης, απελπισίας και καταστολής. Όταν δεν αναγνωρισθεί και ακουσθεί ο Αληθινός μας Εαυτός, αρχίζουμε να δημιουργούμε καταστάσεις και σχέσεις που είναι ψευδείς και μας κρατούν σε μια κατάσταση ανεπίλυτων συναισθηματικών τραυμάτων. Αυτό μας οδηγεί σε μια ζωή γεμάτη άγχος, φόβο, σύγχυση, κενό και δυστυχία.
Το Εσωτερικό Παιδί είναι ο Συναισθηματικός μας Εαυτός, και είναι το μέρος όπου ζουν τα συναισθήματα μας , είναι η Καρδιά μας. Όταν βιώνουμε την χαρά, την λύπη, τον θυμό και τον φόβο αυτό είναι το Εσωτερικό Παιδί.
Όταν είμαστε αυθόρμητοι, δημιουργικοί, διαισθητικοί και παιχνιδιάρικοι εμφανίζεται ο Αληθινός μας Εαυτός.
Με την πρόσβαση στο Εσωτερικό μας Παιδί και την ανάκτηση αυτού του πληγωμένου παιδιού, αρχίζουμε να εκθέτουμε κάθε συνειδητή και ασυνείδητη πεποίθηση για εμάς και αρχίζουμε να αλλάζουμε τα πρότυπα συμπεριφοράς μας και να κάνουμε σαφείς τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις.
Μόλις αρχίζουμε να αγαπάμε, να εκτιμούμε και να σεβόμαστε τους εαυτούς μας, καταφέρνουμε να απελευθερώσουμε την αγωνία, την ανησυχία, τον θυμό, την ντροπή, τον πανικό και τον πόνο από την Καρδιά μας και αρχίζουμε να αλλάζουμε την ζωή μας και τον κόσμο μας με αυθορμητισμό, δημιουργικότητα, χαρά και αγάπη.
Είναι δυνατόν να αισθανθούμε αισθήσεις χωρίς να γίνουμε θύμα. Είναι δυνατόν να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης στον κόσμο, έτσι ώστε ο νους να μην είναι ο χειρότερος εχθρός μας. Είναι δυνατόν να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας και να κάνουμε επιλογές στην ζωή που είναι ευθυγραμμισμένες με τον Αληθινό μας Εαυτό.
Έχουμε την δύναμη επιλογής και , μαζί με τα παιδιά μας, μας δίνετε η ευκαιρία να αρχίσουμε να γιατρεύουμε τους εαυτούς μας, το Εσωτερικό μας Παιδί και τους διαχωρισμούς και έτσι να δημιουργήσουμε ένα γερό θεμέλιο που βασίζεται στην Αγάπη, στην Τιμιότητα, και στην Δημιουργία που θα βοηθήσουν τα παιδιά μας να είναι ο Αληθινός και Πραγματικός τους Εαυτός.
απο την σελιδα του
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ