Συγκέντρωση: ο νους συγκρατείται σταθερά πάνω στο αντικείμενο της προσοχής του.
Φυσιολογικά, οι σκέψεις ρέουν μέσα από το μυαλό κάθε στιγμή και είναι δύσκολο να μείνουμε σε μία σκέψη για μεγάλο χρονικό διάστημα, πόσο μάλλον να μην έχουμε καθόλου σκέψεις. Ωστόσο, με το πρώτο αυτό βήμα του διαλογισμού που είναι η συγκέντρωση, μαθαίνουμε πώς να κατευθύνουμε την προσοχή μας σε ένα συγκεκριμένο σημείο και να ξεχνούμε οτιδήποτε άλλο. Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορες ασκήσεις.
Διαλογισμός: η προσοχή παρατείνεται και το νοητικό προσηλώνεται στις επιθυμητές ιδέες. Δηλ. έχουμε μία επιθυμία που θέλω να έλξω στη ζωή μου και αυτή είναι ο στόχος του διαλογισμού μου. Αυτό ονομάζεται «σπερματικός διαλογισμός»
Σ’ αυτό το στάδιο κάνουμε ασκήσεις διαλογισμού. Όταν, μέσω της συγκέντρωσης, σταθεροποιήσουμε την προσοχή μας σε κάτι μικρό, τότε με το διαλογισμό και από αυτό το σημείο επεκτεινόμαστε προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ενατένιση: σ’ αυτό το στάδιο, έχουμε το νου μας που διατηρείται σε κατάσταση ηρεμίας (και η ψυχή δρα αποσπασμένη από το νου)
Φώτιση: είναι το αποτέλεσμα των τριών προηγούμενων διαδικασιών και συνεπάγεται τη μεταφορά στην εγκεφαλική συνείδηση της γνώσης που αποκτήθηκε.
Έμπνευση: το τελικό αποτέλεσμα της φώτισης που εκδηλώνεται σε ζωή υπηρεσίας. Μέσα από το διαλογισμό έχουμε πάρει κάποιες πληροφορίες και επαναπροσδιορίζουμε τους στόχους της ζωής μας.
Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, η ζωή μας μπαίνει σε μία άλλη κατεύθυνση, της υπηρεσίας.
Η επιστήμη του Διαλογισμού,
Χαρουτίν Τορκόμ Σαραϊνταριάν
