Μια εξευτελιστική κοινωνία
Όλα μας καλούν να συναναστραφούμε με το πλήθος, να γίνουμε πιόνια, δήμιοι και θα έλεγα ακόμη και σκλάβοι. Θεωρούμαστε καταναλωτές, εργαζόμενοι ή άνεργοι, ψηφοφόροι, φορολογούμενοι ή τηλεθεατές…
Όλα μας καλούν να συναναστραφούμε με το πλήθος, να γίνουμε πιόνια, δήμιοι και θα έλεγα ακόμη και σκλάβοι. Θεωρούμαστε καταναλωτές, εργαζόμενοι ή άνεργοι, ψηφοφόροι, φορολογούμενοι ή τηλεθεατές…
Η κοινωνία πρέπει να βάλει τους ανθρώπους σε κουτιά και σε ομάδες για να τους αναγνωρίσει καλύτερα (ή να ελέγξει καλύτερα).
Όταν ξεχωρίζουμε, μας λένε παρίες, ιδεαλιστές ή τρελούς.
Η κοινωνία κρίνει, αλλά η κοινωνία είμαστε ο εαυτός μας. Κρίνουμε όλη την ώρα: ποιος είναι πολύ χοντρός και ποιος είναι πολύ αδύνατος, ποιος έχει δουλειά και ποιος όχι, ποιος έχει κατάθλιψη και ποιος είναι χαρούμενος, ποιος είναι όμορφος και ποιος όχι...
Οπότε είναι δύσκολο να μην σε χαρακτηρίσει η κοινωνία ή να μην βάζεις ταμπέλα στον εαυτό σου. «Είμαι από τα δεξιά, είμαι από τα αριστερά, είμαι ζωγράφος, είμαι πλούσιος…»
Είναι πραγματικά ο Εαυτός;
Μπορεί μια ετικέτα να καθορίσει πραγματικά την εσωτερική μας φύση; Ο έξω κόσμος μας πλημμυρίζει με πληροφορίες (ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο κ.λπ.) και μας υπαγορεύει τον τρόπο κατανάλωσης, επιλογής και διαβίωσης.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, πώς ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε; Ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσουμε για να βρούμε τη βαθύτερη φύση μας; Και υπάρχει αληθινό θάρρος να πάμε στον Εαυτό;
Δεν είμαστε η εικόνα μας
Το πρώτο βήμα θα ήταν αναμφίβολα να προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω από αυτόν τον κόσμο στον οποίο ζούμε και που θέλει συνεχώς να μας χαρακτηρίζει. Η πορεία προς τον Εαυτό θα ξεκινούσε με την επίγνωση των ετικετών που κολλάνε στο δέρμα μας και οι οποίες είναι μόνο εικόνες του εαυτού μας που αντανακλώνται στο εξωτερικό. Πρόκειται για «κάνω», «έχω» και εμφάνιση.
Ποιες είναι οι δραστηριότητές μου; Τι κατέχω; Τι εκπαίδευση έλαβα; Ποιες είναι οι αρχές μου; Πώς φαίνομαι?
Αυτές είναι οι ετικέτες που καταλήξαμε να ενσωματώσουμε νομίζοντας ότι ήταν η πραγματική μας ταυτότητα.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ?
Για να φτάσει κανείς στον Εαυτό, θα πρέπει τώρα να κοιτάξει προς τα μέσα και να ρωτήσει ειλικρινά: Ποιες είναι οι βασικές μου αξίες;
Σε τι πραγματικά πιστεύω; Τι με οδηγεί από μέσα; Τι με κάνει χαρούμενο; Ποιος είμαι ?
Ποια είναι η βαθιά μου ταυτότητα; Πρόκειται για όλα αυτά τα ερωτήματα σε σχέση με το «είναι».
Πώς να ζήσεις με το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου;
Αφού εξετάσετε το εσωτερικό σας είναι, θα ήταν ενδιαφέρον να αναρωτηθείτε εάν υπάρχει αποσύνδεση μεταξύ του ατόμου που είστε στον κόσμο και του ατόμου που ζει μέσα σας.
Εάν υπάρχει κενό, τότε μπορείτε να κάνετε την παρακάτω άσκηση. Πρώτα, απομονωθείτε και κλείστε μέσα. Πάρε ένα χαρτί και ένα στυλό. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και κλείστε τα μάτια σας για λίγες στιγμές. Όταν αισθάνεστε ήρεμοι, κάντε τις παρακάτω ερωτήσεις, απαντήστε χωρίς να το σκεφτείτε πολύ και γράψτε τις απαντήσεις σας:
Ποιος είμαι όταν είμαι ο εαυτός μου;
Τι πρέπει να κάνω ? Πού είμαι ? Με ποιόν ? (Με τι είδους άτομο;)
Πώς συμπεριφέρομαι; Πώς εκφράζομαι; Τι νιώθω?
Ποιες ιδιότητες εκφράζω; Τι φέρνω στον κόσμο;
Το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου έγκειται στην ενσωμάτωση των βασικών αξιών σου στην καθημερινή σου ζωή για να βρεις αρμονία μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου.
Το αληθινό θάρρος θα ήταν να περπατήσουμε αυτό το μονοπάτι από έξω προς τα μέσα και μετά από μέσα προς τα έξω για να επαναφέρουμε τις βαθιές ιδιότητές μας στον εξωτερικό μας κόσμο.
Μπορούμε να γνωρίζουμε ότι ο κόσμος δεν είμαστε εμείς και να γνωρίζουμε τις αληθινές μας φιλοδοξίες χωρίς να έχουμε το θάρρος να τις εκφράσουμε και να τις ζήσουμε.
Το θάρρος λοιπόν να είσαι ο εαυτός σου είναι:
Πηγή : http://www.carolinefaget.fr/
- Να ξέρετε ότι δεν είμαστε αυτό που μας περιβάλλει
- Ειλικρινά μπείτε μέσα σας για να μάθετε ποιοι πραγματικά είστε
- Ενεργούμε και ζούμε σύμφωνα με τις βαθύτερες αξίες μας για να είμαστε σε συμφωνία με την αληθινή μας φύση
- Το να έχεις το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου σημαίνει να έχεις το θάρρος να γεννήσεις το ιερό ον που ζει μέσα μας παρά τις δυσκολίες, τις αμφιβολίες και τις κρίσεις.
- Είναι ένα δύσκολο αλλά συναρπαστικό ταξίδι που απαιτεί πίστη και επιμονή.
- Το να αγνοήσεις αυτό το μονοπάτι σημαίνει ότι κινδυνεύεις να χαθείς.
- Το να περπατάμε σε αυτόν τον δρόμο είναι το δώρο που μας δίνει η Ζωή για να ξαναβρούμε την αληθινή μας φύση.
Μετάφραση Georgios Georgiadis