Ο Α λ η θ ι ν ό ς Π λ ο ύ τ ο ς

Osho: Μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι νιώθουν πως το να είναι απλώς ο εαυτός τους δεν είναι αρκετό. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι πιέζονται να αποκτήσουν δύναμη και κύρος, αντί να είναι απλώς ανθρώπινα όντα; 

Ο καθένας προσπαθούσε να σε βελτιώσει, να σε κάνει καλύτερο. Ο καθένας έδειχνε τα ψεγάδια σου, τα λάθη σου, τα σφάλματά σου, τις αδυναμίες σου, τα ελαττώματα σου. 

Κανένας δεν δίνει έμφαση στην ομορφιά σου, στην ευφυΐα σου, στο μεγαλείο σου. Και μόνο το να είσαι ζωντανός, είναι τόσο μεγάλο δώρο, κανένας όμως δεν σου είπε ποτέ να ευχαριστείς την ύπαρξη. Αντίθετα, όλοι γκρινιάζουν και παραπονιούνται. Φυσικά, αν όλοι όσοι είναι γύρω από τη ζωή σου, σού δείχνουν ότι δεν είσαι αυτό που θα έπρεπε να είσαι και εξακολουθούν να σου δίνουν μεγάλα ιδανικά που πρέπει να ακολουθήσεις και που πρέπει να γίνεις, τότε η οντότητά σου δεν επαινείται ποτέ.

Αυτό που επαινείται είναι το μέλλον σου: Το να μπορέσεις να γίνεις σεβαστός, δυνατός, πλούσιος, διανοούμενος, διάσημος. Όταν λοιπόν σε στρέφουν διαρκώς εναντίον του εαυτού σου, δημιουργείς την ιδέα: "Δεν είμαι αρκετός έτσι όπως είμαι, κάτι λείπει. Και πρέπει να είμαι κάπου αλλού, όχι εδώ. Δεν είναι αυτός ο τόπος που είμαι προορισμένος να είμαι, αλλά κάπου πιο ψηλά, που να έχω δύναμη, να με σέβονται και να με υπολογίζουν."

Αυτή είναι η μισή ιστορία, που είναι άσχημη, που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Αυτό θα μπορούσε να εξαλειφθεί, αν οι άνθρωποι ήταν λίγο περισσότερο ευφυείς γονείς και δάσκαλοι. Δεν χρειάζεται να κακομαθαίνεις το παιδί, αλλά πρέπει να το βοηθήσεις να αναπτύξει τον αυτοσεβασμό του, την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να αποδέχεται τον εαυτό του. Αντίθετα, εσύ γίνεσαι εμπόδιο στην ανάπτυξή του. Αυτή η πλευρά είναι η άσχημη, είναι όμως η απλή πλευρά. Μπορεί να απομακρυνθεί, γιατί είναι τόσο απλό και τόσο λογικό να δεις ότι δεν είσαι εσύ υπεύθυνος γι' αυτό που είσαι, αλλά ο τρόπος που σ' έφτιαξε η φύση. Το να θρηνείς πάνω απ' το χυμένο γάλα είναι σκέτη ανοησία.

Το δεύτερο μέρος όμως, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Ακόμα και αν αφαιρεθούν όλες αυτές οι αντιλήψεις, αν αποπρογραμματιστείς, αν αυτές οι ιδέες βγουν έξω απ' το νου σου, ακόμα και τότε θα νιώθεις πως δεν είσαι αρκετός, αλλά αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία. Οι λέξεις είναι ίδιες, αλλά η εμπειρία θα είναι διαφορετική. Δεν είσαι αρκετός, επειδή μπορείς να είσαι περισσότερο. Δεν τίθεται πλέον ζήτημα να γίνεις διάσημος, σεβαστός, δυνατός, πλούσιος. Αυτό που θα σε ενδιαφέρει θα είναι ότι η ύπαρξή σου είναι απλώς και μόνο ένας σπόρος...

Δεν έχεις γεννηθεί έτοιμο δέντρο, αλλά απλώς ένας σπόρος. Και πρέπει να αναπτυχθείς μέχρι να φτάσεις στο σημείο ν' ανθίσεις. Και αυτό το άνθισμα θα είναι η πληρότητά σου. 

Αυτό το άνθισμα δεν έχει καμιά σχέση με τη δύναμη, με τα χρήματα, με την εξουσία. Έχει σχέση μόνο μ' εσένα. Είναι μια ατομική πορεία. Γι' αυτό και η άλλη αντίληψη είναι εμπόδιο, είναι αναστάτωση, είναι κακή χρήση της φυσικής επιθυμίας για ανάπτυξη. 

Κάθε παιδί γεννιέται για να αναπτυχθεί και να γίνει ένα ολοκληρωμένο ανθρώπινο ον, γεμάτο αγάπη, συμπόνια, σιωπή. Δεν τίθεται ζήτημα σύγκρισης και ανταγωνισμού.

Η άλλη αντίληψη όμως, η πρώτη, σε αναστατώνει, επειδή η τάση να αναπτυχθείς, η τάση να απλωθείς, η τάση να γίνεις κάτι περισσότερο χρησιμοποιείται από την κοινωνία, από τα επενδυμένα συμφέροντα. Σου γεμίζουν το μυαλό, ώστε να νομίζεις πως αυτή η τάση είναι για να κάνεις περισσότερα χρήματα, αυτή η τάση σημαίνει να είσαι στην κορυφή με κάθε τρόπο. Όπου κι αν βρίσκεσαι, πρέπει να είσαι στην κορυφή. Λιγότερο απ' αυτό και θα νιώθεις πως δεν τα κάνεις καλά, θα νιώθεις ένα βαθύ σύμπλεγμα κατωτερότητας.

Όλη αυτή η αντίληψη παράγει ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας, επειδή σε θέλει να είσαι ανώτερος από τους άλλους. Σου διδάσκει τη σύγκριση και τον ανταγωνισμό. Σου διδάσκει τη βία. Σου διδάσκει πως η επιτυχία είναι ο στόχος. Έτσι, αναπτύσσεσαι με την τάση να είσαι κάποιος άλλος. 

Η κοινωνία έχει μετακινήσει το κεφάλι σου στα επίγεια πράγματα κι έχεις ξεχάσει εντελώς ότι το κεφάλι σου έχει μετακινηθεί. Και πρέπει να προσέχεις να μη χειραγωγείσαι από κανέναν, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει. Πρέπει να σώσεις τον εαυτό σου από τους ανθρώπους καλών προθέσεων, από εκείνους που σε συμβουλεύουν να κάνεις αυτό κι εκείνο.

Άκουσέ τους και ευχαρίστησέ τους. Δεν θέλουν να κάνουν κακό, αλλά το κάνουν. Άκου- σε μόνο την καρδιά σου. Αυτή είναι ο μόνος δάσκαλος. Στο αληθινό ταξίδι της ζωής, η διαίσθησή σου είναι ο μοναδικός δάσκαλος. Ένας σπόρος πρέπει να ταξιδέψει πολύ μέχρι να γίνει λουλούδι. Η κοινωνία όμως είναι πονηρή. Μετατρέπει τα φυσικά σου ένστικτα σε κοινωνική χρησιμότητα. Αυτά τα δυο μέρη σού δίνουν την αίσθηση ότι, όπου κι αν βρίσκεσαι, κάτι σου λείπει. Πρέπει να πετύχεις κάτι άλλο, να κατορθώσεις κάτι άλλο, να αναρριχηθείς. Τώρα χρειάζεται η ευφυΐα σου για να ξεκαθαρίσεις τι είναι φυσική σου τάση και τι είναι κοινωνική αντίληψη.

Ξέκοψε από τα σκουπίδια αυτών των κοινωνικών αντιλήψεων, για να μπορέσει η φύση να παραμένει καθαρή, αγνή και αμόλυντη. Και θ' αναπτυχθείς, θα ανθίσεις και μπορεί να βγάλεις τριαντάφυλλα ή μπορεί να βγάλεις κατιφέδες. 

Δεν θα είσαι ανώτερος αν βγάλεις τριαντάφυλλα ούτε θα είσαι κατώτερος αν βγάλεις κατιφέδες. Το ζήτημα είναι ν' ανθίσεις. Το ίδιο το άνθισμα σού δίνει βαθιά ευχαρίστηση. Όλη η ένταση, όλη η απογοήτευση εξαφανίζονται και σε τυλίγει μια βαθιά γαλήνη. Πρώτα όμως πρέπει να πετάξεις τα κοινωνικά σκουπίδια, αλλιώς θα συνεχίσουν να σε αποσπούν. Πρέπει να γίνεις πλούσιος, μα όχι οικονομικά. Ο πλούτος είναι κάτι άλλο. 

Ένας ζητιάνος μπορεί να είναι πλούσιος και ένας βασιλιάς όχι. 

Ο πλούτος είναι ποιότητα της ύπαρξης. 

Ο πλούτος είναι η αυθεντικότητά σου, 
η εντιμότητά σου, η αλήθεια σου, 
η αγάπη σου, η δημιουργικότητά σου, 
η ευαισθησία σου και η διαλογιστικότητά σου.

Αυτά είναι ο πλούτος σου.

Αυτά είναι ο αληθινός πλούτος.

Αυτά είναι η αληθινή δύναμη.