-Πως καταλαβαίνουμε ότι λειτουργούμε με υγιή τρόπο στις σχέσεις μας;

Μέρος 1ο

Νιώθετε να σέβεστε τον εαυτό σας;  Σε κάθε επιθυμία σας λειτουργείτε με τρόπο που αισθάνεστε εναρμονισμένα με τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σας;  

Αναγνωρίζετε αν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σας εκτιμώνται; Μπορεί, για παράδειγμα, να είστε άνθρωπος που σας ενδιαφέρει η ισότητα και η ισοτιμία, αυτό το χαρακτηριστικό συναντά την αρμονία στις σχέσεις σας;

Εκφράζετε την επιθυμία σας με τρόπο που η επικοινωνία σας συνδέει; Εκτιμώντας τον εαυτό σας, επικοινωνείτε με τρόπο που το αίτημά σας έχει αξία για σας. Ό,τι σας κάνει να νιώθετε ένα με το είναι σας, το εκφράζετε. Ό,τι επηρεάζει τα συναισθήματά σας θετικά ή αρνητικά, το επικοινωνείτε. Ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τα συναισθήματά σας θα είναι εκεί για να σας ακούσει, για να αλλάξει ό,τι δεν σας βοηθά να συνδεθείτε αρμονικά. 

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να επικοινωνήσουν, νομίζοντας ότι θα προκαλέσουν κάποιο ανεπανόρθωτο κακό στη σχέση. Στην πραγματικότητα όμως ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τη σχέση σας έχει ανάγκη να σας ακούσει, να μοιραστείτε μαζί του τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας για τη σχέση σας, για το πως νιώθετε σε αυτήν, όπως και να ακούσετε κι εσείς πως νιώθει ο άλλος άνθρωπος στη σχέση σας.

Σε μια σχέση όπου υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός, διάθεση για επικοινωνία, ισότητα και ισοτιμία, νιώθετε τρυφερότητα και κατανόηση, όπως και διάθεση να φροντίσετε τον εαυτό σας. Η αποδοχή που νιώθετε ο ένας για τον άλλον, η επιθυμία να δημιουργείτε στο σήμερα φροντίζοντας τη σχέση σας, σας βοηθά να αντέξετε την αλήθειά σας, ακόμα κι εκείνα τα κομμάτια που σας είναι δύσκολο να τα αποδεχτείτε. Αντέχοντας την αλήθειά σας, εξυγιαίνετε ό,τι μπορείτε να εξυγιάνετε.

Διαχωρίζετε την εκτίμηση από την επιβεβαίωση; 

Όταν επιβεβαιώνετε, ασχολείστε με τις ανάγκες του άλλου που νομίζετε ότι είναι δικές του, ενώ είναι δικές σας, στην προσπάθεια σας να επιβεβαιώσετε τον εαυτό σας. Όταν εκτιμάτε, ενδιαφέρεστε για τις ανάγκες του άλλου, τις οποίες τις νιώθετε επειδή σας ενδιαφέρει να συνδεθείτε, για αυτό και αναγνωρίζετε τι χρειάζεται ο άλλος για να παραμένει δεσμευμένος με τον εαυτό του και να τον εκτιμά.

Δεν έχουμε ανάγκη από επιβεβαίωση όταν αποχαιρετάμε την προσδοκία μας για το τέλειο υπεράνθρωπο παιδί που νομίζουμε πως θα έπρεπε να είμαστε και αποδεχόμαστε καθετί ανθρώπινο που μας χαρακτηρίζει. Κάθε τάση για επιβεβαίωση παρατείνει κάποιον έλεγχο, ενώ η επιθυμία για δέσμευση απελευθερώνει, γιατί εκτιμώντας και οι οδηγούνται στο δρόμο της επιθυμίας.

Όταν υπάρχει αρμονία με αυτό που είναι ο καθένας και επιθυμεί για τη ζωή του, στις δεσμεύσεις σας η δέσμευση με το είναι σας, με την δημιουργικότητά σας, με την επιθυμία σας για ζωή, ενισχύεται, κυλά, ρέει αρμονικά.

Αισθάνεστε να αναπτύσσεστε προσωπικά στο δικό σας δρόμο; 

Ανοίγεστε στη ζωή, λειτουργείτε πιο ανθρώπινα; Η ποιότητα των συναισθημάτων που νιώθετε, των σκέψεων που κάνετε, σας ωριμάζει, βοηθά το παιδί μέσα σας να μεγαλώνει με δημιουργικό τρόπο;

Για να δεσμευτούμε και να συνδεθούμε με τους άλλους ανθρώπους, χρειάζεται να δεσμευτούμε και να συνδεθούμε με το είναι μας. Να το γνωρίσουμε, να το σεβαστούμε. Αναγνωρίζοντας αυτό που είμαστε και εκτιμώντας το, αντιμετωπίζουμε κάθε μας τάση εγωκεντρισμού, απληστίας, έλλειψης ευγνωμοσύνης, κ.α. Ένας άνθρωπος, που ένα από τα χαρακτηριστικά του ήταν η αφοσίωση, ξόδευε την ενέργειά του αφοσιωμένος σε συναισθήματα που ανήκαν στο παρελθόν και τα επαναλάμβανε στο σήμερα.  Αυτό το ονόμαζε τραύμα, στην πραγματικότητα όμως ήταν εξάρτηση, καθήλωση και εγωκεντρισμός.  

Επιδιώκοντας την συνειδητοποίηση και την απελευθέρωση, εκτιμάμε το ότι στις σχέσεις μας αυτό που είναι τόσο ο ένας όσο κι ο άλλος αναπτύσσεται με ώριμο τρόπο. Ένα ζευγάρι, παρότι στην επικοινωνία τους υπήρχε συχνά ένταση λόγω του δυναμικού χαρακτήρα και των δυο τους, θαύμαζαν ο ένας τον άλλον, γιατί βοηθούσε ο ένας τον άλλον να εξελιχθεί σε αυτό που ήταν ο ίδιος και η ίδια.

Σε μια σχέση  αυτό που είμαστε αναπτύσσεται ή περιορίζεται από αυτό που είναι ο άλλος άνθρωπος, από τον τρόπο που διαχειρίζεται με υπευθυνότητα τα θέματα της ζωής του. 

Σε μια φιλική σχέση, μια φίλη πρόβαλε συχνά τις ανάγκες της στην άλλη, χωρίς να βλέπει πραγματικά τη φίλη της, γιατί περιόριζε τον εαυτό της να έχει μια περιορισμένη εικόνα για τον εαυτό της. Όταν η φίλη της είπε ότι αυτό που κάνει στον εαυτό της και επομένως και στην ίδια, λειτουργεί αρνητικά τόσο σε εκείνη όσο και στην ίδια και πολύ περισσότερο όταν έβαλε όρια, λέγοντάς της θα είναι καλό να συναντηθούν σε μια άλλη χρονική στιγμή, μπόρεσαν να επικοινωνήσουν και να δουν αν βοηθά και τους δυο τους η σχέση που έχουν στο να αναπτυχθούν σε αυτό που είναι.

Συνειδητοποιώντας τους ρόλους που κουβαλάει ο καθένας μας, τον τρόπο που ελέγχουμε τον εαυτό μας ώστε να επαναλαμβάνουμε σχήματα που μας περιορίζουν, αναγνωρίζοντας τις παγίδες που βάζουμε στον εαυτό μας, απαξίωσης, εξάρτησης, εγκατάλειψης, δυσπιστίας, συναισθηματικής στέρησης, μειονεκτικότητας, αποτυχίας, υποταγής, ανελαστικών στάνταρ, αυτονόητου δικαιώματος κ.α, και περνώντας μέσα από τα πένθη μας, αναλαμβάνουμε την ευθύνη να αποχαιρετήσουμε ό,τι δεν είναι δικό μας και να καλωσορίσουμε την αλήθειά μας. Αποχαιρετάμε τις αυταπάτες και το θόρυβο τους και καλοδεχόμαστε την αλήθεια που είναι αθόρυβη μεν αλλά τόσο ουσιαστική, ανθρώπινη και εναρμονισμένη με το είναι μας.

Αγγελική Μπολουδάκη