Τεχνική διαλογισμού αφύπνισης

Θέλω να μοιραστώ μια τεχνική διαλογισμού που προσωπικά έχω βιώσει ότι μπορεί να οδηγήσει κάποιον πολύ βαθιά, στην καθαρή εμπειρία της ύπαρξης.

🔸
ΒΉΜΑ ΠΡΏΤΟ:
Εγώ λοιπόν αυτό που κάνω σαν πρώτο βήμα είναι, να χαλαρώσω και πάρω μια άνετη στάση για το σώμα (που ξέρω ότι μπορώ να την κρατήσω για κάποιο διάστημα χωρίς να κουνηθώ),να σκανάρω το σώμα κομμάτι κομμάτι για να φύγει η ένταση (πατούσες, γάμπες, μηρούς, λεκάνη κλπ) και να κάνω λίγη συγκέντρωση στην αναπνοή, έτσι ώστε το μυαλό να σταθεροποιηθεί και να έχει την ηρεμία αλλά και την συγκέντρωση μετά να εισχωρήσει όσο πιο βαθιά γίνεται στην εμπειρία.

🔸
ΒΉΜΑ ΔΕΎΤΕΡΟ:
Αφού νιώσω ότι υπάρχει μια σχετική ηρεμία και παρουσία του νου, τότε πάω στο δεύτερο βήμα που έχει ως εξής:
Αφήνω την προσοχή μου εντελώς ελεύθερη να πάει όπου εκείνη θέλει και σε οτιδήποτε εμφανίζεται λέω σαν μάντρα στον εαυτό μου "Εγώ Είμαι". Είτε είναι σκέψη, είτε συναίσθημα, είτε ήχος από κάπου, δεν έχει σημασία, χρησιμοποιώ το κάθε ερέθισμα για να θυμίζω στον εαυτό μου ότι εγώ είμαι αυτός που το παρατηρεί αλλά ταυτόχρονα, ότι κάθε τι που συμβαίνει μου επιβεβαιώνει ότι υπάρχω. 

Χρησιμοποιώ εκείνη την στιγμή κάθε εμπειρία - όσο όμορφη ή άσχημη κι αν την θεωρεί το εγώ - για μόνο έναν σκοπό, να μου θυμίζει να είμαι αφυπνισμένος, να παρατηρώ με συνείδηση. Ακόμα και την αντίδραση σε μια εμπειρία, την χρησιμοποιώ κι αυτήν για να μου καθρεπτίσει την αλήθεια.

Αυτή η τεχνική ενισχύει "την αίσθηση του παρατηρητή", δημιουργεί έναν λόγο αν θέλετε για να μείνει η συνείδηση ξύπνια και να μην παρασυρθεί στον ύπνο και στην ταύτιση.

Είναι πολύ σημαντικό να το "χτίσουμε" αυτό και να αντιληφθούμε την σημασία του.  Χωρίς την συνεχή συνειδητότητα ο διαλογισμός μας πάντα θα είναι διακοπτόμενος και δεν θα μπορούμε να εισχωρήσουμε πραγματικά βαθιά σε αυτό που θέλουμε.

Είναι πολλές οι τεχνικές που χτίζουν την αίσθηση του παρατηρητή, όπως η παρακολούθηση της αναπνοής, η συγκέντρωση σε ένα mantra ή ένα οπτικό αντικείμενο κλπ αλλά ο λόγος που μου αρέσει η συγκεκριμένη τεχνική που προτείνω είναι γιατί, εν αντιθεση με τις άλλες, δεν αρνείται κάποιο κομμάτι της εμπειρίας μας (πχ τις σκόρπιες σκέψεις) αλλά τα αγκαλιάζει όλα και έτσι δεν χρειάζεται να παλεύουμε με κάτι για να μείνουμε συνειδητοί. 

Οτιδήποτε συμβαίνει μπορεί δυνητικά να είναι ένας καθρέπτης για την συνείδηση, να μας θυμίζει πως υπάρχουμε.

Αλλά ακόμα και να καταφέρουμε να είμαστε συνεχώς συνειδητοί στον διαλογισμό μας, δεν έχουμε φτάσει στην αλήθεια. Γιατί στην πρακτικότητα ούτε ο παρατηρητής υπάρχει. Υπάρχει μόνο αυτό που συμβαίνει στις αισθήσεις και στις σκέψεις. Δεν υπάρχει ούτε κάποιος που τα βιώνει αυτά ούτε που τα παρατηρεί. 

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση που δημιουργεί τον διχασμό ανάμεσα σε "Εμένα" και τον Κόσμο. Και εμείς θέλουμε την απόλυτη αλήθεια, να νιώσουμε ότι εμείς είμαστε μέσα στα πάντα και ότι τα πάντα είναι μέσα σε μας.

🔸
ΒΉΜΑ ΤΡΊΤΟ:
Οπότε προχωρώντας στην τεχνική, στο τελευταίο στάδιο, όταν νιώσουμε ότι έχει εγκατασταθεί ο παρατηρητής και δεν ξεχνιόμαστε, δεν χανόμαστε στις σκέψεις (με άλλα λόγια έχουμε την συνείδηση συνεχώς ενεργή) τότε πάμε στο τελευταίο βήμα:
Ρωτάμε τον εαυτό μας με όση μεγαλύτερη περιέργεια και ειλικρίνεια έχουμε:
"Ποιος παρατηρεί;"
"Τι είμαι;"
Και αφήνουμε τον εαυτό μας να νιώσει, με τι είναι ταυτισμένος. Μια αίσθηση πίσω από τα μάτια; μια αίσθηση στην καρδιά;
Αυτός που ακούει; αυτός που σκέφτεται;
Θα μπορούσε να είναι όλα αυτά και ακόμα παραπάνω, γιατί το Εγώ έχει γίνει μια συνήθεια χρόνων και υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα γύρω από τα οποία έχει χτιστεί αυτή η ταυτότητα, το Εγώ.

🔸
Εξετάζουμε το κάθε τι που μοιάζει σαν να είναι "Εγώ" και ρωτάμε ταυτόχρονα:
"Είμαι αυτό;
(αν ναι) "πως το ξέρω ότι είμαι αυτό;"
Και ψάχνουμε βιωματικές αποδείξεις για το αν είμαστε κάτι που αντιλαμβανόμαστε ή όχι!
Δεν πρέπει να μας πείσουν οι σκέψεις όπως:
"Είμαι η ψυχή", "είμαι το φως", "είμαι το τάδε όνομα" κλπ. 
Ακόμα και σκέψεις όμως "είμαι τα πάντα" ή "είμαι το σύμπαν" πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε απλά σαν σκέψεις - τίποτα παραπάνω!
Εμάς μας νοιάζει μόνο η εμπειρία της ελευθερίας και της αλήθειας, καμιά λεκτική απάντηση όσο ωραία κι αν ακούγεται!
Συνεχίζουμε λοιπόν να "κοιτάμε" (στρέφοντας την προσοχή) με περιέργεια, διαύγεια, ηρεμία και συγκέντρωση,σε οτιδήποτε νιώθουμε ότι είμαστε εκείνη την στιγμή...

🔸

Μπορούμε να σταματήσουμε όταν νιώσουμε ότι ο νους χάνει τις δυνάμεις του και χάνεται η όρεξη και η συγκέντρωση μας.
Επίσης να δηλώσω ότι υπάρχει πιθανότητα κάποιοι να αρχίσουν να νιώθουν πολύ έντονες ενέργειες, να έχουν οράματα, να νιώσουν την παρουσία κάποιας οντότητας κλπ. Ό,τι και να συμβεί, αν μας νοιάζει να δούμε την αλήθεια, δεν πρέπει να μας συνεπάρει, πρέπει σε κάθε εμπειρία να ρωτάμε "ποιος το βιώνει αυτό;", "σε ποιον εμφανίζεται αυτό;" και να ψάχνουμε να βρούμε αν το Εγώ υπάρχει ή όχι.
Το Εγώ μπορεί να παίξει άπειρα παιχνίδια για να μην δούμε πέρα από αυτό και πρέπει να έχουμε πολύ έντονη θέληση να μην παρασυρθούμε από τίποτα, να μην εγκαταλείψουμε μέχρι να είμαστε σίγουροι ότι είμαστε στην αλήθεια.
Αν κάποιος αφιερωθεί πραγματικά σε αυτήν την τεχνική, μπορεί να τον οδηγήσει σε μια πολύ απελευθερωτική κατάσταση, σας το εγγυώμαι.
Εύχομαι να φανεί σε κάποιον ενδιαφέρον και χρήσιμο, καλό βράδυ και καλή χρονιά!

🙏🏻

Mousavet Xara