Ο διαλογισμός είναι κατάλληλος για όλους τους ανθρώπους

Ο διαλογισμός είναι κατάλληλος για όλους τους ανθρώπους όμως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να κάνουν διαλογισμό.

 
Θα ήθελα να σας μιλήσω για  τις "φοβικές" εικόνες που αναδύονται στην εσωτερική μας οθόνη συνήθως κατά την διάρκεια μιας διαλογιστικής θεραπευτικής μεθόδου. Αυτές οι εικόνες είναι κωδικοποιημένα μηνύματα που έρχονται να μας δείξουν πράγματα για τον εαυτό μας.

Θυμάμαι την περίπτωση της Ελένης Μ. που έπρεπε να υποβληθεί σε παρακέντηση μυελού των οστών για να διαπιστωθεί αν είχε ακόμη λευχαιμία στο αίμα. Είχε προηγηθεί μια σειρά από χημειοθεραπείες και το άγχος της ήταν μεγάλο. Η διαδικασία που επρόκειτο να υποβληθεί ήταν επίπονη, επικίνδυνη και η αγωνία της έδενε το στομάχι κόμπο. 

Θα μάθαινε αν τα κακοήθη κύτταρα είχαν εγκαταλείψει οριστικά το σώμα της ή θα συνέχιζαν να την κατασπαράζουν και να την οδηγούν προς το θάνατο αργά και βασανιστικά. Αυτά ήταν τα λόγια της όταν ήρθε να με συναντήσει και να κάνει μαζί μου Νεοκρανιοϊερή θεραπεία. 

(Με την Νεοκρανιοϊερή θεραπεία μπαίνεις διαλογιστικά στο σώμα σου και βλέποντας το, ακούγοντας το σου δίνεται η ευκαιρία να το θεραπεύσεις.)

Με πολύ άσχημη ψυχολογία λοιπόν ξεκίνησε η θεραπευτική διαδικασία μαζί μου και αυτό που βίωσε ήταν πολύ ιδιαίτερο. 

Περιγράφοντας τη συνεδρία είπε:
Αρχικά ένα όμορφο όραμα βάλθηκε να με χαλαρώσει. Ταξίδευα σε όμορφα λιβάδια... Μετά ήρθε η μεγάλη στιγμή... Ξαφνικά, όπως το έβλεπα με την εσωτερική μου ματιά, παρουσιάστηκε, έξω από το σώμα μου, ένας ανθρώπινος σκελετός. Άρχισε να με πλησιάζει... Ολόλευκος και άρτιος...

Όσο πλησίαζε τόσο έτεινε να γίνει ίσος με το ύψος μου. Στο τέλος έγινε ένα μαζί μου και προσαρμόστηκε μέσα στο σώμα μου. Ήταν ο σκελετός μου. 

Ως δια μαγείας από τα λιβάδια και τις ραχούλες του οράματος είχα καταφέρει να μεταπηδήσω μες το σώμα μου και να αρχίσω να βλέπω με λεπτομέρειες τα πάντα...τα οστά, τα όργανα... Τα πάντα... Και το άλλο; Όλα λειτουργούσαν άψογα...

Στο τέλος, αφού περιηγήθηκα στα περισσότερα τμήματα του σώματος και έκανα διάλογο μαζί τους, ήρθε και η στιγμή να επισκεφτώ και τη σπονδυλική μου στήλη. 

Κι εκεί έγινε η αποκάλυψη. 
Γιατί ένα ποτάμι υγειών κυττάρων έρεε αρμονικά και γαλήνια σε όλο το μήκος της χωρίς ούτε ένα κακοήθες στοιχείο. 
Δεν άντεξα, δάκρυσα...
Δάκρυσα γιατί μάθαινα από τον εσωτερικό μου γιατρό πως ήμουν ήδη καλά, είχα θεραπευτεί και πως η ταλαιπωρία είχε ήδη λάβει τέλος. Τέρμα οι χημειοθεραπείες, τέρμα τα τρυπήματα, τέρμα τα νοσοκομεία...

Όταν τελείωσε η θεραπεία, άνοιξε τα μάτια και είπε: Είμαι μια χαρά, δεν έχω λευχαιμία! Είδα τον μυελό μου να ρέει και είναι πεντακάθαρος σαν γάργαρο νερό!

Την επόμενη όταν έγινε η παρακέντηση πανέτοιμη και χαλαρή δέχτηκε αμέσως τον πόνο που προκάλεσε η βελόνα στη μέση, τον έζησε και εξοικειώθηκε μαζί του. Τελικά, δεν της φάνηκε τόσο τραγική η εξέταση (την πρώτη φορά που είχε υποβληθεί σε παρακέντηση είχε νιώσει πολύ άσχημα και από τότε είχε τεράστια φοβία όταν θα ερχόταν η επέτειος της εξέτασης).

Σε λίγες ημέρες βγήκαν και τα αποτελέσματα. Με πήρε τηλέφωνο λέγοντας μου: Λευχαιμία μηδέν. Είμαι πάλι γερή και υγιής... μου το επιβεβαίωσαν, εγώ όμως ήδη το ήξερα από πριν...

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με τις "δύσκολες" εικόνες που αναδύονται. 

• Ένα σώμα πεταμένο άψυχο σαν κούκλα κάτι έχει να πει για τον τρόπο που φέρεσαι Εσύ στο σώμα σου… 
• Ένα κεφάλι που περιφέρεται αδιάφορο για το τι συμβαίνει στο υπόλοιπο σώμα κάτι έχει να δείξει για τον τρόπο που χρησιμοποιείς ή μάλλον σε χρησιμοποιεί το μυαλό σου… 
• Ένα παιδάκι εγκλωβισμένο μέσα σου, με κλειστά τα μάτια και ταλαιπωρημένο κάτι έχει να σου πει για την σχέση σου με το εσωτερικό σου παιδί…

Χιλιάδες εικόνες μπορούν να αναδυθούν και χιλιάδες μηνύματα μπορούν να δοθούν και σίγουρα αυτά δεν είναι ψυχωτικά επεισόδια…

Ο διαλογισμός είναι κατάλληλος για όλους τους ανθρώπους όμως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να κάνουν διαλογισμό. 

Χρειάζεται να μείνουν λίγο παραπάνω με τον φόβο τους, να κυκλοφορήσουν λίγο ακόμα αγκαζέ με την δυστυχία τους, να περιφέρουν τον πόνο τους δεξιά και αριστερά μέχρι να αποφασίσουν ότι αυτή η ζωή δεν τους αξίζει. Τότε είναι έτοιμοι να ανοίξουν την πόρτα του διαλογισμού. Όταν αποφασίσουν ότι χρειάζεται να αλλάξει η ζωή τους.

Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποια λόγια από τον OSHO.

«Μην καταδικάζετε, να μην καταδικάζετε ποτέ. 
Ένας καταδικαστικός νους δεν θα μπορέσει να κατανοήσει ποτέ τη ζωή. Μην κρίνετε ποτέ. Μην αξιολογείτε ποτέ. Να είστε ένας απλός παρατηρητής. 
Επειδή από τη στιγμή που θα κάνετε μια κριτική, μετά δεν θα επιτρέ­ψετε στο μυαλό σας να σας ανοιχτεί τελείως - η κριτική σας γίνεται εμπόδιο.»

namaste

despoina palamari