Συχνά στη ζωή τολμάμε να ξύσουμε μόνο την επιφάνεια της καθώς ο φόβος για το άγνωστου δεν μας επιτρέπει να παραδοθούμε ολοκληρωτικά σε αυτήν. Γιατί αν της παραδοθούμε χρειάζεται να περάσουμε την αλχημεία του θανάτου και της αναγέννησης και κάποιοι αυτό το θεωρούν πολύ επώδυνο. Έτσι κολλάμε στις άνετες ιστορίες μας για την αλήθεια, για το ποιοι είμαστε και τι είναι δυνατό να συμβεί στην ζωή.
Προτιμούμε να μένουμε κολλημένοι και στάσιμοι και να σπινθηρίζουμε που και που την φωτιά της ζωής παρά κυλήσουμε μαζί της με προθυμία, να πεθάνουμε και να γεννηθούμε σε αυτή τη ζωή, ξανά και ξανά και ξανά…
Κυκλοφορούμε για δεκαετίες εξαπατώντας τους εαυτούς μας, χωρίς καν να μας είναι συνειδητό, βυθισμένοι στους αυτοπεριορισμούς μας, φορώντας μια μάσκα που κρύβει τη στασιμότητα μας.
Είμαστε ότι επιτρέπουμε και γινόμαστε ότι με προθυμία ξεπερνάμε
Η σπίθα υπάρχει πάντα στην καρδιά και αν το θελήσουμε μπορεί να γίνει φωτιά και να κάψει τα καλούπια που έχουμε βάλει στη ζωή. Και η ζωή είναι πάντα εκεί , η πιο απαιτητική ερωμένη, αφού χαρίζεται μόνο στην αλήθεια και στην αγάπη.
Τι έγινε; Θα τολμήσεις να ζωντανέψεις πάλι
Θα τολμήσεις να της παραδοθείς;
Να παραδοθείς πρώτα στην αλήθεια σου και μετά σ’ εκείνην;
Τι είναι αυτό που σε κάνει να εμμένεις στο ψέμα;
Να εμμένεις στον πόνο, στον φόβο και στην δυστυχία;
Τι είναι αυτό που σε κάνει να κομματιάζεσαι και να συγκρούεσαι μέσα σου;
Γιατί δεν τολμάς να κανείς έρωτα στη ζωή ολοκληρωτικά;
Να βουτήξεις μέσα της με όλο σου το είναι, με όλη σου την Ψυχή.
Αυτή εδώ η εμπειρία με τον covid ήρθε να σε σπάσει, να σε σμιλέψει για να σου δείξει τις άπειρες δυνατότητές σου. Να σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ζωή, ότι είσαι αγάπη, ότι είσαι η σπίθα που ψάχνει τη ρωγμή για να ακτινοβολήσει προς τα έξω το φως.
Οπότε σπάσε!!!
Αφήσου να σε σπάσει η ζωή. Να σε μαλακώσει.
Να σε κάνει να δεις το «σπίτι» μέσα σου…
Και με εμπιστοσύνη να οδηγηθείς σε μια μεγαλύτερη και πιο ολοκληρωμένη εμπειρία.
namaste
despoina palamari
