Πως μπορούμε να αποκαταστήσουμε τις πρώιμες πληγές μας.

Αν μας είχαν παραμελήσει όταν ήμαστε βρέφη, καθώς μεγαλώνουμε νιώθουμε μια τεράστια πείνα για άγγιγμα, αγάπη και πλήρωση. 

Η αμέλεια των γονιών μας εγκαθιδρύει το φόβο της έλλειψης σε κάθε ίνα της ύπαρξής μας, μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι τίποτα δεν είναι αρκετό.

Από εδώ πηγάζουν πολλοί καταναγκασμοί σε σχέση με τη λήψη τροφής, τα κίνητρα και τη συμπεριφορά, ενοχλητικές εμμονές, με συχνά παράλογες ιδέες και πεποιθήσεις, παρορμήσεις και επιθυμίες που ψάχνουν απεγνωσμένα για διέξοδο ή απελευθέ­ρωση. Αυτή είναι η πηγή πολλών καταναγκασμών, ιδεοληψιών και εξαρτήσεων.

Κάτι άλλο που μπορεί να κάνουμε στην προσπάθειά μας να προστατέψουμε το πολύτιμο απόθεμα ζωτικότητας που διαθέτουμε, είναι να στραφούμε προς τα μέσα και να απομακρυνθούμε από τη ζωή, που αποτελεί την κύρια πηγή της ζωτικότητας. Ή, στην προσπάθειά μας να κερδίσουμε τη ζωή που μας αρνήθηκαν, η επιδίωξη της από­λαυσης μπορεί να μετατραπεί σε εμμονή, και να σπαταλάμε τη δύ­ναμη της ζωής μας βιώνοντας οργιαστικές απολαύσεις δεξιά κι αριστερά.

Και τα δύο μονοπάτια αποτελούν απόρροιες της ήδη πληγωμένης και αλλοτριωμένης σχέσης μας με τη ζωή.

Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, η σεξουαλικότητά μας υποφέρει. Μπορεί να μην είμαστε σε θέση να πετύχουμε υψηλά επίπεδα διέγερσης. Ή μπορεί να δίνουμε πάρα πολύ μεγάλη σημασία στη σεξουαλική επί­δοση και στους μηχανισμούς του οργασμού ενώ, συγχρόνως, αδυνα­τούμε να αναπτύξουμε σχέσεις που χαρακτηρίζονται από οικειότητα και αγάπη.

Η θεραπεία, οι ταντρικές σεξουαλικές ασκήσεις, η γιόγκα, η δου­λειά με τον εσωτερικό ιστό του σώματος και η συναισθηματική θερα­πεία αποτελούν ορισμένες από τις θεραπευτικές μεθόδους με τις οποί­ες μπορούμε να αποκαταστήσουμε τις πρώιμες πληγές μας.

Μπορού­με να ανοίξουμε τα τσάκρα και να αποκτήσουμε ξανά θετική σχέση με τη σαρκική επιθυμία, την απόλαυση και το σώμα. Η σαρ­κική επιθυμία, η απόλαυση και το σώμα δεν είναι εχθροί μας. Ο ασκητισμός που αρνείται τη ζωή είναι η μισή αλήθεια των μισών εκείνων ανθρώπων που μπορεί να αγιοποιήθηκαν αλλά, σίγουρα, δεν ολοκληρώθηκαν. Όπως και η σαρκική επιθυμία, η απόλαυση και το σώμα δεν αποτελούν την υπέρτατη απάντηση. Ας τα αφήσουμε να γίνουν φίλοι μας, και αυτό θα είναι αρκετό.

Η δυσπιστία που τρέφουμε για τη ζωή και το σώμα προκαλεί πό­νο και φόβο. Αυτή η δυσπιστία κρύβεται πίσω από τις μάταιες προσπάθειές μας να ελέγξουμε ή να εκμεταλλευτούμε τις εμπειρίες μας. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν μπορούμε να ανεχτούμε το ενεργειακό φορτίο της διέγερσης ή τις απαιτήσεις που δημιουργεί η οικειότητα. Δεν μπορούμε να παραδοθούμε στην αγάπη.

Γιατί δεν επιτρέπετε στον εαυτό σας να χάσει τον έλεγχο;

Αφήστε τον εαυτό σας να καταναλω­θεί στη χαρούμενη φωτιά της αγάπης και της σωματικής απόλαυσης. Αφήστε τη ζωή να σας διαπεράσει!

Margot Anand

“Η Τέχνη της Καθημερινής Έκστασης”