βλέπω μέσα τους την ψυχή σου να δακρύζει…
Μη τρελαίνεσαι… μη πικραίνεσαι…
Είναι όμορφη η ζωή…
Ναι! Δε λέω, μπορεί κάποιες στιγμές
να σε γεμίζει πληγές
γιατί έχει τα πάνω της και τα κάτω της,
έχει το φως και τα σκοτάδια της…
Όμως σκέψου πόσες φορές νύχτωσε και πόσες ξημέρωσε στη ζωή σου;
Η Ζωή δεν σταματάει πουθενά μάτια μου
κι όσο φρενάρεις τα συναισθήματα σου
όσο χτίζεις φυλακές μες το μυαλό σου
όσο βουλιάζεις στην δυστυχία σου
τόσο περισσότερο θα χάνεις τις ανάσες σου…
Μην ακούς τους ηττοπαθείς και τους παραδομένους
που έχουν μάθει να βαλτώνουν
μέσα στα ερπετικά τους βήματα
δεν έχουν μάθει να κυλάνε στη ζωή
δεν έχουν τη διάθεση να γνωρίσουν, να γευτούν, να ζήσουν…
Και μη νομίζεις ότι προσπαθώ να σου κάνω το “Δάσκαλο”
Απλά Σε Νιώθω γιατί κι εγώ έχω περπατήσει πολλές φορές σε σκοτεινά μονοπάτια…
Ένα όμως έμαθα προχωρώντας
να μουντζώνω τη δυστυχία μου
και να περπατάω με το κεφάλι ψηλά
ώστε κανένας να μη μπορεί να με γονατίσει…
namaste!
despoina palamari
