Κάθε κοινωνία θέλει να παραμείνετε σεξουαλικά πεινασμένοι

Η μέση πνευματική ηλικία της ανθρωπότητας είναι τα δώδεκα. Είναι απίστευτο το ότι οι άνθρωποι μένουν κολλημένοι σε τέτοια μικρή ηλικία. Τί συμβαίνει, και γιατί στα δώδεκα, δε­κατρία, δεκατέσσερα; Επειδή αυτή είναι η ηλικία κατά την οποία το σεξ ωριμάζει μέσα σας, και καμία κοινωνία δεν θέλει να προχωρήσετε πέρα από αυτό το σημείο. 

Κάθε κοινωνία θέλει να παραμείνετε σεξουαλικά πεινασμένοι, επειδή ένα σεξουαλικά πεινασμένο άτομο είναι πολύ χρήσιμο γι’ αυτή την αρρωστημένη κοινωνία. 

Ένα σεξουαλικά πεινασμένο άτομο μπορεί να καθοδηγηθεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση πολύ εύκολα επει­δή βράζει μέσα του. Μπορείτε να τον κάνετε να κυνηγήσει τα χρήματα: τα χρήματα θα είναι το σεξ του, και όλη του η σεξου­αλική ενέργεια, η οποία είναι πεινασμένη, θα στραφεί προς τα χρήματα. Μετά τα χρήματα θα γίνουν ο αγαπημένος του, ο Θεός του, και για όλη του τη ζωή, θα τρέχει πίσω από τα χρήματα. Και φυσικά, το σεξ θα τον στοιχειώνει επειδή τα χρήματα δεν μπο­ρούν να το ικανοποιήσουν. Μπορείτε να μαζέψετε όσα χρήματα θέλετε, όμως πώς μπορούν να ικανοποιήσουν τη βασική σας ορ­μή; Η κοινωνία έχει εκτρέψει την επιθυμία σας και σας έχει δώ­σει έναν αντιπερισπασμό- σας έχει δώσει ένα παιχνίδι.

Και έτσι ξεκινάμε από την αρχή: το παιδί κλαίει, θέλει γάλα, και του δίνουν μια πιπίλα! Και το καημένο το παιδί αρχίζει να ρουφάει την πιπίλα και πιστεύει ότι είναι το στήθος της μητέ­ρας. Πόσο κακοί μπορούμε να γίνουμε; Αυτό είναι καθαρή κα­κία! Φέρεστε πολιτικά στο καημένο το παιδί, διπλωματικά, ύπουλα. Το καημένο το παιδί δεν έχει ακόμη την αντίληψη, για να μπορέσει να κάνει μια διάκριση ανάμεσα στην πιπίλα και το στήθος· έχει εξαπατηθεί. Τώρα, αν αργότερα αυτό το παιδί δεν σεβαστεί τη μητέρα του, μισήσει τη μητέρα του, δεν θα είναι περίεργο.

Μπορείτε να πάτε σε οποιονδήποτε ψυχαναλυτή και να τον ρωτήσετε, «Ποιό είναι το θεμελιώδες πρόβλημα κάθε ατόμου;» και θα εκπλαγείτε όταν μάθετε ότι δεν θα σας πει τίποτε για νεύρωση, ψύχωση, σχιζοφρένεια, υστερία και τα λοιπά. Αν τον ρωτήσετε, «Ποιό είναι το θεμελιώδες πρόβλημα κάθε ψυ­χολογικά διαταραγμένου ατόμου;» θα σας πει, «Η μητέρα». Γιατί η μητέρα όμως; Επειδή εκείνη ήταν η πρώτη που άρχισε να εξαπατά το παιδί. Ήταν η πρώτη γνωριμία του παιδιού με τον κόσμο, και τώρα δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανένα. Δεν μπορεί να εμπιστευτεί ούτε την ίδια του τη μητέρα, πώς μπορεί να εμπιστευτεί κάποιον άλλο; Και όταν το παιδί έκλαιγε και ήθελε να το πάρουν αγκαλιά, εκείνη δεν ήταν διαθέσιμη. Ένα παιδί χρειάζεται ζεστασιά όσο χρειάζεται και γάλα, είναι μια βαθιά φυσιολογική ανάγκη του παιδιού.

Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικό γεγονός ότι αν δοθεί σε ένα παιδί τροφή αλλά όχι η ζεστασιά του σώματος, θα μαρα­ζώσει και θα πεθάνει. Ή ακόμη κι αν επιζήσει θα παραμείνει καθυστερημένο, μη υγιές για όλη του τη ζωή· κάτι θα του λεί­πει. Δεν χρειάζεται μόνο το γάλα της μητέρας, χρειάζεται και τη ζεστασιά του στήθους της μητέρας, τη ζεστασιά του σώμα­τος της μητέρας. Αυτή η ζεστασιά θεωρείται τώρα απολύτως θεμελιώδης, απολύτως αναγκαία.

Όμως όταν το παιδί κλαίει δεν μπορεί να πει, «Μαμά, θέλω να με αγκαλιάσεις», επειδή δεν έχει γλώσσα ακόμη. Κλαίγοντας όμως λέει, «Αγκάλιασέ με, φίλησέ με, χάιδεψέ με, άφησέ με να έρθω κοντά σου». Και του δίνετε ένα αρκουδάκι, ή του δίνετε ένα παιχνίδι για να ασχοληθεί. Το εξαπατάτε από την πρώτη στιγμή: θέλει κάτι, λαμβάνει κάτι άλλο. Έτσι διαστρε­βλώνουμε.

Όταν ένα παιδί φτάσει σε σεξουαλική ωριμότητα, αρχίζου­με να του δίνουμε φιλοδοξίες. Αρχίζουμε να του λέμε, «Να εί­σαι πρώτος στο πανεπιστήμιο, να είσαι πρώτος στο σχολείο, να είσαι πρώτος! Όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, πρέπει να είσαι πρώτος». Ξεκινάμε μια μεγάλη επιθυμία στο μυαλό του να είναι πρώτος παντού’ έτσι δίνουμε μια νέα κατεύθυνση στη σεξουαλική του ενέργεια.

Η κοινωνία προσπαθεί να εκτρέψει τις σεξουαλικές του ενέρ­γειες. Αρχίζουμε να του λέμε, «Αν δεν αποκτήσεις ένα μεγάλο αυτοκίνητο, ένα μεγάλο σπίτι, πολλά χρήματά στην τράπεζα, είσαι η αποτυχία προσωποποιημένη». Αρχίζει να κυνηγάει τα μεγάλα πράγματα. Ίσως να μην χρειάζεται ένα μεγάλο σπίτι. Και μάλιστα ένα μικρότερο σπίτι μπορεί να είναι πολύ πιο όμορ­φο επειδή μπορεί να διατηρηθεί πιο καθαρό, και οι ανάγκες του δεν είναι τόσο πολλές ώστε να πρέπει να έχει ένα μεγάλο σπίτι με πολλά δωμάτια. 

Όμως, έχει εμφυτευτεί η ιδέα στο μυαλό του ότι, «αν δεν έχεις ένα μεγάλο, επιβλητικό σπίτι, είσαι αποτυχη­μένος». Τώρα το μεγάλο σπίτι γίνεται το σύμβολο της εκπλή­ρωσής του, τα χρήματα στην τράπεζα γίνονται το σύμβολο της εκπλήρωσής του, αλλά δεν είναι παρά άδεια σύμβολα. Βαθιά μέ­σα του είναι ανεκπλήρωτος, βαθιά μέσα του επιθυμεί. Η συνεί­δησή του, τού λέει συνεχώς, «Να είσαι φυσικός, άφησε τις φυσι­κές σου ενέργειες να ρέουν με έναν φυσικό, αυθόρμητο τρόπο».

OSHO

Το SEX μετράει