Μια κοινωνία που δεν βασίζεται στους πνευματικούς νόμους είναι σαν ένα τέλμα που γεννά μόνο κουνούπια.

Οι ακαλλιέργητοι άνθρωποι είναι στις ρίζες της ζωής, εργάζονται ας πούμε κάτω από τη γη. Οι κοινοί άνθρωποι εργάζονται στον κορμό, αφήνουν να περάσει από μέσα τους την πρώτη ύλη που άλλοι θα μετατρέψουν.

Οι άνθρωποι με ταλέντο αντιπροσωπεύουν τα κλαδιά, που στέλνουν αυτή την ύλη στα φύλλα και, όταν επεξεργαστεί, την ξανακατεβάζουν στις ρίζες, παίρνουν για να δώσουν, ασχολούνται με τις ανταλλαγές.

Οι ιδιοφυΐες είναι τα μπουμπούκια απ' όπου βγαίνουν τα φύλλα, εκεί αρχίζει η μεγάλη εργασία: η επεξεργασία του ακατέργαστου χυμού χάρη στις ακτίνες του ήλιου.


Οι άγιοι είναι τα λουλούδια του κοσμικού δέντρου. Με τα χρώματά τους, την ομορφιά τους, τα αρώματα τους, ελκύουν τις πεταλούδες, τα έντομα, τα πουλιά, τους ανθρώπους. Το πεπρωμένο τους είναι να δώσουν καρπούς. Χάρη σ’ αυτούς η ζωή γίνεται αγνή και όμορφη.

Οι μεγάλοι Δάσκαλοι είναι οι καρποί του κοσμικού δέντρου, η ουράνια τροφή, «το μάννα που ήρθε από τον Ουρανό», έχουν τη γλυκύτητα όλων των χυμών.

Όμως όπως υπάρχει μια ένωση ανάμεσα στον κορμό και τα λουλούδια, ανάμεσα στα κλαδιά και τα φύλλα το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο όπου το φυσικό σώμα είναι ενωμένο με το πνεύμα, η καρδιά με την ψυχή και ο νους με το αιτιατό σώμα. Γι’ αυτό υπάρχουν ανταλλαγές και ένας στενός δεσμός μεταξύ των ακαλλιέργητων και των μεγάλων Δασκάλων, μεταξύ των κοινών ανθρώπων και των άγιων, και μεταξύ των ανθρώπων με ταλέντο και των ιδιοφυιών.

Δεν εξαρτάται από μας να εξαφανίσουμε τους κακούς, μόνο ο Θεός είναι εκείνος που αποδίδει δικαιοσύνη. Εμείς, οφείλουμε να ασχολούμαστε μόνο με το καλό, να μελετάμε, να εργαζόμαστε για το καλό. Όσο αυξάνουμε την πνευματική δύναμη του καλού, τόσο οι κακοί θα περιοριστούν από αυτήν. Οι ανώτερες δυνάμεις μπορούν να μετατρέψουν τους κακούς, όμως εμείς είμαστε ανίκανοι να τους μετατρέψουμε. 

Θα σας πω μάλιστα ότι οι άνθρωποι κάνουν λάθος όταν φαντάζονται ότι θ’ απαλλαγούν από έναν εγκληματία σκοτώνοντάς τον. Όταν ένα υγρό που βρωμάει είναι κλεισμένο μέσα σ’ ένα μπουκάλι, η μυρωδιά δε βγαίνει, αλλά μόλις το ανοίξετε η μυρωδιά κατακλύζει όλη την ατμόσφαιρα. Με τον ίδιο τρόπο, όσο ο εγκληματίας είναι ζωντανός, μένει κλεισμένος μέσα στο σώμα του, μόλις όμως πεθάνει, το πνεύμα του ελευθερώνεται, σκορπίζεται και επισκέπτεται πολλούς ανθρώπινους εγκεφάλους για να τους επηρεάζει.

Δεν πρέπει να τιμωρούμε με θάνατο τους εγκληματίες εξαιτίας των συνεπειών που αυτό φέρνει στο αόρατο επίπεδο. Εμείς πρέπει να οργανώσουμε τις συνθήκες της ζωής ώστε να μην υπάρχουν πια κακοποιοί. Μια κοινωνία που δεν είναι θεμελιωμένη πάνω σε πνευματικούς νόμους είναι σαν ένα τέλμα και ένα τέλμα δεν μπορεί να γεννήσει παρά κουνούπια.

Omraam Mikhael Aivanhov
Το δέντρο της Γνώσης 

του Καλού και του Κακού