Το μυστικό της όποιας επιτυχίας είναι ο έρωτας.
Να αγαπάς αυτό που κάνεις, να είσαι παθιασμένος, ερωτευμένος. Να χάνεσαι με τις ώρες στο αντικείμενο του πόθου σου, να δίνεις χρόνο, χρήμα, δυνάμεις, όρεξη, τον ύπνο και το ξύπνιο σου. Να κοιμάσαι και να ονειρεύεσαι το στόχο σου, να κάνεις μαξιλάρι το όραμά σου.
Αν βρεις το χάρισμά σου και το αγκαλιάσεις, σίγουρα θα σε εκτοξεύσει και ο Θεός και η ζωή και τα πάντα.
Θα βρεθούν άνθρωποι, καταστάσεις, κανάλια, ραδιόφωνα, εκδοτικοί οίκοι, μαγαζιά, εταιρίες, γνωριμίες, τυχαίες συναντήσεις και συγκυρίες που θα σε οδηγήσουν στην απογείωση. Μα εσένα δεν θα σε νοιάζει αυτό! Εσύ εκεί, με προσήλωση στον έρωτά σου!
Μπαίνεις στο ποτάμι αυτό της δημιουργικότητας, και αφήνεσαι να σε πάει. Και ξέρεις ότι το ποτάμι «δεν γυρίζει πίσω». Και κοιτάς μόνο μπροστά με χαρά, παρόλο που κάποιες σκέψεις και πεποιθήσεις του παρελθόντος – του τύπου «μα ίσως αποτύχω», «μα σίγουρα θα τα καταφέρω;» «κι αν κάτι στραβώσει, τι θα κάνω;» κλπ- ίσως θέλουν να ανακόψουν την πορεία σου.
Ένα άλλο μυστικό των επιτυχημένων ανθρώπων, σε όποιο τομέα της ζωής, είναι, ότι δεν επιδιώκουν την επιτυχία!! Ζουν τη στιγμή! Ζουν αυτό που αγαπούν και δίνονται σ’ αυτό με μεράκι. Και επειδή ακριβώς δημιουργείται ένας συντονισμός με το Θεό, όλα γίνονται αβίαστα.
Δεν σφίγγεσαι για το χάρισμά σου.
Βγαίνει μόνο του. Εσύ είναι σαν να παίζεις, ενώ στην πραγματικότητα μεγαλουργείς.
Όταν ο Θεός έκανε τον κόσμο, δεν πιέστηκε, δεν «έσπασε το κεφάλι Του» να βρει λύσεις, σχέδια, τρόπους. Πρόκειται για ροή ενέργειας, ξεχείλισμα καρδιάς, ξέσπασμα ορμής, έκρηξη ηφαιστείου.
Μου λέει ένας «πού τα σκέφτεσαι αυτά που λες;»
«Μα δεν τα σκέφτομαι! Έρχονται. Όταν είναι να μιλήσω ή να γράψω, δεν σκέφτομαι. Απλά αφήνομαι, και μιλάω, και … ακούω μερικές φορές κι εγώ για πρώτη φορά κάτι πράματα που λέω, και γελάω, διότι δεν τα είχα σκεφτεί να τα πω. Είναι αυτό που λέμε «μου ήρθε μια ιδέα». Από πού ήρθε; Από εκείνη τη δεξαμενή την ακένωτη, την ατέλειωτη και μεγάλη, την θεϊκή. Έμπνευση.
Όταν ένας εμπνευσμένος σεφ μαγειρεύει, τι κάνει στην πραγματικότητα; μεγαλουργεί κι αυτός, στον δικό του τομέα. Σα να μπαίνει σε ένα σύννεφο, σε μια νεφέλη δημιουργική, κι αυτή τον πάει ψηλά κι όλο ψηλότερα, ενώ αυτός πατάει στέρεα στη γη. Είναι εδώ, είναι κι εκεί, στο μεγαλείο και τη δόξα. Κρατά στα χέρια του αλεύρια, και βούτυρα, και γάλατα και αυγά, και μέσα από απλά και ταπεινά υλικά, δημιουργείται κάτι μαγικό και εξαίσιο που μεταδίδεται και σε όλους μας.
Μεταδοτικότητα!
Συνήθως όλα τα χαρίσματα δίνονται για να μοιραστούν με όλους! Είναι για να πιούν όλοι απ’ το κρασί αυτό της χαράς! Γι’ αυτό και οι άνθρωποι που θέλει ο Θεός να κάνει εργαλεία της αγάπης Του, έχουν συνήθως αυτό το γνώρισμα: σκορπάνε αγαπητικά αυτό που κάνουν στο… σύμπαν. Αγγίζουν πολλούς, κοινοποιούν παντού, μοιράζονται με την ανθρωπότητα, πείθουν μάζες, τραβάνε νέους και μεγάλους, μαγνητίζουν και ελκύουν.
Δεν το επιδιώκουν με το ζόρι όλο αυτό, αλλά γίνεται.
Είπαμε, όπου ζόρι, εκεί δεν έχουμε χάρισμα, μα κάτι ψεύτικο που σύντομα θα σβήσει και θα αποκαλυφτεί. Το αληθινό χάρισμα «προδίδεται» από μόνο του, σαν τα λουλούδια που, και κρυμμένα, μοσχοβολούν. Σαν το φρεσκοψημένο κέικ που σου σπάει τη μύτη.
Καλλιτέχνες, αθλητές, μουσικοί, ποιητές, συγγραφείς, ομιλητές, θεραπευτές, ηθοποιοί, γονείς, δικηγόροι, άνθρωποι από όλα τα επαγγέλματα.
Όλοι καλούμαστε να ζήσουμε το χάρισμά μας!
Με έρωτα όμως!! Όχι με μιζέρια. Όχι απλά για το μεροκάματο και την επιβίωση.
~Π. Ανδρέας Κονάνος
