Ανδρειοσύνη: Η Γενναιότητα της Καρδιάς

Ζήσε με Ανδρεία, κέρδισε τον Εαυτό σου
 

Ο ανδρείος άνθρωπος δεν είναι κάποιος παρορμητικός, μη σκεπτόμενος άνθρωπος που τον χαρακτηρίζει η αφοβία και η εγωικότητα. Είναι ένας πολεμιστής του φωτός και της αγάπης. 

Δρα τις περισσότερες φορές για το γενικό καλό και δεν έχει ανάγκη ν' αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Δεν διψά για αναγνώριση αλλά για την αλήθεια. Αυτήν άλλωστε έχει για σύμμαχο του σε κάθε του βήμα.

Μπορεί να περπατά στο μονοπάτι του έχοντας τη δύναμη να αντιστέκεται στους πειρασμούς, στους φόβους και σε ότι άλλο παρουσιάζεται σαν εμπόδιο για να τον βγάλει από το δρόμο που εχει ορίσει η ψυχή του.

Ζει στο τώρα και κυλάει στο ποτάμι της ζωής γνωρίζοντας πως σε κάθε στιγμή εχει την ικανότητα της επιλογής. Ξέρει ότι κανείς δεν μπορεί να του επιβάλλει τίποτα αν ο ίδιος δεν το επιτρέψει και αυτό του δημιουργεί εσωτερική ηρεμία. Έχει το θάρρος να ζει την ζωή του ολοκληρωτικά χωρίς συμβάσεις και εκπτώσεις γιατί ξέρει ότι αυτά είναι για τους δειλούς. Μπορεί κάποια στιγμή να λυγίσει, να κλάψει αλλά κοιτά κατάματα τον πόνο του και συνεχίζει.

Είναι συνειδητοποιημένος για το ποιος είναι και που θέλει να πάει. Το άγνωστο δεν τον τρομάζει αλλά δεν τον χαρακτηρίζει η αφοβία. Βλέπει τους φόβους του και δεν τους αφήνει να τον ακινητοποιήσουν. Τους αντιμετωπίζει και προχωρά. Άλλωστε όπως λέει ο Osho αυτή είναι η διαφορά του δειλού από τον θαρραλέο. 

Ο θαρραλέος, ο ανδρείος ο άνθρωπος, προχωρά στη ζωή παρ’ όλους τους φόβους του. Τίποτα δεν τον σταματά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι πράξεις ή τα λόγια του χαρακτηρίζονται από έπαρση. Ο πραγματικά ανδρείος άνθρωπος, που έχει αντιμετωπίσει τον εαυτό του επανειλημμένα δεν καυχιέται για τα "ανδραγαθήματα" του.

Μπορεί κάποια στιγμή να ξεφύγει από το μονοπάτι του, μπορεί ακόμα και να πληγώσει τους ανθρώπους που αγαπά όμως η ανδρειοσύνη του θα τον κάνει να δει τα λάθη του, να κοιτάξει για άλλη μια φορά τον εαυτό του, να ζητήσει συγνώμη και αφού συγχωρήσει και εκείνον τον ίδιο, να επανέλθει στο δρόμο του συνειδητά. Και θα συνεχίσει να προχωρά με ταπεινότητα στον δρόμο της καρδιάς, στον δρόμο της αγάπης γιατί ξέρει ότι αυτή είναι η ουσία της Ζωής.

Έχει το σθένος να υπερασπίζεται μια ιδέα ή μια επιθυμία του, ακόμα κι αν στους περισσοτέρους μπορεί να φαίνεται γελοία ή απραγματοποίητη ή τρελή, γιατί έχει μάθει να ακούει την καρδιά του. Παίρνει τις αποφάσεις του με θάρρος χρησιμοποιώντας κάποτε τη λογική και κάποτε την "τρέλα" του και κοιτά το παρελθόν του μόνο αν χρειάζεται να μάθει κάτι από αυτό.

Υπάρχει μια πολύ όμορφη παραβολή του Σέρεν Κίρκεγκααρντ:
"Μια φορά υπήρχε ένας βασιλιάς που αγάπησε μια ταπεινή κοπέλα. Ο βασιλιάς ήταν τόσο δυνατός και καθιερωμένος που δεν μπορούσε να την παντρευτεί χωρίς ν ’ αναγκαστεί να εγκαταλείψει το θρόνο του. Αν την παντρευόταν, ήξερε ότι θα του ήταν για πάντα ευγνώμων. Του πέρασε όμως από το νου, ότι κάτι θα έλειπε από την ευτυχία της. Θα τον θαύμαζε και θα τον ευγνωμονούσε πάντοτε, αλλά θα ήταν ανίκανη να τον αγαπήσει, επειδή η ανισότητα μεταξύ τους ήταν πολύ μεγάλη και ποτέ δεν θα μπορούσε να ξεχάσει την ταπεινή της καταγωγή και το χρέος της ευγνωμοσύνης της.

Αποφάσισε λοιπόν να κάνει κάτι άλλο. 
Αντί να την κάνει βασίλισσα, εκείνος θα απαρνιόταν το βασιλικό του αξίωμα. Θα γινόταν ένας κοινός πολίτης κι ύστερα θα της πρόσφερε την αγάπη του. Αλλά αν το έκανε καταλάβαινε πως έπαιρνε μεγάλο ρίσκο. Θα έκανε κάτι που στα μάτια των πολλών θα φαινόταν τρελό, ίσως και στα δικά της μάτια. Θα έχανε το βασιλικό του αξίωμα, αλλά μπορεί να έχανε κι εκείνην, ιδιαίτερα αν απογοητευόταν που δεν θα γινόταν βασίλισσα Παρόλ’ αυτά αποφάσισε να το ριψοκινδυνέψει. 

Πίστευε ότι ήταν καλύτερα να ριψοκινδυνέψει τα πάντα για να κάνει την αγάπη δυνατή..."

Αναζητώντας, ψάχνοντας κάποιος τον εαυτό του, την αλήθεια, το Θεό, πολλές φορές έρχεται η στιγμή να ριψοκινδυνέψει. Η λογική του τότε θα του πει: Τι πας να κάνεις; Εκείνος που εχει ανδρεία, έχοντας επαφή με την καρδιά του, ριψοκινδυνεύει τα πάντα. Ακόμα κι αν η πιθανότητα να κατακτήσει την αγάπη, τη ζωή είναι ελάχιστη. 

Ο άνθρωπος που αγαπά τη Ζωή και τη μυστηριακή δύναμη της ξέρει ότι κάποιες φορές πρέπει να τα παίξει όλα για όλα. Να ριψοκινδυνέψει επανειλημμένα, ξεφεύγοντας από τα πρέπει, τα γιατί και τα θα πριν φτάσει στην απόλυτη αγάπη, το Θεό.

namaste
despoina palamari