Οι αλχημιστές του Μεσαίωνα, οι Ροδόσταυροι, έδειξαν την εξελικτική διαδικασία πολύ έξυπνα: ο σοφός φτιάχνει τη φιλοσοφική λίθο τοποθετώντας το δέντρο της ζωής του μέσα σ’ ένα κάδο γεμάτο από το ελιξίριο της ζωής. Αυτό θερμαίνεται συνεχώς από τη φωτιά του δράκου, τη σεξουαλική ενέργεια, για να κάνει το δέντρο να ανθίσει.
Ας αντιμετωπίσουμε τη σεξουαλική ενέργεια σαν το κλειδί, που ανοίγει για μας την πόρτα ανάμεσα στο πνεύμα και τον κόσμο της ύλης, από το υψηλότερο στο κατώτερο, αλλά επίσης και από το κατώτερο στο υψηλότερο.
Ας τη θεωρήσουμε, επομένως σαν τη θεία ώθηση, που μας καθιστά ικανούς να δημιουργούμε επόμενες γενιές, να αναπαράγουμε τη ζωή από επάνω προς τα κάτω μέσα στο σώμα, αλλά επίσης και να μεταμορφώνουμε τον άνθρωπο εξυψώνοντας τον πάνω από τη θηριωδία του, σε ένα πνευματικό άνθρωπο, βοηθώντας τον να κατακτήσει τον θάνατο.
Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γιατί, εάν η σεξουαλική εμπειρία χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, μας δίνει τέτοια ευτυχία και στα δύο μονοπάτια. Στο μονοπάτι προς τα κάτω είναι σύντομη και εφήμερη. Στο μονοπάτι που πάει ψηλά είναι αιώνια ευτυχία. Ας χρησιμοποιήσουμε τη φωτιά της, για να κάνουμε το δικό μας δέντρο της ζωής να ανθίσει και ν’ αποκτήσει καρπούς.
Και αν ακόμα κατά τη σύντομη διάρκεια της σεξουαλικής διέγερσης μπορεί να βιώσει και να εκφράσει ένα ανεπαίσθητο δείγμα αγάπης, δεν παύει κι αυτό να είναι το πρώτο φως της θείας αγάπης. Μέσα από την σεξουαλικότητα γνωρίζει καταρχήν την ευτυχία που παίρνεις, όταν δίνεις. Και παρ’ όλο που η ανατέλλουσα αγάπη του δεν είναι τίποτα άλλο από μια ζωώδη επιθυμία, ένα πάθος, η διέγερσή του, έστω και ασυνείδητα έστω και για τόσο μικρό χρονικό διάστημα, αποτελεί ήδη μια ώθηση προς την ενότητα, προς την αγάπη!
Έστω και αν καταρχήν βιώνει αυτή την ώθηση προς την αγάπη μόνο στο σώμα και επομένως, μπορεί μόνο να ψάχνει για σωματική ικανοποίηση, δεν παύει να αποτελεί η τάση του αυτή την πρώτη αντανάκλαση της πνευματικής ενότητας μέσα στο μεγάλο Εαυτό, τον οποίο ο άνθρωπος ασυνείδητα αναζητά και ο οποίος, μετά από μακρά εξέλιξη, ίσως και μετά από αιώνες, θα βρει γιατί αυτή είναι η μοίρα του.
Η σεξουαλική ενέργεια δημιουργεί μια εσωτερική ανησυχία, που δεν μας αφήνει να μείνουμε ακίνητοι. Συνεχώς μας σπρώχνει και μας παροτρύνει να βρούμε το εσωτερικό μονοπάτι, μετά από πολλές αναζητήσεις. Σε κάποια απρόσμενη στιγμή, σε κάποια από τις ζωώδεις ορμές, τη «νύχτα», στο σκοτάδι της ασυνειδησίας, η επίγνωση του εαυτού μας γεννιέται, ακριβώς όπως το ιερό παιδί γεννήθηκε σε μια φάτνη ανάμεσα σε ζώα, μέσα στη «νύχτα», μέσα στο σκοτάδι.
Και ο άνθρωπος που ξεκινά το θαυμαστό μονοπάτι, αποφασίζει να ταξιδέψει, από το πρώτο ξύπνημα της συνείδησής εντός του Εαυτού, στην παραδείσια συμπαντική συνείδηση, στο σκοπό.
Καθώς σταδιακά αποκτά συνείδηση εντός του εαυτού του, κατά τη διάρκεια του μακρινού δρόμου, εξελίσσεται μέσα σ’ αυτόν η ικανότητα να ελέγχει τη δημιουργική ενέργεια σε όλες τις εκδηλώσεις και να τη χρησιμοποιεί μόνο με τη θέλησή του.
Εάν φτάσει μια φορά στο ύψιστο επίπεδο, την πηγή της θείας δύναμης, θα μπορέσει να μεταστοιχειώσει τις χαμηλότερες μορφές ενέργειας της θείας, δημιουργικής δύναμης, στις υψηλότερες μορφές τους και με τις υψηλότερες πνευματικές μορφές της ενέργειας θα καταστεί ικανός να ελέγξει και να οδηγήσει τις χαμηλότερες μορφές και να εκφράσει όλες αυτές τις ενέργειες, μέσα από τα αντίστοιχα νευρικά κέντρα.
Ας προσπαθήσουμε, όμως, να γνωρίσουμε αυτή τη δύναμη, ας προσπαθήσουμε, με τη βοήθεια της, να σκαρφαλώσουμε ψηλότερα στην εξελικτική κλίμακα και έτσι να βοηθήσουμε τη σεξουαλική ενέργεια να μεταστοιχειωθεί στους υψηλότερους κραδασμούς της, σε πνευματική δύναμη.
Όπου υπάρχει συνείδηση, εκεί δραστηριοποιείται η δημιουργική δύναμη.
Ελίζαμπεθ Χέικ
