Όλο τρέχεις και δεν προλαβαίνεις ποτέ! Η ταχύτητα έχει αντικαταστήσει την ευελιξία και το άφημα και οι δικαιολογίες πολλές. Το ανικανοποίητο κυριαρχεί στις στιγμές σου και δεν τις αφήνει να εξελιχτούν. Να βαθύνουν μέσα σου.
Με μυαλό γεμάτο κοιτάς την εμπειρία που έρχεται και πριν της επιτρέψεις να σε αγγίξει, να σε τυλίξει με τα αρώματά της, με τα συναισθήματά της αποφασίζεις ότι αφού το είδες κι αυτό γιατί να χάνεις χρόνο και βρίσκεσαι ήδη στο επόμενο βήμα ψάχνοντας μια εμπειρία πιο συγκλονιστική ώστε να νιώσεις ότι υπάρχει μαγεία στη ζωή σου.
Πηδάς από τη μια στιγμή στην άλλη σκοτώνοντάς τες και αναρωτιέσαι που έχει πάει η αγάπη, που έχει πάει ο έρωτας, που έχει πάει η ανθρωπιά. Και αντί να ψάχνεις τον πραγματικό ένοχο ψάχνεις για εξιλαστήρια θύματα για να τους φορτώσεις τα φονικά σου…
Πως έχω φτάσει ως εδώ, χρειάζεται να ρωτήσεις τον εαυτό σου! Ποια ήταν εκείνη η στιγμή που με έχασα; Πότε χάθηκε η μαγεία από την ζωή μου; Γιατί δεν με απολαμβάνω; Γιατί τρέχω συνέχεια; Γιατί τρέχω να ξεφύγω μακριά από έμενα; Άραγε τόσο πολύ με φοβάμαι;
Αυτά πρέπει να ρωτήσεις και να τολμήσεις να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Και μην βιαστείς να προσπεράσεις την στιγμή. Ούτε το βλέμμα σου. Να μείνεις εκεί και να σε κοιτάς για όσο χρειαστεί. 5 λεπτά, 10 λεπτά, μισή ώρα, μια ώρα, μια μέρα… όσο χρειαστεί…
Να νιώσεις ότι αυτός ο άγνωστος που έχεις απέναντι σου σε αγάπα. Σε αγάπα και πάντα περίμενε με ευλάβεια αυτήν την ιερή στιγμή της συνάντησής σας…
Μπορεί μέσα από αυτόν να νιώσεις πάλι την μαγεία να σε πλημμυρίζει και το φωτεινό αστέρι να σε οδηγεί στην Βηθλεέμ μέσα σου. Εκεί που σου δίνονται απλόχερα όλες οι δυνατότητες. Και ανανεωμένος, ενδυναμωμένος να ξεκινήσεις την περπατησιά σου στο 2020 με σταθερά και αργά βήματα απολαμβάνοντας τις στιγμές σου. Απολαμβάνοντας την ΖΩΗ…
Ας υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο βρίσκοντας τον εαυτό μας.
namaste
despoina palamari
