Ποτέ κανένας δεν άγγιξε την πνευματικότητα συσσωρεύοντας σκέψεις άλλων ανθρώπων.

Osho: Η γνώση έρχεται από μέσα και οι σκέψεις έρχονται απ’ έξω. Η γνώση είναι δική σου και οι σκέψεις είναι πάντοτε των άλλων, είναι πάντοτε δανεικές. Η γνώση είναι ο παλμός του ίδιου σου του είναι. 

Οτιδήποτε παίρνεις από τους άλλους δεν γίνεται δική σου γνώση. Γίνεται απλώς ένας τρόπος, ένα μέσο για να κρύψεις την άγνοιά σου. Κι όταν κρύβεις την άγνοιά σου, δεν μπορείς ποτέ να φτάσεις στη γνώση. Επειδή έχεις την ιδέα ότι αυτή είναι δική σου γνώση, προσκολλάσαι σ’ αυτήν με όλο σου το είναι.

Προσκολλάσαι στις σκέψεις σου και δεν έχεις το θάρ­ρος να τις εγκαταλείψεις. Τις υποστηρίζεις, επειδή νο­μίζεις πως είναι δική σου γνώση κι ότι αν τις χάσεις, θα γίνεις αδαής. Να θυμάσαι όμως πως όσο κι αν προσκολλάσαι στις σκέψεις σου, δεν γίνεσαι γνώστης μέσα από αυτές τις σκέψεις. 

Για να σκάψει κανείς ένα πηγάδι, πρώτα πρέπει να βγάλει το χώμα και οι πέτρες κι ύστερα αρχίζει το νερό να τρέχει από τις πλευρές του πηγαδιού και να το γεμί­ζει. Το νερό βρισκόταν ήδη εκεί, δεν χρειαζόταν να μεταφερθεί από κάπου αλλού. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να μετακινηθούν οι πέτρες και το χώμα. Υπήρχαν εμπόδια και μόλις αυτά μετακινήθηκαν, εμ­φανίστηκε το νερό. Δεν χρειαζόταν να μεταφερθεί νερό μέσα στο πηγάδι. Το νερό βρισκόταν ήδη εκεί, απλώς έπρεπε να απομακρυνθούν τα εμπόδια.

Η γνώση βρίσκεται ήδη μέσα σου, δεν χρειάζεται να την πάρεις από κάπου αλλού. Οι πηγές της είναι κρυμ­μένες μέσα σου, πρέπει απλώς να απομακρυνθούν με το σκάψιμο τα εμπόδια που βρίσκονται ανάμεσα — οι πέτρες και το χώμα. Τότε θα αρχίσουν να εμφανίζονται οι πηγές της γνώσης.

Εκτός από πηγάδι όμως, μπορεί κανείς να φτιάξει και δεξαμενή που είναι κά­τι διαφορετικό. Δεν χρειάζεται να αναζητήσεις τη φυσική πηγή του νερού, για να φτιάξεις μια δεξαμενή. Ο τρόπος για να φτιαχτεί μια δεξαμενή είναι εντελώς αντίθετος από αυτόν που φτιάχνεις ένα πηγάδι. 

Για να φτιάξεις μια δεξαμενή, δεν χρειάζεται να σκά­ψεις και να βγάλεις έξω τις πέτρες και το χώμα. Πρέ­πει να φέρεις πέτρες και χώμα από κάπου αλλού και να φτιάξεις ένα τοίχο. Κι όταν φτιαχτεί ο τοίχος, το νερό δεν έρχεται από μόνο του. Πρέπει να το φέρεις από τα πηγάδια των ανθρώπων και να το βάλεις μέσα στη δεξαμενή.

Μπορεί να βλέπεις το νερό μέσα στη δεξαμενή και να το βλέπεις και μέσα στο πηγάδι, υπάρχει όμως διαφορά. Η πρώτη δια­φορά είναι ότι η δεξαμενή δεν έχει δικό της νερό. Ό,τι βρίσκεται μέσα στη δεξαμενή είναι δανεικό. Σύν­τομα μουχλιάζει και λιμνάζει, επειδή αυτό που είναι δανεικό, δεν είναι ζωντανό, είναι νεκρό. Το νερό που στέκεται μέσα στη δεξαμενή λιμνάζει, σαπίζει και σύν­τομα θα αρχίσει να βρομάει. Το πηγάδι όμως έχει τη δική του πηγή νερού. Το νερό δεν μουχλιάζει ποτέ. Το πηγάδι έχει τη δική του πηγή ροής.

Με τη δεξαμενή και το πηγάδι συμβαίνουν δύο δια­φορετικές διαδικασίες. Η δεξαμενή φοβάται ότι κά­ποιος θα της πάρει το νερό, επειδή αν φύγει το νερό, η δεξαμενή αδειάζει. Το πηγάδι όμως θέλει κάποιον να του πάρει το νερό του, ώστε να μπορεί να γεμίσει με πιο φρέσκο και ζωντανό νερό. Το πηγάδι φωνάζει: «Πάρε το νερό μου! θέλω να το μοιραστώ!» Η δεξαμενή φωνάζει: «Μην πλησιάζεις! Μην αγγίζεις το νερό μου! Μη μου παίρνεις το νερό μου!» 

Η δεξαμενή θέλει κάποιον που έχει νερό να της το φέρνει, να το χύνει μέσα της και να τη γεμίζει, ώστε να μπορεί να μεγαλώνει η περιουσία της. Αν όμως κάποιος έχει έναν κουβά, το πηγάδι θέλει αυτόν τον άνθρωπο να πάρει από το νερό του, ώστε να μπορέσει να ξεφορτωθεί το παλιό νερό και να βγά­λει καινούργιο. Το πηγάδι θέλει να μοιράζεται, η δεξαμενή θέλει να συσσωρεύει. 

Το πηγάδι έχει ρυάκια, που συνδέονται με τον ωκεανό. Το πηγάδι μπορεί να φαίνεται μικρό, στο βάθος όμως συνδέεται με το άπει­ρο. Όσο μεγάλη όμως κι αν φαίνεται μια δεξαμενή, δεν συνδέεται με κανέναν. Τελειώνει και κλείνει στον εαυτό της. Δεν έχει κανένα ρυάκι. Δεν έχει κανένα τρόπο να συνδεθεί με το άπειρο.

Ο νους του ανθρώπου μπορεί να γίνει είτε πηγάδι εί­τε δεξαμενή. Αυτές είναι οι δύο πιθανότητες για το νου του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος που ο νους του γίνεται δεξαμενή, σιγά-σιγά θα τρελαθεί. 

Όλων σας ο νους έχει γίνει δεξαμενή. Δεν έχετε φτιά­ξει πηγάδια, έχετε φτιάξει δεξαμενές. Μαζεύετε πράγ­ματα από όλο τον κόσμο, από βιβλία, από ιερά κείμενα, από διδασκαλίες, τα μαζεύετε όλα αυτά και νομίζετε όπως έχετε γίνει γνώστες. Κάνετε το ίδιο λάθος που κάνει και η δεξαμενή. Η δεξαμενή νομίζει πως είναι πηγάδι, επειδή και στα δύο μπορείς να δεις νερό μέσα τους. 

Μπορείς να βρεις γνώση σε ένα διανοούμενο και σε ένα συνειδητό άνθρωπο. Ο διανοούμενος όμως είναι δε­ξαμενή και ο συνειδητός άνθρωπος είναι πηγάδι. Υπάρ­χει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους δύο. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο θεμελιώδης και βαθιά είναι αυτή η διαφορά. Η γνώση του διανοούμενου είναι δανεική, σάπια, μουχλιασμένη. Ο συνειδητός άνθρωπος δεν παίρνει νερό από τους άλ­λους. Το νερό έρχεται από μέσα του. Έρχεται από την ύπαρξη. 

Έχεις κάνει το νου σου ένα πράγμα δανεικό, σάπιο κι ύστερα προσκολλάσαι σ’ αυτό. Όπως είπα, η δεξαμενή φωνάζει: «Μη μου παίρνεις το νερό μου! Αν φύγει το νερό μου, τότε θα αδειάσω, δεν θα απομείνει τίποτα μέσα μου. Τα πλούτη μου θα χαθούν, οπότε δεν πρέπει να τα πάρει κανένας.»

Να θυμάσαι, τα πλούτη που ελαττώνονται όταν χρησιμοποιούνται, είναι δανεικά και ψεύτικα. Και τα πλού­τη που αυξάνονται όταν χρησιμοποιούνται, είναι αλη­θινά. 0 πλούτος που ελαττώνεται με το μοίρασμα, δεν είναι καθόλου πλούτος.  Μόνο ο πλούτος που αυξάνεται με το μοίρασμα είναι αληθινός πλούτος. Γι' αυτό, η φύση του πλούτου είναι τέτοια, που αυξάνεται όταν μοιράζεται. Αν ελαττώνεται με το μοίρασμα, τότε δεν είναι πλούτος. 

Εκείνος που φοβάται ότι ο πλούτος του θα εξαφανιστεί με το μοίρασμα, πρέπει να φροντίσει πολύ τον πλούτο του. Έτσι, όλος ο δανεικός πλούτος είναι το πρόβλημα. Ε­πειδή δεν είναι ποτέ αληθινός, εμφανίζεται ο φόβος ότι θα εξαφανιστεί, οπότε προσκολλάσαι πάνω του α­κόμα πιο σφιχτά.

Το πρώτο βασικό πράγμα που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η γνώση και η συλλογή σκέψεων είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Οι σκέψεις που απο­κτώνται ή δανείζονται από τους άλλους δεν είναι γνώση. Οι σκέψεις που παίρνονται από άλλες πηγές δεν ο­δηγούν τον άνθρωπο ούτε στην αλήθεια ούτε στον εαυ­τό του. Αυτή η γνώση είναι ψεύτικη. Προκαλεί την ψευ­δαίσθηση ότι έχεις φτάσει σε κάποια γνώση, στην πραγματικότητα όμως δεν γνωρίζεις τίποτα. Παραμένεις α­δαής.