Θυμώνεις όχι γιατί είσαι κακός αλλά γιατί είσαι πληγωμένος άνθρωπος

Μην θυμώνεις σου λένε. Είναι κακός ο θυμός. 

Αν τους είχα ακούσει θα είχα καταστραφεί γιατί βλέπεις, γεννήθηκα και περπάτησα θυμωμένη. Και προς στιγμήν ακούγοντάς τους τρόμαξα. Νόμιζα ότι ήμουν κακός άνθρωπος. Γιατί δεν ήξερα τότε ότι ο θυμός είναι απλά μια δυνατή ενέργεια που εκδηλώνεται ηφαιστειακά και ότι κάτω από αυτήν υπάρχει μια πληγή που δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί. Που δεν έχει ακόμα κατανοηθεί… 

Αν τους άκουγα και πάγωνα την ενέργεια του θυμού εγκλωβίζοντάς την μέσα μου θα έδινα τότε χώρο στην θλίψη να έρθει και να με κυριεύσει. Γιατί ο παγωμένος θυμός γίνεται θλίψη και η θλίψη γίνεται κατάθλιψη και έτσι ακινητοποιήσε, όχι μόνο μέσα σου αλλά και στην ζωή σου. 

Όταν αποκόπτεσαι από την φωτιά σου χάνεις σταδιακά και το ενδιαφέρον σου για την ζωή.

Κανένα συναίσθημα δεν είναι κακό και κανένα συναίσθημα δεν είναι καλό. Όλα είναι ενέργειες και όλα έχουν τη θέση τους, μέσα στη συνολική αρμονία της οντότητάς μας. Όμως είμαστε σχεδόν τυφλοί στις δυνατότητές μας. Παγώνουμε την ενέργειά μας με τα πρέπει, δεν πρέπει, μπορώ, δεν μπορώ και ακινητοποιούμε την ψυχή μας. Κατηγορούμε το θυμό ότι είναι κάτι αφύσικο, κάτι κακό... όμως στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει γιατί φοβόμαστε την δύναμη που κρύβει μέσα του.

Αν θέλουμε να εξελιχτούμε χρειάζεται να αποδεχόμαστε όλες τις ποιότητες μας. Χρειάζεται να βλέπουμε μέσα από οτιδήποτε εκδηλώνεται, τον εαυτό μας. Χρειάζεται επίγνωση, όχι κριτική! Μέσα από την επίγνωση έρχεται αυθόρμητα η μεταμόρφωση. Αν έχουμε επίγνωση του θυμού μας επιτρέπουμε να μπει μέσα μας η κατανόηση.

Παρουσιάζεται θυμός μέσα σου; Αυτό σημαίνει ότι συννέφιασε ο εσωτερικός ουρανός σου και αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Αυτό είναι μια πρόκληση να μπεις μέσα σου και να δεις εσένα. Αστράφτεις, βροντάς, θυμώνεις, παίρνει φωτιά όλο το σύστημα σου… Κουνιέται και δονείται όλο σου το σώμα... Γεννήθηκε μια ενέργεια που ζήτα να απελευθερωθεί. Και φυσικά υπάρχουν τρόποι για να την απελευθερώσεις. Δεν χρειάζεται να την κάνεις έναν ενεργειακό εμετό και να τον ρίξεις πάνω σε αυτόν που σε θύμωσε.

Ο θυμός είπαμε είναι μια πρόκληση. Είναι μια πρόσκληση να δεις εσένα. Δεν έχει να κάνει με κανέναν άλλον. Ποτέ δεν έχει να κάνει με κανέναν άλλον. Πάντα έχει να κάνει με σένα και την πληγή που έχεις καταχωνιάσει στα υπόγεια της ύπαρξής σου. 

Πήγαινε να τρέξεις, βάλε "φωτιά" στα πόδια σου… πάρε ένα μαξιλάρι και χτύπα το ανελέητα… ούρλιαξε με όλη σου την δύναμη… Κάνε αυτό που χρειάζεται να κάνεις αρκεί να απελευθερώσεις αυτήν την ενέργεια που σε πυροδοτεί και μετά μείνε σιωπηλός… 

Παρατήρησε ότι αναδύεται από την εσώτερη γη σου… 

Κατανόησε πια πληγή υπάρχει εκεί που πυροδοτεί την έκρηξη και αγκάλιασε τον πληγωμένο εαυτό σου. Κι όταν συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει μέσα σου, όταν γεμίσεις εσύ ο ίδιος με αποδοχή και αγάπη τον εαυτό σου, όταν του δώσεις εσύ ο ίδιος ότι έχει στερηθεί τότε ο θυμός που προέρχεται από αυτήν την πληγή δεν θα έχει λόγω ύπαρξης. Θα απελευθερωθεί. 

Παρατήρηση… Κατανόηση… Απελευθέρωση…

Αυτό είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας όσον αφορά την μεταμόρφωση.

Αυτός είναι ο τρόπος να κάνεις τον θυμό σου, συμπόνια. Αυτός είναι ο τρόπος να λάμψει στον εσωτερικό σου ουρανό ο Ήλιος Αγάπης και να γεμίσεις γαλήνη. Γιατί αυτή είναι η Αλχημεία της θεραπείας!

namaste

despoina palamari

.