Διαλογιστική Αυτοθεραπεία: Ανακαλύπτοντας τη Χαρά σου!
Αν έχεις γευτεί έστω και μια στιγμή γνήσιας χαράς τότε είσαι καταδικασμένος για πάντα στη χαρά. Γιατί, αυτή η στιγμή γίνεται σπόρος που φυτρώνει μέσα στην καρδιά σου. Απλώνει τις ρίζες του εκεί… μεγαλώνει… γίνεται μοσχολούλουδο… τρέφεται από την αγάπη σου και μοιράζει απλόχερα εκεί, στο περιβόλι της καρδιάς, το άρωμα και τους καρπούς του…
Αν έχεις γευτεί έστω και μια στιγμή γνήσιας χαράς τότε είσαι καταδικασμένος για πάντα στη χαρά. Γιατί, αυτή η στιγμή γίνεται σπόρος που φυτρώνει μέσα στην καρδιά σου. Απλώνει τις ρίζες του εκεί… μεγαλώνει… γίνεται μοσχολούλουδο… τρέφεται από την αγάπη σου και μοιράζει απλόχερα εκεί, στο περιβόλι της καρδιάς, το άρωμα και τους καρπούς του…
Αν δεν το νιώθεις, είναι γιατί ξεχάστηκες ψάχνοντας εκεί έξω… ξελογιάστηκες από όλα αυτά που μοιράζουν ψευδαισθήσεις χαράς… πλανεύτηκες από τον πλούτο, την δόξα, την αξία, τους στόχους, τις επιδόσεις, τον εφήμερο έρωτα…
Παλεύεις χρόνια για να γίνεις ξεχωριστός, ιδιαίτερος, με αποτέλεσμα να βουλιάζεις ολοένα και περισσότερο στην ανημπόρια, στον έλεγχο, στην αναποφασιστικότητα… να μπλέκεσαι ολοένα και περισσότερο στον ιστό της δυστυχίας και χωρίς να το καταλαβαίνεις, να εθίζεσαι στο δηλητηριασμένο δάγκωμα της τόσο πολύ που την παρακαλάς να σε δαγκώσει κι άλλο… κι άλλο…
Έκανες ισόβια συμφωνία με την ασφάλεια και πρόδωσες εκείνα τα συναισθήματα που έκαναν το αίμα σου να κοχλάζει από την έξαψη, τη ματιά σου να αστράφτει από την τόλμη και τα χέρια σου να μην μπορούν να καθηλωθούν μέσα σε τσέπες αλλά να ανοίγουν και να απλώνονται φτερουγίζοντας την αγάπη…
Κι όλο μετράς… μετράς τα πάντα… μετράς τις καταθέσεις σου στην τράπεζα… τα πτυχία σου στις κορνίζες… το πόσο σταθερή είναι η καρέκλα σου… πόσο μακριά απλώνεται το δικό σου χέρι, πόσο μακριά απλώνεται το χέρι των άλλων… πόσες κατακτήσεις έχεις στην ατζέντα σου… τα γραμμάρια και τις θερμίδες… τους φίλους στο facebook (αν είναι δυνατόν)… πόσα δίνεις… πόσα παίρνεις… πόσα σου χρωστάνε…
Κι όλο μετράς… μετράς τα πάντα… μετράς τις καταθέσεις σου στην τράπεζα… τα πτυχία σου στις κορνίζες… το πόσο σταθερή είναι η καρέκλα σου… πόσο μακριά απλώνεται το δικό σου χέρι, πόσο μακριά απλώνεται το χέρι των άλλων… πόσες κατακτήσεις έχεις στην ατζέντα σου… τα γραμμάρια και τις θερμίδες… τους φίλους στο facebook (αν είναι δυνατόν)… πόσα δίνεις… πόσα παίρνεις… πόσα σου χρωστάνε…
Πόσα χρωστάς εσύ άραγε; Τι και σε ποιόν χρωστάς; Έχεις αναρωτηθεί;
Κι όλο κοιτάς τον κόσμο γύρω σου και αποφεύγεις να "κυττάξεις" τον κόσμο μέσα σου… αποφεύγεις να "κυττάξεις" εκεί, μέσα στην καρδιά σου… Γιατί, τι θα συμβεί αν ενθυμηθείς τη χαρά σου; Πως θα αποδεχτείς τα χρόνια που έχασες, τα όνειρα που εγκατέλειψες, τις στιγμές που δολοφόνησες επιλέγοντας τη δυστυχία…
Μόνο μια στιγμή, μόνο μια τοσοδούλα στιγμή χαράς που έχεις νιώσει μπορεί να αλλάξει τα πάντα… αρκεί να το θελήσεις και να κλείσεις τα μάτια… και να ταξιδέψεις πίσω στο παρελθόν…
Να ενθυμηθείς εκείνη την κατάσταση που είχε το σώμα σου όταν βίωνες τη Χαρά… γιατί το μυαλό μπορεί να ξεχνά και να εθίζεται εύκολα στη δυστυχία όμως το σώμα δεν ξεχνά ποτέ… οτιδήποτε έχεις νιώσει καταγράφεται για πάντα στο κύτταρο σου…
.
Κλείσε τα μάτια και πήγαινε πίσω σε εκείνη την ολοκληρωτική στιγμή χαράς… άφησε την ανάμνηση να αφυπνίσει εκείνο το συναίσθημα… άφησε το σώμα σου να σε παρασύρει στην αίσθηση… μην το σταματάς… μην αρκείσαι στο λίγο…
Μπες ολοκληρωτικά μέσα σε αυτό… γίνε η ίδια η χαρά… και δώσε χρόνο στον εαυτό σου…
Και μην βιαστείς να στενοχωρηθείς για όλα αυτά που έχασες… είπαμε, η δυστυχία είναι εθιστική… απλά καλωσόρισε όλα αυτά που θα έρθουν…
Μην ξεγελιέσαι με τα ΘΑ, τα ΑΝ και τα ΜΑ… όλα αυτά είναι οι σπόροι της δυστυχίας… μην ασχολείσαι μαζί τους και μην σπαταλάς την ενέργειά σου τροφοδοτώντας τη δυστυχία…
Ξανακλείσε τα μάτια… Ξανανιώσε τη Χαρά…
Άστη να σε αγκαλιάσει… ανάπνευσε μέσα της… μύρισε το άρωμά της… γεύσου τους καρπούς της και ετοιμάσου να καλοδεχτείς τα όμορφα που έρχονται…
Διαλογισμός: Ανακαλύπτοντας τη Χαρά σου!
Μπορείς να καθίσεις άνετα ή να ξαπλώσεις αν προτιμάς. Πάρε βαθιές και απαλές ανάσες… Νιώσε το σώμα σου να χαλαρώνει, να χαλαρώνει ολοένα και περισσότερο, όλο και πιο πολύ, όλο και πιο πολύ…
Δες με τα μάτια της ψυχής σου στην εσωτερική σου οθόνη εικόνες να έρχονται από το παρελθόν σου… Να έρχονται αναμνήσεις, οράματα, αισθήσεις από τις πιο όμορφες και χαρούμενες ή ακόμα και εκστατικές στιγμές της ζωής σου.
Μπορεί να είναι στιγμές από την παιδική σου ηλικία. Όταν έπαιζες σε ένα λιβάδι, σε μια παιδική χαρά ή όταν σκαρφάλωνες σε ένα δέντρο ή όταν έμπαινες στην αγκαλιά ενός αγαπημένου προσώπου…
Μπορεί ακόμα να είναι μια εικόνα που θα ξεπηδήσει από την ενήλικη ζωή σου. Μπορεί να είναι μια πολύ οικεία για σένα στιγμή που νιώθεις να παίρνεις αγάπη, φροντίδα και αναγνώριση για όλες τις πλευρές του εαυτού σου ως ερωτικός σύντροφος, ως γονιός, ως σοφός/η, ως μάγος/α, ως ποιητής/α.
Ίσως ήταν τότε που έπαιζες μουσική, που τραγούδαγες ή χόρευες. Άφησε τις εικόνες ή τις αισθήσεις που έρχονται από αυτές τις στιγμές να έρθουν στην επιφάνεια χωρίς να τις λογοκρίνεις…
Τώρα διάλεξε από όλες αυτές τις αναμνήσεις την πιο ισχυρή, αυτή που σε κάνει να νιώθεις πολύ ευχάριστα, πολύ εκστατικά…
Κράτησε αυτό το συναίσθημα και άφησε τον εαυτό σου να γίνει ένα με τον εαυτό σου στο παρελθόν ώστε να ξαναζήσεις αυτή τη στιγμή. Καθώς αναπνέεις βαθιά, πολύ βαθιά και απαλά άφησε τις εικόνες να εμφανιστούν με δύναμη και ευκρίνεια. Δες όλα τα χρώματα και τις λεπτομέρειες από το τοπίο γύρω σου, το περιβάλλον, το φως…
Νιώσε ξανά τις αισθήσεις που σε πλημμύριζαν τότε. Τη ζεστασιά της ανάσας, το άγγιγμα του χεριού στο δέρμα σου, τη ροή ενέργειας που κυλούσε μέσα στο σώμα σου να κυλάει και πάλι με τον ίδιο ρυθμό… την επιτάχυνση του ρυθμού της καρδιάς σου… το συναίσθημα της χαράς… απελευθέρωσης… την γαλήνη μέσα σου…
Ότι κι αν νιώθεις μείνε με αυτό το συναίσθημα. Νιώσε πως αντηχεί η δόνηση του στο σώμα σου, στην καρδιά σου…
Συνέχισε να αναπνέεις βαθιά και απαλά και άρχισε να συμπληρώνεις τις εικόνες και τις αισθήσεις που σου γεννούν αυτές με το "άκουσμα"…
Άκουσε προσεκτικά. Τι ακούς; Τον άνεμο… τη θάλασσα;…την φωνή του συντρόφου σου;… τη δική σου φωνή;… βυθίσου ολοκληρωτικά στους ήχους…
Συνέχισε το ταξίδι στις μυρωδιές: λουλούδια, αρώματα ή η μυρωδιά από το σώμα της αγαπημένης του αγαπημένου σου. Ξαναμύρισε τη τώρα… Βαθιά… Αναπνέοντας… Εισπνέοντας, εκπνέοντας… Μυρίζοντας…
Ανακάλεσε την αίσθηση του αγγίγματος… της γεύσης και γεύσου ξανά αυτή την εκστατική στιγμή.
Καθώς εισπνέεις άγγιξε με το χέρι σου απαλά το σώμα σου. Στο πρόσωπο, στο στήθος, στην κοιλιά ή όπου αλλού θέλεις και άφησε το χέρι σου εκεί. Όπως αγγίζεις, ανάπνευσε βαθιά και νιώσε άτι αγκυροβολείς αυτή τη στιγμή, αυτή την υπέροχη εμπειρία σ’ αυτό το μέρος του σώματος σου. Δημιουργείς με αυτόν τον τρόπο ένα χώρο όπου θα παραμείνει ζωντανή αυτή η εμπειρία… η εμπειρία χαράς… ολοκλήρωσης… και όποτε το θελήσεις θα μπορείς να την ανακαλείς.
Συνέχισε να αναπνέεις βαθιά και νιώσε ότι αυτή η εμπειρία βυθίζετε από το χέρι μέσα στο σώμα σου…
Κατέβασε το χέρι σου πάλι δίπλα στο σώμα σου, πάρε βαθιά ανάσα, τεντώσου, άνοιξε τα μάτια και με αργές κινήσεις σηκώνεσαι όρθιος/α έτοιμος να αντικρίσεις με άλλη ματιά τη Ζωή σου...
namaste
despoina palamari
