Πως περιμένεις να σε καλέσει η Ζωή, η Αγάπη όταν έχεις κατεβάσει το ακουστικό σου κι έχεις αποσυρθεί στις σκοτεινές χαράδρες του Δεν…
Δεν θέλω, δεν μπορώ, δεν αξίζω… Δεν, δεν, δεν όλες οι αρνητικές νότες της ζωής έξυπνα δεμένες μεταξύ τους που δημιουργούν όχι μια όμορφη αλλά μια αρνητική συμφωνία ζωής που φαλτσάρει στ΄ αυτιά σου και συρρικνώνει τις ανάσες σου… Παγώνει και ακινητοποιεί το σώμα σου και σε βάζει σε μια μόνιμη αναμονή. Γίνεσαι με τη σειρά σου η ωραία κοιμωμένη ή για να είμαι πιο ακριβής η ωραία παγωμένη κοιμωμένη της ζωής... ο ωραίος μαρμαρωμένος βασιλιάς…
Αλήθεια σου αρέσει αυτός ο τίτλος; Και μη μου πεις ότι περιμένεις τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσα να έρθει να σε σώσει;
Δύσκολη δουλειά για πρίγκιπες… δύσκολος καιρός για πριγκίπισσες… Στον πρίγκιπα του παραμυθιού έφτανε ένα φιλί. Στη ζωή όμως που να βρεθεί ο πρίγκιπας ή η πριγκίπισσα που έχουν καταφέρει να σώσουν και να αναστήσουν τον εαυτό τους από τα σκοτάδια τους και να έχουν ταυτόχρονα τη διάθεση να ασχοληθούν μαζί σου…
Γι’ αυτό ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΩΤΗΡΑ. Βρες τον τρόπο εκεί μέσα στο πάγωμά σου να αρχίσεις να αναπνέεις βαθιά. Και όποτε συνειδητοποιείς ότι κάνεις αρνητικές και μίζερες σκέψεις, όποτε η απαισιοδοξία και η δυστυχία σε τυλίγουν με τις παγωμένες ανάσες τους εσύ συνέχισε να αναπνέεις βαθιά… μέχρι την κοιλιά... και συνειδητά πες τώρα σκέφτομαι αρνητικά και με την εκπνοή σου πέτα την αρνητικότητα από το μυαλό σου, από το σώμα σου…
Κι αν σε κυκλώνει η αμφιβολία εσύ μην σταματάς… Ανάπνεε…
Το πάγωμα, η αρνητικότητα, η έλλειψη διάθεσης για ζωή, σου είναι γνώριμα πια και δεν σε οδήγησαν πουθενά… γι’ αυτό… ΑΝΑΠΝΕΕ…
Δεν ήσουν πάντα έτσι. Κάποτε ήσουν γεμάτη/ος από ζωή. από θέληση και αποφασιστικότητα. Τίποτα δεν σου φάνταζε υπερβολικά μεγάλο, υπερβολικά δύσκολο. Απλά δοκίμαζες…
Όμως κάποια στιγμή όταν η ζωή σου τράβηξε και σου ξανατράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια, όταν άρχισαν να έρχονται οι ανατροπές εσύ αντί να κινηθείς δυναμικά χάθηκες κάπου εκεί, ανάμεσά τους και επέτρεψες στην αρνητικότητα και κατ’ επέκταση στη δυστυχία να εγκατασταθεί στα βασίλεια του μυαλού σου και ξέχασες ποια/ος είσαι. Και για να δικαιολογήσεις την ακινησία σου, την έλλειψη πίστης στον εαυτό σου γέμισες αρνητικότητα και μεγέθυνες την δυστυχία. Την έκανες ένα αδηφάγο τέρας που σε κατασπαράζει.
Δεν ήσουν έτσι. Δεν είσαι έτσι. Η δυστυχία είναι γέννημα του αρνητικού μυαλού σου ενώ η δύναμη, η πίστη και η εμπιστοσύνη στη ζωή είναι γεννήματα καρδιάς…
Επέτρεψε στην ανάσα σου να γεμίσει με ζωντάνια το σώμα σου και άρχισε σιγά, σιγά να κάνεις χαρούμενες σκέψεις. Κι αν αυτό σου είναι δύσκολο ταξίδεψε με τη φαντασία σου πίσω στα παιδικά σου χρόνια. Τότε που η δύναμη και η ζωντάνια κυκλοφορούσαν στο αίμα σου… Τότε που κάθε κύτταρο σου δονούνταν στη μελωδία της ζωής… Ανακάλεσε αυτές τις μνήμες και πλημμύρισε το είναι σου με αυτές…
Στην αρχή μπορεί να είναι δύσκολο όμως σταδιακά θα δεις ότι κάτι θα αλλάξει. Θα αρχίσουν κι άλλα συναισθήματα να σε αγκαλιάζουν απομακρύνοντας σιγά, σιγά την αδιαφορία για ζωή. ΑΝΑΠΝΕΕ συνειδητά, βαθιά… και όποτε ξαναγυρνάς στο παλαιό μοτίβο ΑΝΑΠΝΕΕ ΞΑΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ…
Βάλε την βαθιά συνειδητή αναπνοή στην καθημερινότητα σου. 2-3 λεπτά, όποτε το θυμάσαι, μέσα στη μέρα σου. Αυτός είναι ο τρόπος να ξυπνήσουν άλλες δυνάμεις που με την παράδοση σου στην δυστυχία κοιμούνται χρόνια τώρα μέσα στην κοιλιά σου. Και όποτε αντιλαμβάνεσαι ότι πας να χαθείς ξανά μέσα στην αρνητικότητα άρχισε να αναπνέεις βαθιά πετώντας με την εκπνοή σου έξω από το σώμα σου τις αρνητικές φοβικές σκέψεις
ΑΝΑΠΝΕΕ ΒΑΘΙΑ, ΑΝΑΠΝΕΕ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΟΝ “ΖΩΝΤΑΝΟ” ΘΑΝΑΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ.
namaste
despoina palamari
