Έχω κουραστεί κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια…
Πάντα να φταίω εγώ γιατί δεν έγιναν τα πράγματα στη ζωή σας όπως τα θέλατε…
Ποιος σας είπε αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά ότι εγώ είμαι ο κατασκευαστής των βασάνων σας; Ποιος σας είπε ότι γουστάρω να σας βλέπω μέσα στο κλάμα και τη δυστυχία;
Έρχομαι με χαρές και πανηγύρια και με ανάλαφρα βήματα και φεύγω σκυφτός και ρακένδυτος γιατί κανένας πια δεν με θέλει… Όλοι σας εναποθέτετε πάνω μου τις αναποδιές και τα ευτράπελα που συνέβησαν και όλο «φύγε Γέρο Χρόνε ακούω και μην ξανάρθεις ποτέ» και πολλά άλλα, πιο σκληροπυρηνικά….
Όλοι ξαφνικά παρακαλάτε για το καινούργιο, για το άγνωστο… αυτό που αποφεύγατε όπως ο διάβολος το λιβάνι μέσα στη χρονιά που παρήλαυνα. Και τώρα ξαφνικά, χοροί και τραγούδια για τον καινούργιο χρόνο...
Κι αυτός ο δόλιος, ανυποψίαστος, όπως ήμουν κι εγώ πριν ένα χρόνο, χαίρεται γιατί νομίζει ότι είναι καλύτερος από μένα. Νομίζει με την αφέλεια που τον διακρίνει ότι θα σας κάνει ευτυχισμένους. Θα κάνει τα πράγματα όπως τα χρειάζεστε. Αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι ότι κι εγώ έκανα τα πράγματα, τις καταστάσεις της ζωής σας όπως ακριβώς χρειαζόταν ο καθένας σας…
Άλλους διευκόλυνα στο να φύγουν κι άλλους στο να γεννηθούν… Άλλοι χρειάζονταν ένα χωρισμό, μια αρρώστια για να βάλουν μυαλό ή για να λέμε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι, για να βγάλουν μυαλό και να έρθουν πιο κοντά στην καρδιά τους και στον εαυτό τους… όμως εκείνοι τίποτα… παρέμειναν μετεξεταστέοι στη ζωή!
Σε άλλους, τους βολεμένους, έφερα χίλιες δυο ανατροπές μήπως και αλλάξουν και δραστηριοποιηθούν και μπουν σε εγρήγορση, νοητική και συναισθηματική… ελαχιστότατοι πέρασαν αυτές τις εξετάσεις…
Άλλους είδα να περιφέρονται και να εκλιπαρούν για μια σχέση, για συντροφικότητα και νόμιζαν ότι θα τους τον έχω έτοιμο τον σύντροφο να τους περιμένει στη γωνία με ένα μπουκέτο λουλούδια στο χέρι επειδή το λέει η Αλκυόνη. Αμ δε!
Στην ουσία οι περισσότεροι έναν σύντροφο στα μέτρα τους ήθελαν, να μην διαμαρτύρεται, να μιλά απλά για να επιβεβαιώνει αυτά που έλεγαν και να τους κάνει όλα τα χατίρια… Έναν σύντροφο που στην ουσία θα τον βαριόντουσαν πολύ γρήγορα και θα τον έστελναν ταξιδάκι με εισιτήριο χωρίς επιστροφή…
Μήπως και δεν το έκανα; Το δοκίμασα κι αυτό, γι’ αυτό σας μιλώ σαν ειδικός παρατηρητής των σχέσεων.
Από τους άλλους που έστειλα, αυτούς, τους διαφορετικούς, που θα καθρεφτιζόταν οι ίδιοι μέσα στη μάτια και στα λόγια τους και θα αναγκαζόντουσαν να ωριμάσουν και να συμπεριφερθούν σαν ενήλικες απέναντι τους… από αυτούς, την έκαναν εκείνοι με ελαφριά πηδηματάκια προβάλλοντας χίλιες δυο δικαιολογίες για να μην δουν, να μην νιώσουν, να μην παραδοθούν στην Αγάπη…
Και υπήρχαν και εκείνοι που σαν τρελοί παρακαλούσαν για έναν έρωτα μεγάλο. Και αντί να τον περιμένουν με ανοιχτοσύνη και ενθουσιασμό περίμεναν στολισμένοι το φόβο και την καχυποψία τους…
Και ποιος είμαι εγώ, κανένας τρελός να στείλω στη λαιμητόμο της δυστυχίας κάποιο ανυποψίαστο θύμα; Αστούς να πορεύονται στη μοναξιά τους σκεφτόμουνα ώσπου να μάθουν… Άλλωστε ο ειδικός σε όλα αυτά δεν είμαι εγώ, αλλά η ίδια η Ζωή.
Αν θέλετε λοιπόν να τα βάλετε με κάποιον, βάλτε τα με τη ΖΩΗ! Αλλά που να το τολμήσετε. Ξέρετε πολύ καλά ότι αυτή έχει το πάνω χέρι και ειδικεύεται στις ανατροπές.
Αντί λοιπόν να τα δείτε αλλιώς τα πράγματα και να τα βρείτε μαζί της βρίσκεται έναν αποδιοπομπαίο τράγο, Εμένα, και ξεσπάτε πάνω μου τα νευράκια σας. Ε! βέβαια, αν τα βάζατε με τη Ζωή θα σας ζητούσε να δείτε τον εαυτό σας, να ταξιδέψετε στο χρόνο όπως ο Σκρουτζ… Να δείτε, να ακούσετε, να νιώσετε και να ποθήσετε την αλλαγή…
Όσο δεν το τολμάτε, μην περιμένετε θεαματικές αλλαγές στη ζωή σας. Και δεν σας τα λέω αυτά γιατί σας νοιάζομαι και σας λυπάμαι… Όχι, μεγάλα παιδιά είστε στο κάτω, κάτω και μπορείτε να αποφασίσετε ποιο είναι το καλύτερο για σας…
Γι’ αυτόν τον πλανεμένο, τον Νέο Χρόνο τα λέω μήπως και καταφέρω έστω και στα τελευταία μου βήματα να αλλάξω κάτι…
Γιατί αν δεν αλλάξει κάτι μέσα σας θα έρθει κι αυτός φτεροπετώντας και θα φύγει κουτρουβαλώντας…
Καλή Νέα Χρονιά να έχετε... με λιγότερο Μυαλό και περισσότερη Καρδιά…
Φιλικά
Ο Παλιός ο Χρόνος
namaste
despoina palamari
