Ολοκληρώνοντας την περπατησιά μου μέσα στο 2018
αφήνω λυτρωτικά τα δάκρυα να κυλήσουν στο πρόσωπο μου και πριν κάνω το βήμα στο καινούργιο ζητάω μια συγγνώμη από το Θεό
για όλα όσα μου πρόσφερε και δεν τα δέχτηκα…
για όλα όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα…
για όλα όσα μου ζήτησε και δεν του τα έδωσα…
για όλες τις φορές που χαομένη μέσα στις σκέψεις του μυαλού μου έγινα αρνητής της Αγάπης Του…
της Αγάπης Μου…
Να ζητήσω μια συγνώμη
για όσα σ’ αγαπώ δεν είπα
για όσες αγκαλιές δεν μοιράστηκα
για όσα μάτια, σκύβοντας το κεφάλι, δεν αντίκρισα
Για όσα χαμόγελα χάθηκαν πριν προλάβουν ν’ ανθίσουν στα χείλη μου
για όσα δάκρυα συγκράτησα
για όλες τις πόρτες που έκλεισα
για όλες τις αλήθειες που δεν πίστεψα
για όλες τις προσευχές που δεν είπα
για όλες τις στιγμές που δεν έμεινα να τις ζήσω
Να κουρνιάσω στην αγκαλιά του
να πάρω δύναμη για να με ξαναγαπήσω,
να με ξαναεμπιστευτώ
για να μπορώ να ζω την κάθε μου στιγμή απλά,
αγνά, απελευθερωτικά, ολοκληρωτικά
Και κυλώντας με τη Ζωή να κάνω όλα όσα δεν έκανα
για να χαίρομαι εγώ με εμένα
κι Εκείνος Μαζί μου
namaste
despoina palamari
