Βαδίζοντας σιγά, σιγά προς την αλλαγή του χρόνου, χρειάζεται να κλείσουμε τις εκκρεμότητες που υπάρχουν στη ζωή μας...
Χρειάζεται να συγχωρήσουμε αυτούς που μας πλήγωσαν και να ζητήσουμε συγνώμη από αυτούς που νιώθουμε ότι χρειάζεται να ζητήσουμε ώστε να ανοίξουμε χώρο μέσα μας για να υποδεχτούμε την Αγάπη και το Φως…
Να πούμε το σ’ αγαπώ εκεί που τόσες φορές θέλαμε να το πούμε αλλά διστάζαμε και το αναβάλλαμε. Να το πούμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση ή ανταπόκριση. Να το κάνουμε μόνο και μόνο για μας. Για να νιώσουμε εμείς καλά, για να ολοκληρωθούμε και να απελευθερωθούμε από αυτή την ενέργεια του φόβου που μας κρατάει δέσμιους χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Ας μην περιμένουμε το αύριο...
Περιμένοντας το αύριο χάσαμε την επαφή με τον αυθεντικό εαυτό μας που περιμένει υπομονετικά, να βγει στην επιφάνεια και να εκφραστεί. Και ευτυχώς η τύχη είναι με το μέρος μας γιατί ότι δεν κάναμε χθες μπορούμε να το κανουμε ΣΗΜΕΡΑ!
Γιατί αύριο;
Αύριο ποιος ξέρει αν θα χρειαστεί να μετανιώσουμε για πράγματα που δεν είπαμε. Για 'κείνα τα σ’ αγαπώ, που κρύψαμε μέσα από ψεύτικες συμπεριφορές και, ποιός ξέρει, αν εκείνα τα πρόσωπα που έχουμε μαζί τους συναισθηματικές εκκρεμότητες θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη ζωή μας…
Αν αυτές οι λέξεις, αυτά τα λόγια σε δονούν με ένα περίεργο τρόπο μην τα προσπερνάς...
Αν είναι να κάνεις κάτι, κάντο για σένα, για να νιώσεις την ψυχή σου ανάλαφρη, κάντο σήμερα... κάντο τώρα!!!
namaste
despoina palamari
