Τι κάθομαι και κάνω εδώ, θέλω να πάω στη θάλασσα σκέφτεσαι…
Και αυτή η σκέψη σε ξεσηκώνει γλυκά και όλο το σώμα σου μπαίνει σε μια εγρήγορση…
Σηκώνεσαι γρήγορα χωρίς να καθυστερείς… αρκετά έχεις καθυστερήσει πολλά πράγματα στη ζωή σου άλλωστε… παίρνεις μαγιό, πετσέτες, φοράς το πιο χαρούμενο χαμόγελο που έχεις και ανοίγεις τα γκάζια στο αυτοκίνητο… τίποτα δεν θα σε σταματήσει…
Θέλω να βουτήξω στη θάλασσα γυμνός, απελευθερωμένος και να μείνω εκεί ατελείωτα… να νιώσω το νερό εξαγνιστικά να κυλά στο σώμα μου… να νιώσω να με γεμίζει αυτή η λυτρωτική ησυχία της θάλασσας, να ξαναγεννηθώ μέσα στην υδάτινη αγκαλιά της… και να βγω από κει μέσα αλλιώτικος… διαφορετικός… έτοιμος για ζωή…
Αυτά έλεγε η σκέψη σου και ήταν τόση η χαρά σου που δεν έδωσες καθόλου σημασία στο αεράκι που σιγά, σιγά ξεσηκωνότανε κι αυτό το ίδιο δυναμικά όπως το θέλω σου…
Φτάνοντας στη ακροθαλασσιά το μπουρίνι είχε ήδη ξεσπάσει. Η θάλασσα όμως ήταν εκεί. Λίγο αγριεμένη βεβαία μα ήταν η ίδια θάλασσα που είχες κολυμπήσει πολλές φορές στο παρελθόν. Γιατί μπορεί να αλλάζουν ονόματα τα ακρογιάλια, η θάλασσα όμως παραμένει η ίδια.
Στέκεσαι στην άκρη της ακρογιαλιάς και παρατηρείς τα κύματα. Από τη μια το θέλω και από την άλλη τα εμπόδια…
Αρχίζεις και τα βάζεις με το θεό… με τη μοίρα σου…
Ποσό άτυχος πια! Αναφωνείς. Να μην μπορώ μια φορά να κάνω αυτό που θέλω, όπως το θέλω…
Κι όσο τα σκέφτεσαι αυτά τα βήματά σου χωρίς καν να το καταλάβεις σε οδηγούν πάλι πίσω στο αυτοκίνητο… στην ασφάλεια…
Από τη μια τα θέλω σου κι από την άλλη το απρόβλεπτο. Το μη γνώριμο. Κι εσύ προτιμάς να βουτάς μόνο μέσα σε ήσυχες θάλασσες. Θέλεις να κολυμπάς μόνο μέσα στις απανεμιές της Ζωής…
Αυτό δεν το ήξερες όταν με γνώρισες;
Αυτό δεν το ήξερες όταν θέλησες να βουτήξεις στη θάλασσα της αγάπης μου; Δεν είδες ότι εγώ δεν είμαι λίμνη αλλα μια θάλασσα που χαίρεται ατόφια τα συναισθήματα της σε οποία καιρική συνθήκη κι αν βρεθεί… ότι εγώ, ούτε δίνω ούτε παίρνω με το σταγονόμετρο…
Κι αν θες να γίνεις αυτός ο άνθρωπος που νομίζεις ότι είσαι τότε πρέπει να τολμάς να βουτάς στα θέλω σου. Να μην κιοτεύεις με λίγο αέρα, με λίγα κύματα που σου σηκώνει η ζωή…
Όλοι μπορούμε να το παίζουμε μάγκες στην ασφάλεια. Όλοι μπορούμε να δημιουργούμε ψευδαισθήσεις έρωτα, αγάπης, ζωής για να παραμυθιαζόμαστε ότι «ζούμε»…
Η ζωή όμως δεν έχει δοσομετρητές στα φιλιά, στον έρωτα, στην αγάπη…
Αν θέλεις, «ΘΕΛΕΙΣ»… και τολμάς… κι όπου σε βγάλει…
Ίσως να γίνεις ναυαγός… ίσως όμως γίνεις θάλασσα…
Γι’ αυτό μη μου ζητάς να μικρύνω για να με φτάσεις… για να μπορέσεις να με καλουπώσεις… Έχω χτυπηθεί πολλές φορές πάνω στα βράχια για να καταφέρω να γίνω θάλασσα… δεν μπορώ να γίνω μια γουλιά σε ένα κουτάλι… ούτε και για σένα γιατί θα πρόδιδα τον εαυτό μου…
Φιλική συμβουλή. Όποτε έχεις επιθυμία για ένα ξαφνικό μακροβούτι πάρε δελτίο καιρού… δες τι καιρό θα έχει εκείνη τη μέρα ο έρωτας.
Έτσι απλά για να γλυτώσει η «θάλασσα» την ταλαιπωρία…
namaste
despoina palamari
