Σχόλιο από άγνωστη: Αναφέρατε, "Μην ανησυχείτε για τα χρήματα… Τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία. Κάντε κάτι που θέλετε πολύ…"
Εγώ θέλω πολύ να κάνω εκδρομές και περιπάτους με διάφορους συλλόγους… Αναβάσεις, διασχίσεις… Μπορείτε να μου πείτε πως θα το κάνω όταν τις πιο πολλές φορές δεν έχω ούτε τα χρήματα για το ελάχιστο αντίτιμο του εισιτηρίου; Πόσο μάλλον να έχω και κάτι λίγο να ξοδέψω για το φαγητό και τον καφέ ή το ξενοδοχείο; Θα μου πείτε ίσως να αρχίσω με περιπάτους γύρω από το σπίτι μου; Ή σε δωρεάν εκδηλώσεις του δήμου Αθηναίων;
Συγγνώμη που θα πω το για χιλιοστή φόρα ειπωμένο: Αυτά τα λένε κάποιοι απαίδευτοι (εννοώ χρηματικά) που ποτέ ίσως δεν είχαν να αντιμετωπίσουν πρόβλημα καθαρά επιβίωσης. Δεν θα επεκταθώ… Αν έγινα κατανοητή ή όχι, δεν ξέρω αλλά μου βγήκε αυθόρμητα.
Διάβασα στο άρθρο για τους πόνους (https://pulseoflove.blogspot.gr/2017/09/blog-post_16.html?spref=fb). Όλους τους πόνους που περιγράφετε τους έχω και το αποδέχομαι… Αλλά αυτά τα χρήματα πια, το ίδιο τσιτάτο κάθε φορά.....
Απάντηση: Τα χρήματα ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξαν εμπόδιο για τη χαρά. Σίγουρα όμως υπάρχουν σαν δικαιολογία για την εμμονή μας στη δυστυχία…
Εγώ θέλω αυτό και το θέλω έτσι…
Πόσες φορές βάζουμε τρικλοποδιά στον εαυτό μας, πόσες φορές δηλητηριάζουμε την χαρά μας με αυτόν τον τρόπο. Και αυτό μπορεί να αφορά μια απλή επιθυμία ή το κόλλημά μας με ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση…
Αρνητές του εαυτού μας…
Ο τρόπος που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα δημιουργεί την φυλακή ή τα φτερά μας...
Μπορούμε ακόμα και χωρίς χρήματα να κάνουμε βόλτα στη θάλασσα ή περπάτημα σε ένα πάρκο όμως σίγουρα κανένας περίπατος δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιον που το μυαλό του είναι γεμάτο με δυστυχισμένες σκέψεις... Πως μπορεί να εισβάλει μέσα σε ένα γεμάτο από δυστυχία μυαλό η γαλήνη και να το ηρεμήσει…
Αυτό το μυαλό θέλει να είναι ξεχωριστό ακόμα κι ας είναι δυστυχισμένο… Εσείς δεν ξέρετε, εσείς δεν καταλαβαίνετε, εσείς δεν…
Δύσκολες μέρες έχουμε περάσει οι περισσότεροι...
Κάποιες μέρες, μερικοί από εμάς μπορεί να είχαμε να φάμε μόνο ψωμί κι ελιά. Το σημαντικό όμως ήταν να μην τρώγαμε μαζί με αυτά και τη δυστυχία μας. Να μην την καταπίναμε αμάσητη.
Από τη μια ο ρόλος "του καλού παιδιού" και από την άλλη ο ρόλος "του πιο δυστυχισμένου ανθρώπου" μας κρατάνε μισοζωντανούς ή καλύτερα μισοπεθαμένους…
Γιατί, τι ζωή είναι αυτή που ζούμε αν δεν έχουμε την πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που βιώνουμε αλλά εμμένουμε στη δυστυχία μας κάνοντας αυτές τις δυσκολίες πραγματικότητα χωρίς να βλέπουμε ότι είναι περαστικές δοκιμασίες…
Τι ζωή είναι αυτή που ζούμε αν δεν αγαπάμε…
Αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, τις στιγμές μας, τους άλλους… Αν αφήνουμε το φόβο και την αγωνία να σκοτεινιάζει τις μέρες μας και αναζητάμε να είμαστε ξεχωριστοί μέσα από τη δυστυχία μας…
Προσωπικά δεν ενδιαφέρομαι να είμαι ξεχωριστή… Γαλήνια ενδιαφέρομαι να είμαι… Γι’ αυτό όταν προκύπτουν προβλήματα στη ζωή μου απλά ψάχνω λύσεις και δεν τα κάνω σημαία παρελαύνοντας…
Όλα θέλουν τον τρόπο τους…
Υπάρχουν δωρεάν προγράμματα ψυχικής υγείας στους δήμους…
Υπάρχουν θεραπευτές που κάνουν και δωρεάν σεμινάρια ή θεραπείες…
Υπάρχουν εκκολαπτόμενοι θεραπευτές που κάνουν επαναλαμβανόμενα ακριβώς το ίδιο για να αποκτήσουν εμπειρία…
Υπάρχει το ιντερνέτ με άπειρους διαλογισμούς και διδασκαλίες ώστε να ανοίξει το μυαλό μας…
Όμως υπάρχει και κάτι που είναι βαθιά θεραπευτικό, μεταμορφωτικό και μπορούμε να το κάνουμε όλοι ανέξοδα και να αποτάξουμε την δυστυχία από μέσα μας μεταμορφώνοντας τον αρνητικό τρόπο σκέψης.
Και αυτό είναι:
Η Βαθιά Συνειδητή Αναπνοή…
Δεν στοιχίζει τίποτα και μπορεί να μεταμορφώσει τη "δυστυχισμένη" ενέργεια μέσα στον καθένα μας αρκεί να το θέλουμε...
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ...
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ...
ΠΕΣ ΜΟΥ: ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕΣ ΠΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ;
namaste
despoina palamari
Αναπνευστικές διαλογιστικές ασκήσεις μπορείτε να βρείτε στο:
