Στην αρχή συναντιούνται μόνο οι περιφέρειες. Αν όμως μεγαλώσει η οικειότητα στη σχέση και γίνει βαθύτερη, τότε σιγά-σιγά αρχίζουν να συναντιούνται τα κέντρα. Όταν συναντιούνται τα κέντρα, αυτό ονομάζεται αγάπη. Η αγάπη είναι πολύ σπάνια.
Για να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, σημαίνει να περάσεις από μια επανάσταση, επειδή αν θέλεις να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, θα πρέπει να επιτρέψεις σ’ αυτόν τον άνθρωπο να φτάσει επίσης στο δικό σου κέντρο, θα πρέπει να γίνεις ευάλωτος, εντελώς ευάλωτος, ανοιχτός. Αυτό είναι ρίσκο.
Για να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, σημαίνει να περάσεις από μια επανάσταση, επειδή αν θέλεις να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, θα πρέπει να επιτρέψεις σ’ αυτόν τον άνθρωπο να φτάσει επίσης στο δικό σου κέντρο, θα πρέπει να γίνεις ευάλωτος, εντελώς ευάλωτος, ανοιχτός. Αυτό είναι ρίσκο.
Το να επιτρέψεις σε κάποιον να πλησιάσει το δικό σου κέντρο είναι ρίσκο, είναι επικίνδυνο, επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου κάνει αυτός ο άνθρωπος. Και από τη στιγμή που γνωρίζει όλα σου τα μυστικά, από τη στιγμή που φανερώνονται αυτά που έκρυβες, από τη στιγμή που εκτίθεσαι εντελώς, δεν ξέρεις ποτέ τι θα κάνει ο άλλος. Υπάρχει φόβος. Γι’ αυτό δεν ανοιγόμαστε ποτέ.
Υπάρχουν δυο τύποι ζωής:
Η ζωή που είναι προσανατολισμένη στην αγάπη και η ζωή που είναι προσανατολισμένη στο φόβο. Η ζωή που είναι προσανατολισμένη στο φόβο δεν μπορεί ποτέ να σε οδηγήσει σε μια βαθιά σχέση. Παραμένεις φοβισμένος και δεν επιτρέπεις στον άλλο να εισχωρήσει μέσα στον ίδιο σου τον πυρήνα. Επιτρέπεις στον άλλο να φτάσει μέχρι κάποιου σημείου κι ύστερα σηκώνεται ένας τοίχος και το κάθε τι σταματάει.
Ο άνθρωπος που είναι προσανατολισμένος στην αγάπη είναι ο θρησκευτικός άνθρωπος. Άνθρωπος προσανατολισμένος στην αγάπη είναι εκείνος που δεν φοβάται το μέλλον, εκείνος που δεν φοβάται το αποτέλεσμα και τη συνέπεια, εκείνος που ζει στο εδώ και τώρα. Η αγάπη είναι ένα πολύ σπάνιο άνθισμα. Είναι σπάνια, επειδή μπορεί να συμβεί μόνο όταν δεν υπάρχει φόβος, ποτέ πριν.
Η ζωή που είναι προσανατολισμένη στην αγάπη και η ζωή που είναι προσανατολισμένη στο φόβο. Η ζωή που είναι προσανατολισμένη στο φόβο δεν μπορεί ποτέ να σε οδηγήσει σε μια βαθιά σχέση. Παραμένεις φοβισμένος και δεν επιτρέπεις στον άλλο να εισχωρήσει μέσα στον ίδιο σου τον πυρήνα. Επιτρέπεις στον άλλο να φτάσει μέχρι κάποιου σημείου κι ύστερα σηκώνεται ένας τοίχος και το κάθε τι σταματάει.
Ο άνθρωπος που είναι προσανατολισμένος στην αγάπη είναι ο θρησκευτικός άνθρωπος. Άνθρωπος προσανατολισμένος στην αγάπη είναι εκείνος που δεν φοβάται το μέλλον, εκείνος που δεν φοβάται το αποτέλεσμα και τη συνέπεια, εκείνος που ζει στο εδώ και τώρα. Η αγάπη είναι ένα πολύ σπάνιο άνθισμα. Είναι σπάνια, επειδή μπορεί να συμβεί μόνο όταν δεν υπάρχει φόβος, ποτέ πριν.
Και να θυμάσαι, αν επιτρέψεις σε κάποιον να εισχωρήσει βαθιά μέσα σου, ο άλλος θα σου επιτρέψει να εισχωρήσεις κι εσύ μέσα του, επειδή όταν επιτρέπεις σε κάποιον να σε διαπεράσει, δημιουργείται εμπιστοσύνη. Όταν δεν φοβάσαι, γίνεται και ο άλλος άφοβος.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Osho
«άντρας – γυναίκα, ο χορός των ενεργειών»