.Μη γελοιοποιήσετε ποτέ τον φόβο.
.Ακούστε τον χωρίς να αναζητάτε λύσεις.
.Μην προσπαθήσετε να τον λογικέψετε
.Μην προσπαθήσετε να του δώσετε συμβουλές.
.Μη θελήσετε να τον καθησυχάσετε να διώξετε τον τρόμο του, αφήστε τον πρώτα να τον ζήσει.
Το πρώτο που χρειάζεται είναι να αισθανθεί αποδεκτός μαζί με το συναίσθημά του. Εμπιστευτείτε τις ικανότητες του να βρει τις δικές του λύσεις.
Κατόπιν, με τη βοήθεια της συζήτησης και των ξεκάθαρων ερωτήσεων, βοηθήστε τον να μιλήσει γι’ αυτό που αισθάνεται. Τα λόγια επιτρέπουν να αποστασιοποιηθούμε από το ανεπεξέργαστο συναίσθημα. Καθώς θα μιλά, θα συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που προκάλεσε την αγωνία του.
Αγγίξτε το χέρι του, τον ώμο του...
Μετά, αν είστε δικός του άνθρωπος, προτείνετέ του να σταθείτε από πίσω του, να τον αγκαλιάσετε, να έρθει σε επαφή το στήθος σας, η καρδιά σας με την πλάτη του και να του δώσετε το στήριγμα που έχει ανάγκη.
Προτείνετέ του να σας περιγράψει το μέλλον, όπως το φαντάζεται, ώσπου οι εικόνες να γίνουν θετικές και να νιώσει πραγματικά σίγουρος για τον εαυτό του..
Απόσπασμα από το βιβλίο «η νοημοσύνη της καρδιάς» της Isabelle Filliozat