OXI! - Όχι; - όχι...
Προσπαθώ κάτι να γράψω... παγωνιά...
Αυτό το "εθνικό όχι" έχει παγώσει στις σκέψεις μου… στο μυαλό μου…
Χιλιοειπωμένο, χιλιοχτυπημένο και κενό…
Άδειασε πια από αίγλη, από δόξα, από ουσία…
Πώς να μην αδειάσει άλλωστε όταν όλοι εμείς, ζώντας μέσα στις ψευδαισθήσεις, ρουφάμε λίγο από τη δύναμή του για να πιστέψουμε ότι μπορούμε…
Αφού μπορούσαν τότε οι πρόγονοί μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, μπορούμε κι εμείς… έτσι σκεφτόμαστε… αυτό θέλουμε να πιστεύουμε. Αφού εκείνοι οι "μικροί" άνθρωποι μπόρεσαν κι έγιναν ήρωες… μπορούμε κι εμείς… Αφού είμαστε Έλληνες…
Όμως οι Έλληνες του παρελθόντος δεν είχαν υπογράψει κανένα συμβόλαιο με την πολυθρόνα του βολέματος. Δεν ζητούσαν εξασφάλιση για να ζήσουν. Απλά ζούσαν.
Δεν εξαρτιόταν από λίγα αργύρια για να προχωρήσουν θαρρετά στο μέλλον τους ούτε ωραιοποιούσαν τους κατακτητές τους για να εξασφαλίσουν τις μίζερες ζωούλες τους.
Μέσα στις λαγκαδιές και πάνω στα βουνά βροντοφώναζαν το ΟΧΙ αρπάζοντας με τα χέρια τους ότι έβρισκαν για να αντισταθούν. Η καρδιά τους χτυπούσε δυνατά και το μυαλό τους πάντα ήταν σε εγρήγορση…
Μύριζαν θάνατο και ζωή ταυτόχρονα…
Κι εμείς τι κάνουμε εμείς; Με πιο τρόπο αντιστεκόμαστε;
Με πιο τρόπο ζούμε;
Ζούμε;
Η επανάστασή μας φτάνει μέχρι την άκρη του χεριού μας όπου αρπάζοντας το τηλεκοντρόλ αλλάζουμε με μοναδική ευκολία ότι δεν μας αρέσει. Ο επαναστάτης μέσα μας βρυχάται σαν ξεψυχισμένο λιοντάρι βρίζοντας τους ξεφτίλες μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης. Λες κι αυτές έχουν ψυχή, λες και μας ακούν. Και νιώθουμε και ικανοποιημένοι γι’ αυτήν την "υψίστη" αντίσταση μας…
Αντί να καταθέτουμε στεφάνια στους ήρωες, καταθέτουμε την ψυχή μας, την λεβεντιά μας, μπροστά στις αδηφάγες οθόνες. Συρρικνώνουμε την δύναμη μας αρνούμενοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας…
Είναι βολικό να φταίει κάποιος άλλος! Είναι βολικό να φταίνε οι πολιτικοί, οι Γερμανοί, οι ΑΛΛΟΙ!!!
Είναι Βολικό…
Ξυπνήστε ΕΛΛΗΝΕΣ!!! Θα φώναζαν οι πρόγονοί μας…
Ξυπνήστε ΕΛΛΗΝΕΣ!!! Ότι είναι βολικό είναι Ψυχοφάγο!!!!
Στραγγίζει τη δύναμή Σας και σας κάνει έρμαιο των επιτήδειων…
Κουράστηκα να έχω ψευδαισθήσεις… Κουράστηκα να αναπολώ το χθες για να χρωματίζω το σήμερα… Δεν έχω κουράγιο ούτε να γράψω…
Μήπως βολεύτηκα κι εγώ μέσα στην γραφή μου; Μήπως αρνούμενη τις εικόνες γύρω μου κατασκεύασα τη φυλακή μου;
Μήπως τελικά δεν χρειάζεται να γράψω το ΟΧΙ αλλά απλά να το πω;
Ας κάνουμε Έλληνες τα ΟΧΙ μας σημαντικά λέγοντας ΤΑ!!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
despoina palamari
