Άνοιξε τα μάτια σου στη χαρά γιατί δεύτερη Ζωή δεν έχει…

Τα μάτια μας έχουν συνηθίσει τις εικόνες της δυστυχίας. Έχουν συνηθίσει να αντικρίζουν εικόνες με πόνο, αγωνία, δυσκολία, μιζέρια. Τις έχουμε με κάποιο τρόπο οικειοποιηθεί και νομίζουμε ότι έτσι είναι η ζωή. 

Έχουμε ξεχάσει τις εικόνες που αντικρίζαμε όταν ήμασταν παιδιά που ήταν γεμάτες χαρά, ανεμελιά, αισιοδοξία, πίστη, δύναμη…

Κι όμως ο κόσμος που υπήρχε τότε υπάρχει και τώρα. Ο ίδιος ήλιος ανατέλλει μέχρι τώρα. Τα σύννεφα τρέχουν με τον ίδιο τρόπο στον ουρανό. Η θάλασσα κυματίζει με τον ίδιο τρόπο και η φύση εξακολουθεί να είναι το ίδιο χρωματιστή…

Η Ζωή μας όμως; Τι συμβαίνει με τη Ζωή μας; 

Τι έχει αλλάξει;

Τι είναι αυτό που μας στέρησε τα χρώματα, τα όνειρα… τα μικρά καθημερινά θαύματα;

Τι είναι αυτό που μας έκανε να πιστέψουμε ότι ο κόσμος είναι πότε άσπρος και πότε μαύρος και περιοριστήκαμε στις πενήντα αποχρώσεις του Γκρι;

Τι είναι αυτό που μας έκλεψε τη χαρά;

Είναι τα μάτια μας που άλλαξαν και δεν μπορούν να δουν με την φρεσκάδα της νιότης, της αφοβίας.... 

Είναι τα μάτια μας που άλλαξαν και νομίζουν ότι βλέπουν, ενώ το μόνο που κάνουν, είναι να προβάλλουν γύρω μας την δυστυχία που υπάρχει μέσα στο κεφάλι μας… 

Είναι τα μάτια μας που άλλαξαν, που ξέχασαν και γέρασαν αποφεύγοντας να δουν μέσα μας  την καρδιά να λαχταρά και την ψυχή να δακρύζει επειδή δεν ακούμε το τραγούδι της…

Εσύ το ακούς το τραγούδι της Ψυχής σου;

Θα ήθελες να το ακούσεις; Θα ήθελες να ξαναέρθει το χρώμα της Ζωής στα μάτια σου; Τότε κλείσε τα μάτια και ταξίδεψε μέσα σου…

Υπάρχει ένας πολύ όμορφος διαλογισμός του Osho που μπορεί να ξαναζωντανέψει τα χρώματα  στη Ζωή σου. Χρειάζεσαι 10΄ λεπτά, αν δεν έχεις περισσότερο χρόνο και το σίγουρο είναι ότι θα γαληνέψει και το σώμα και το μυαλό σου.

Ξάπλωσε κάπου αναπαυτικά και κλείσε τα μάτια εστιάζοντας στην αναπνοή σου. Άρχισε να παίρνεις βαθιές ήρεμες αναπνοές κατεβάζοντας τον αέρα μέχρι την κοιλιά σου. Όταν νιώσεις ότι έχει χαλαρώσει αρκετά το σώμα σου και έχουν περιοριστεί οι σκέψεις σου τότε άφησέ το να αναπνεύσει με το δικό του ρυθμό. 

Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις εσύ είναι κατά την εισπνοή να ανοίγεις τα μάτια και κατά την εκπνοή να τα κλείνεις.

Εισπνέεις, βάζεις αέρα, ενέργεια μέσα σου και ανοίγεις τα μάτια για να επικοινωνήσεις με τον εξωτερικό κόσμο...

Εκπνέεις, βγάζεις αέρα, ενέργεια από μέσα σου. Αδειάζεις και δημιουργείς χώρο. Τότε κλείνεις τα μάτια για να συναντήσεις αυτό το χώρο, αυτό το κενό που δημιουργείται μέσα σου, στον εσωτερικό σου κόσμο.

Συνεχίζεις αυτό το διαλογιστικό παιχνίδι ¨ανοίγω- κλείνω¨, ¨έξω-μέσα¨, ¨εισπνέω-εκπνέω¨ 5’-10’ και μετά κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι να βιώσεις την εσωτερική σιωπή… 

Αφήνεις την εσωτερική σου γαλήνη και πληρότητα να σε αγγίξουν… 

Αφήνεις να σε αγγίξει η ομορφιά του θεού...

namaste

despoina palamari