Λένε ότι μπαίνοντας στο κόσμο της καρδιάς ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Παρελθόν παρόν και μέλλον γίνονται ένα. Η δύναμη και η αδυναμία γίνονται ένα. Ο φόβος και το θάρρος γίνονται ένα. Το μίσος και η αγάπη γίνονται ένα. Όλα τα δίπολα εξαφανίζονται γιατί σταματά να υπάρχει το μυαλό και τα «κουτάκια» του δεν έχουν πια κανένα νόημα…
Μέσα στο χωροχρόνο της καρδιάς, σας συνάντησα και η αιτία ήταν ένα φιλί. Ένα Φιλί που μπορεί να μεταμορφώσει τα αδύνατα σε δυνατά: «Το Φιλί της Πεταλούδας»
Ήρθαμε σαν προσωπικότητες και σπάζοντας όλα τα καλούπια μας εδώ, στο «κουκούλι» της πεταλούδας, γίναμε ψυχές που μοιραζόντουσαν την αυθεντικότητα τους.
Είδα αρκετές φορές κάποιους από σας να σκοντάφτουν πάνω σε βράχους-πληγές και ματωμένοι να σηκώνονται όρθιοι, να τινάζονται και να συνεχίζουν την περπατησιά τους στο μονοπάτι της αλλαγής… Είδα να λυγίζουν τα γόνατα σας, να κάμπτονται από τις αντιστάσεις που φέρνατε μαζί σας από τον έξω κόσμο, και πεισματικά να σφίγγετε τα δόντια και να συνεχίζετε το ταξίδι προς τα μέσα…
Έφτιαξε ο καθένας το κουκούλι του κι εκεί μέσα ξεγυμνώθηκε… Έβγαλε το θυμό του, το φόβο του, συναντήθηκε με τον εσωτερικό του κριτή, συνειδητοποίησε τα θέατρα ελέγχου που έστηνε μέχρι τότε στη ζωή του, αγκάλιασε το εσωτερικό του παιδί, ταξίδεψε στα συναισθήματα, υποδέχτηκε τους προγόνους του και καλωσόρισε τα ταλέντα της ψυχής του, έριξε μια ματιά στις αρσενικές και στις θηλυκές του ποιότητες και ανέβηκε στο θρόνο της Ζωής…
Και όλα αυτά για κάποιον που δεν ξέρει μεταφράζονται με τον εξής τρόπο: Ότι ο καθένας από σας σύρθηκε στα σκοτάδια του για να βγει στο φως αφού πρώτα πολέμησε θαρρετά τους δράκους του και κοινώνησε τον πόνο για να γευτεί την ελευθερία…
Η αγάπη της καρδιάς σας είναι ασύλληπτη, μεταμορφωτική… και δεν μεταμόρφωνε σταδιακά μόνον εσάς αλλά και μένα…
Μόνο απέραντη ευγνωμοσύνη μπορώ να νιώσω για ότι έζησα στο "φιλί της πεταλούδας".
Ήταν ευλογημένη η κάθε στιγμή μου εδώ μέσα μαζί σας. Ένιωσα την αγάπη σας να με αγγίζει συνολικά… θεραπευτικά… και εκεί που κάποιοι άλλοι εκεί έξω μου ύψωναν τείχη εσείς εδώ μέσα μου τα γκρεμίζατε με μια ματιά, ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά…
Το θάρρος σας μου έδινε κι εμένα θάρρος για να σας βάλω όλο και πιο δύσκολα ¨παιχνίδια¨ δυσκολεύοντας τον αγώνα σας. Βλέπετε είχα αντιληφθεί τη δύναμη του πολεμιστή μέσα σας και είχα δει το μεγαλείο του. Το είχα αντικρίσει μέσα στο γέλιο και στο κλάμα σας, μέσα στις κραυγές σας, μέσα στις βαθιές σιωπές σας…
Σε τέτοιους πολεμιστές δεν αξίζουν δηθενιές και παινέματα που προσφέρουν προσωρινή ησυχία.. Τους αξίζει μόνο η αλήθεια που χαρίζει και τη βαθιά εσωτερική ησυχία…
Έχετε ήδη αρχίσει να περπατάτε στο μονοπάτι της αλήθειας και τώρα καλείστε να δοκιμαστείτε εκεί έξω…
Μην ξεχάσετε αγαπημένα μου πλάσματα το ποιοι είστε και τι αξίζετε… Χρησιμοποιήστε όλα τα εργαλεία κλειδιά που κερδίσατε στην μάχη με τον κατασκευασμένο εαυτό σας και μην επιτρέψετε σε κανέναν να σας κατεβάσει από το θρόνο της ΖΩΗΣ…
Οι προκλήσεις θα έρχονται συνέχεια… αυτό συμβαίνει στον καθένα μας…
Αν κάποια στιγμή διστάσετε και αφήσετε τις αμφιβολίες να σας πλημμυρίσουν τότε κλείστε για λίγο τα μάτια και ανοίγοντας τα δείτε τον εαυτό σας μέσα από τα δικά μου μάτια…
Δείτε το πόσο υπέροχα πλάσματα είστε και μην διστάσετε να διεκδικήσετε από τη Ζωή αυτό που Αξίζετε…
με ευγνωμοσύνη
despoina palamari
