Συνταγές για την ευτυχία

Μαγειρεύοντας

Στέκομαι μπροστά σε ένα μεγάλο μαντεμένιο καζάνι. Από αυτά που μαγείρευε πάνω σε ξύλα η γιαγιά. Ακόμα έχω την αίσθηση εκείνης της γεύσης, της χαράς και της απόλαυσης που έπαιρνα από τα μαγειρέματα της γιαγιάς. 
Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποια ήταν εκείνη η μυστική συνταγή, εκείνο το μαγικό συστατικό που έκανε το φαγητό της γιαγιάς τόσο υπέροχο.
Απάντηση όσο κι αν αναρωτήθηκα δεν πήρα όμως, θυμάμαι πολύ καθαρά την χαρά που είχε η γιαγιά κάθε φορά που μας μαγείρευε. Την τρυφερότητα που έπιανε την κουτάλα και «τάραζε» όπως έλεγε το φαγητό. Την μελωδικότητα της φωνής της καθώς τραγουδούσε πάνω από το καζάνι και την αγάπη που έβαζε μαζί με το αλάτι για να κάνει το φαΐ πιο νόστιμο.
Σήμερα στέκομαι ξυπόλητη μπροστά σας και σας καλώ να μαγειρέψουμε μαζί, ο καθένας για την ζωή του. Λίγο τραγούδι ανάβοντας την φωτιά, λίγο γέλιο μαζί με τα νεροδάκρυα μας και ρίχνουμε μέσα στο καζάνι τα πρώτα υλικά: Αναμνήσεις και γαρύφαλλο... 
Λύπη μαζί με μπαχάρι, μοναξιά και κόκκινο πιπέρι. Παίρνουν μια πρώτη βράση και προσθέτουμε φόβο και μια σκελίδα σκόρδο, όνειρα μαβιά με άφθονη κανέλλα, λησμονιά και ψημένη ρακί... 


Παίζοντας με τη Ζωή
Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι και εμείς όλοι είμαστε οι παίκτες του και ταυτόχρονα πρωταγωνιστές σε αυτό. Ο κανόνας είναι μόνο ένας:
Παίξε καλά, παίξε ριψοκίνδυνα, παίξε ολοκληρωτικά. 
Κι αν θέλεις να κερδίσεις στο παιχνίδι της Ζωής τότε μη κρατιέσαι πίσω.  Ανάσανε βαθιά και ρίξε σε αυτό όλες σου τις δυνάμεις. Όλες τις δυνατότητες και τα ταλέντα σου. Το βραβείο για τη νίκη σου θα είναι μοναδικό, ασύγκριτο. Θα είναι ο Εαυτός σου.



Εμπόδια ή Ευκαιρίες Ζωής
Ότι και να συμβαίνει στη ζωή σου είναι καλό να το δεις σαν μια ευκαιρία. Σαν ένα σκαλοπάτι που θα σε πάει πιο πέρα στο δρόμο σου ή αν θέλεις σαν  ένα μέσο που θα σε ταξιδέψει πιο βαθιά μέσα σου. 
Με τον τρόπο που χειρίζεται ο καθένας από εμάς τα πράγματα και τις καταστάσεις που βιώνει, δημιουργεί εμπόδια ή ευκαιρίες ζωής. Η πορεία που ακολουθεί στη ζωή τον οδηγεί στην ολοκλήρωση. Μέσα από την τριβή, τον πόνο, τις αντιξοότητες έρχεται η ολοκλήρωση. 
Κανένας δεν μπορεί να μεγαλώσει χωρίς τις προκλήσεις της ζωής κι αν θέλεις να οδηγηθείς στην ολοκλήρωση πρέπει αυτό να το αποδεχτείς. Έτσι ώστε να μπεις  με θάρρος στο μονοπάτι του μεγαλώματος ξέροντας ότι αργά ή γρήγορα, περνώντας μέσα από τις συμπληγάδες του ¨πόνου¨ θα οδηγηθείς στη γαλήνη, στην αγάπη και στην ελευθερία…



Μην απαρνιέσαι τον πόνο σου
Αν το τραγούδι της ψυχής που βγαίνει από τα χείλη σου έχει πόνο, παράπονο δυστυχία είναι καλό να μην κάνεις ότι δεν το ακούς, να μην κάνεις σαν να μην είναι δικό σου…
Άφησε τα δάκρυα σου να τρέξουν και να ποτίσουν την γη της θλίψης σου. Βίωσε τη λύπη σου, βίωσε τον πόνο σου όχι με το μυαλό αλλά με το σώμα  
¨Μπες¨ μέσα στην κοιλιά σου και κούρνιασε μέσα στην μήτρα της λύπη σου σιωπηλά, ολοκληρωτικά, όπως το μωρό μες την αγκαλιά της Μάνας. Μην αντιστέκεσαι,, μην σκέφτεσαι και μη με ρωτάς πως θα το κάνω αυτό;
Άφησε τον εαυτό σου να συναντήσει τη θλίψη του και άκουσέ τη χωρίς γιατί και πως. Αφέσου εκεί για να βρεις αυτό που δεν μπορεί να σου πει κανένας με λόγια. Βούτηξε μέσα στη θάλασσα της λύπης σου για να αναδυθείς μετά από λίγο μέσα στον κόσμο της χαράς…

Αυτός είναι ο τρόπος ώστε το δυναμικό της λύπης να γίνει ένα δυναμικό λύτρωσης και μεταμόρφωσης.



Ποτέ να μην κάνεις  αυτό που δεν θέλεις
Μια από τις αλήθειες της ζωής είναι ότι δεν έρχονται πάντα τα πράγματα όπως το επιθυμούμε γιατί δεν ορίζουμε εμείς τη ζωή. Μπορείς όμως εσύ να ορίσεις τις πράξεις σου. Τα Ναι και τα Όχι σου ώστε να ανταποκρίνονται στη δική σου αλήθεια, στα δικά σου θέλω, απαλλαγμένα από την ανάγκη για επιβράβευση, για χειροκρότημα.
Κανένας δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν να κάνει κάτι που δεν θέλει κι αν αυτό το πιστέψεις κάποιος κι αρχίσεις να το εφαρμόζεις τότε θα βαδίζεις συντροφιά με την ελευθερία κι όχι με τον οποιασδήποτε μορφής εξαναγκασμό
Κι αν κάποιοι άνθρωποι, λόγω της αλλαγμένης σου συμπεριφοράς, φύγουν από το δρόμο σου, με ευγνωμοσύνη αποχαιρέτησέ τους όχι μόνο για τα δώρα- εμπειρίες που σου έδωσαν αλλά και για το βάρος που πήραν από τις πλάτες σου, φεύγοντας…



Ποτέ να μην είσαι με έναν άνθρωπο από οίκτο
Ο οίκτος είναι έξω από τον κόσμο της αγάπης και είναι κατασκεύασμα νοητικό. Δεν χρειάζεται να έχεις οίκτο για τον άνθρωπο που ίσως είναι ακόμα στη ζωή σου αλλά ο έρωτας μεταξύ σας έχει τελειώσει. Δεν χρειάζεται να λυπάσαι ούτε για κείνον ούτε για σένα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να ακούσεις την καρδιά σου και να πας όπου θέλει να πάει αυτή.
Και ναι, μπορεί η φυγή σου να τον κάνει να νιώσει δυστυχισμένος, αλλά τι μ' αυτό; Είναι προτιμότερο να φύγεις το συντομότερο από τη ζωή του, ώστε να γνωρίσει κάποιο άλλο πρόσωπο, που ίσως του προσφέρει ότι λαχταρά, παρά να περιφέρει τη δυστυχία του γύρω σου.



Η εξυπνάδα σου είναι η φυλακή σου. 
Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο έξυπνος. Να έχεις μια απάντηση για όλα. Να έχεις μια λύση για όλα. Να ξοδεύεται χωρίς να το καταλαβαίνεις και να γίνεσαι ολοένα και πιο σοβαρός, πιο αυστηρός με τη ζωή, με τον εαυτό σου, υψώνοντας γύρω σου τα τεράστια τείχη του Πρέπει.
Και να θυμάσαι ότι αυτή η σοβαρότητα σε γεμίζει θλίψη, ανελευθερία και σε κάνει να  χάνεις το νόημα, την ομορφιά της ζωής. Καρκινεύει την Ψυχή σου.
Όπως λέει ο Osho λίγη ανοησία και λίγη σοφία είναι εντάξει, και ο σωστός συνδυασμός κάνει τον άνθρωπο Βούδα.



Το φάρμακο για όλες τις πληγές 
Ο φόβος είναι σαν το σκοτάδι. Τόσο ισχυρό και ταυτόχρονα τόσο αδύναμο. Κι όπως το σκοτάδι δεν μπορεί να υπάρξει εκεί που υπάρχει το Φως έτσι και ο  φόβος δεν μπορεί να υπάρξει όπου υπάρχει η Αγάπη είναι αδύνατον γιατί η Αγάπη είναι το Φως.. 
Αν θέλεις  οι δαίμονες των φόβων σου να λιώσουν, να εξαφανιστούν τότε είναι καλό να αρχίσεις να αγαπάς πράγματα στον εαυτό σου και στους άλλους και να εκφράζεσαι με ευγένεια στην καθημερινή σου ζωή. Να γίνεις σαν την καλοκαιρινή αύρα, ζεστός και τρυφερός. Ίσως αυτό σου επιτρέψει να ενθυμηθείς ότι το φάρμακο που γιατρεύει όλες τις πληγές  είναι η καλοσύνη.


Ο κόσμος γύρω είναι ένας καθρέφτης
¨Όταν σου δείχνω το φεγγάρι μην κοιτάς το δάχτυλο¨ είχε πει κάποιος δάσκαλος του zen. Με τον ίδιο τρόπο είναι καλύτερα να μην κοιτάει κάποιος τον κόσμο γύρω του αλλά τον Εαυτό του...
Ο κόσμος γύρω σου είναι δανεικός.  Τον έστειλε η Ύπαρξη για να μπορείς να καθρεφτιστείς μέσα του ώστε να  μπορέσεις να δεις καλύτερα τον εαυτό σου στην φωτεινότητα σου αλλά και στη σκοτεινιά σου. Όταν κοιτάς μόνο ότι κάνουν οι άλλοι γύρω σου, όταν κρίνεις και επικρίνεις ότι συμβαίνει, όταν κολλάς σε γεγονότα και καταστάσεις, όταν μεγεθύνεις τα εμπόδια μικραίνοντας τον εαυτό σου τότε κοιτάς συνεχώς το δάχτυλο και χάνεις το φεγγάρι… Χάνεις την ουσία. Τον Εαυτό σου.



Ας ενηλικιωθούμε επιτέλους
«Περπατάμε πάνω στα χνάρια που χαράξαμε χθες με τις σκέψεις μας. Το παρελθόν δεν μπορούμε να το αλλάξουμε χρειάζεται όμως να ξέρουμε ότι το μέλλον παίρνει το σχήμα της σημερινής μας σκέψης»
Είναι ανώφελο να σπαταλάς την ενέργεια σου κατηγορώντας τον οποιοδήποτε άλλον, αρνούμενος να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου. Μπορείς με την κατανόηση, την αγάπη και τη συγχώρεση να ξεπεράσεις το ¨πρόβλημα¨ και να πάρεις στα χέρια σου τον έλεγχο του μέλλοντος σου. Αν δεν φροντίσεις εσύ τον εαυτό σου ποιος άραγε μπορεί να το κάνει για σένα;


Το αυτομαστίγωμα δεν είναι αυτοαγάπη

«Η αγάπη για τον εαυτό μας αρχίζει από τη στιγμή που θα σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αρκετά ικανοί, αρκετά άξιοι και ταυτόχρονα πάψουμε να τον κριτικάρουμε  για την κάθε του ενέργεια.»
Η κριτική σε κρατάει εγκλωβισμένο ενεργειακά μέσα σε αυτό που προσπαθείς να αλλάξεις. Αντίθετα η αποδοχή, η κατανόηση και η επιδοκιμασία είναι εκείνες που θα σε βοηθήσουν να ξεφύγεις και θα σε οδηγήσουν στην αλλαγή. Άλλωστε αν κοιτάξεις πίσω, στα χρόνια που πέρασαν, θα δεις ότι παρόλο που ασκούσες αυστηρή κριτική στον εαυτό σου τίποτε δεν πήγαινε καλά. Προσπάθησε λοιπόν να τον επιδοκιμάσεις, να τον αγαπήσεις και τότε θα δεις ότι πολλά μπορούν να αλλάξουν στη ζωή σου.

Και ας θυμόμαστε ότι δεν αγαπάμε τον εαυτό μας 

όταν του υψώνουμε το δάχτυλο κατακρίνοντας τον συνέχεια

όταν δεν μοιραζόμαστε τα ταλέντα μας εξαιτίας του φόβου ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί

όταν ντυνόμαστε το σκοτάδι και δεν αφήνουμε το φως μας να λάμψει

όταν ψαλιδίζουμε τα φτερά μας για να μην πετάξουμε ελεύθερα 

όταν νιώθουμε ότι ο θρόνος της ζωής δεν μας αξίζει...

Μην ξοδεύεις τον χρόνο σου άσκοπα 

Osho: Η ζωή έχει απέραντους θησαυρούς, οι οποίοι παραμένουν άγνωστοι στους ανθρώπους, επειδή δεν έχουν χρόνο. Όλος ο χρόνος τους ξοδεύεται στους καβγάδες με τον άλλο. Ο άλλος περιέχει ολόκληρο τον κόσμο. Και η μεγαλύτερη συμφορά που συμβαίνει είναι ότι όταν καβγαδίζεις με τον άλλο, σιγά-σιγά ξεχνάς τον εαυτό σου. Επικεντρώνεσαι στον άλλο το όταν επικεντρώνεσαι στον άλλο, είσαι χαμένος. Τότε, πότε θα θυμηθείς τον εαυτό σου; Πότε θα βρεις την πιο εσωτερική πηγή της ζωής σου; Πότε θα ψάξεις την ομορφιά, την αλήθεια, την ποίηση και την τέχνη; θα χάσεις τα πάντα, καβγαδίζοντας με μια γυναίκα ή με έναν άντρα!

Δανείζοντας τη Ζωή

Η κάθε σου στιγμή μπορεί να γίνει ένα δάνειο αγάπης με επιτόκιο τη χαρά σου. 

Ότι κάνεις χρειάζεται να το κάνεις με αγάπη γιατί έτσι δανείζεις τη Ζωή 

και η Ζωή ποτέ δεν ξεχνά, κάποια στιγμή θα στο επιστρέψει!

Κι αν κάποια στιγμή σκοντάψεις και πέσεις θυμήσου να πεις:

Δεν σε φοβάμαι Ζωή...

Δεν σε φοβάμαι Ζωή

Όσες τρικλοποδιές κι αν μου βάζεις, όσα εμπόδια κι αν υψώνεις, όσες πλημμύρες κι αν μου στέλνεις εγώ πάντα θα κοιτάζω μπροστά γιατί ξέρω ότι κάπου εκεί με περιμένεις χαρούμενη και χαμογελαστή...

Δεν σε φοβάμαι Έρωτα

Ότι χρώμα κι αν έχουν τα μαλλιά σου, όπως κι αν είναι το πρόσωπο σου, ότι και να μου ψιθυρίζουν τα χείλη σου εγώ πάντα θα σε απολαμβάνω με την αφοβία των εφηβικών μου χρόνων....

Δεν σε φοβάμαι αγάπη

Όσο κι αν μεταμορφώνεσαι, όσο κι αν μουγκρίζεις σαν άγριο θηρίο, όσες προσπάθειες κι αν κάνεις για να με κλείσεις στο καβούκι μου εγώ πάντα θα σε κυττώ κατάματα αντικρίζοντας την βαθύτερη πηγή σου...

namaste

despoina palamari